האל הכול יכול יושב על כיסא הכבוד שלו
המלך עטור הניצחונות יושב על כיסא הכבוד שלו.
הוא הביא לגאולה והוביל את כל אנשיו להופיע ברוב-כבוד.
הוא מחזיק את התבל בידיו, ובחוכמתו האלוהית ובעוזו,
הוא בנה וחיזק את ציון, בנה וחיזק את ציון.
הוא שופט במלכותיות את עולם הרשע.
"הוא שופט את כל האומות ואת כל העמים,
את פני האדמה, ואת הימים ואת כל היצורים שחיים בהם,"
וכן את כל מי ששיכור מיין ההוללות.
אלוהים שופט אותם לבטח
והוא יכעס עליהם לבטח, וכך תתגלה מלכותיותו של אלוהים.
המשפט הזה יהיה מידי ויתבצע ללא דיחוי.
חמתו הבוערת של אלוהים תשרוף את כולם על פשעיהם הנתעבים,
תשרוף את כולם על פשעיהם הנתעבים. ואסון גדול יומט עליהם בכל רגע.
לא יהיה להם לאן לברוח ולא יהיה להם היכן להסתתר.
הם יבכו ויחרקו שיניים על החורבן שהם הביאו על עצמם.
לא יהיה להם לאן לברוח ולא יהיה להם היכן להסתתר.
הם יבכו ויחרקו שיניים על החורבן שהם הביאו על עצמם.
בני האל האהובים ועטורי הניצחון יישארו לבטח בציון,
ולא יעזבו אותה לעולם. לא יעזבו אותה לעולם.
האל האמיתי האחד הופיע (האל הופיע)!
סוף העולם (סוף העולם) נחשף בפנינו.
המשפט באחרית הימים החל.
כל העמים שומעים את קולו של אלוהים ושמים לב למעשיו.
קול ההלל לא ייפסק לעולם, לא ייפסק לעולם.
כל האנשים שומעים את קולו של אלוהים ושמים לב למעשיו.
קול ההלל לא ייפסק לעולם, לא ייפסק לעולם.
קול ההלל לא ייפסק לעולם, לא ייפסק לעולם.
מתוך "הדבר מופיע בבשר"
https://reurl.cc/MjLXm
Ang mga Araw ni Noe ay Dumating Na
Dalawang libong taon ang nakakaraan, hinulaan ng Panginoong Jesus, "At kung paano ang mga araw ni Noe, gayon din naman ang pagparito ng Anak ng tao" (Mateo 24:37). Sabi ng Diyos, "Sa panahon ni Noe, kumakain at umiinom ang mga tao, nag-aasawa at nakikipag-asawa hanggang sa puntong hindi na kayang tingnan ito ng Diyos, kaya Siya ay nagpadala ng malaking baha upang wasakin ang sangkatauhan at iniwan lamang ang pamilya ni Noe na walong tao at ang lahat ng uri ng mga ibon at hayop. Sa mga huling araw, gayunman, yaong mga kinupkop ng Diyos ay lahat niyaong mga naging tapat sa Kanya hanggang sa katapusan. Kahit na ang parehong panahon ay puno ng matinding katiwaliang hindi mabata ng Diyos na masaksihan, at ang sangkatauhan sa parehong kapanahunan ay napakatiwali na itinanggi niya ang Diyos bilang ang Panginoon, ang lahat ng mga tao sa panahon ni Noe ay winasak ng Diyos. Nagdulot nang labis na kapighatian sa Diyos ang sangkatauhan sa parehong kapanahunan, nguni’t nanatiling matiisin ang Diyos sa mga tao sa mga huling araw hanggang sa kasalukuyan. Bakit ganito? "
"Alam Mo Ba? Nakagawa ang Diyos ng Isang Dakilang Bagay sa Gitna ng Mga Tao" sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
Sa ngayon, nasa huling panahon na tayo ng mga huling araw. Palalim nang palalim ang kasamaan ng sangkatauhan. Iginagalang ng lahat ang kasamaan. Lahat ng uri ng mga sakuna ay nagaganap nang mas madalas. Matagal nang dumating ang mga araw ni Noe. Alam mo ba kung anong gawain ang ginawa ng Diyos sa mga huling araw para iligtas tayo? At ano ang dapat nating gawin para magkamit ng proteksyon ng Diyos sa lahat ng mga sakunang ito? Makukuha ninyo ang mga kasagutan sa programang ito. Please enjoy!
Ang Pag-ibig ng Diyos ay ang Pinakatunay
Wenzhong, Beijing
Agosto 11, 2012
Noong gabi ng Hulyo 21, 2012, nagkaroon ng malaking baha sa amin na hindi karaniwang nangyayari. Nais kong ipahayag sa lahat ng nauuhaw sa Diyos ang aking talagang naranasan at nakita nang araw na iyon. https://reurl.cc/QEDob
Nang araw na inasikaso naming mag-asawa ang bakuran ng kamalig ng aking kapatid na babae. Kinagabihan, patuloy na bumuhos ang napakalakas na ulan at natulog kami nang maaga. Pagpatak ng alas tres kwarenta’y singko ng madaling araw ay ginising kami ng tawag ng aking bayaw na nagsasabing, “Bubuksan nila ang prinsa! Lahat ay babahain! Kailangan nating agad na lumikas!” Nang marinig ko ito ay natulos ako at ang naibulong ko lamang sa Diyos sa kaibuturan ng aking puso ay ang mga katagang, “Diyos ko! Diyos ko!” Ang tanging naisip kong isalba ay ang elektronikong scooter at MP5 player at TF card na ginagamit ko upang makinig ng mga himno at sermon. Bagama’t lito at matindi ang takot ay pumunta ako sa garahe upang itulak palabas ang elektronikong scooter at pinatakbo pauwi ng bahay upang masiguro ko ang kalagayan ng aking mga aklat ukol sa mga salita ng Diyos at ako ay nag-aalala rin sa kalagayan ng aking biyenan at mga anak. Nagmaneho ako sa kahabaan ng pangunahing kalsada subalit dahil hindi ako makakita nang mabuti sa gitna ng malakas na ulan, nabangga ko ang isang tipak ng aspalto na inanod ng malaking baha at ako ay tumilapon kasama ang aking scooter sa tubig. Taimtim akong nanalangin, “O Diyos, ito po ay batay sa Iyong katuwiran kung ako ay maanod ng baha ngayon. Iligtas Mo ako at gagawin ko ang aking tungkulin nang mabuti simula ngayon!” Ang kabiyak ng aking sapatos ay naanod na ng baha kaya minabuti kong magtungo sa pangunahing kalsada. Subalit nanghina ako sa aking nakita; ang kabilang kalsada ay nakabakod at hindi ako makaliban. Nahulog muli ako sa tubig at ang kabilang sapatos ko ay inanod na rin. Tumaas na ang baha sa aking hita at wala akong magawa kundi subukang makaliban sa ikatlong pagkakataon habang tahimik na nananalangin. Sa pagkakataong iyon, tatlong mag-anak ang lumitaw mula sa isa sa ilang kulungan ng baboy at nabuhayan ako ng loob sa pasasalamat sa Diyos. Sumabay ako sa kanila at nagsimulang tunguhin ang pangunahing kalsada nang biglang dumating ang aking asawa. Gumamit siya ng drill upang makagawa ng butas sa kawad na bakod at ako ang unang nakaliban sa pangunahing lansangan nang nakayapak. Sa timog ay may kurba ng ilog na dumadaloy pahilaga, at sa hilaga ang pangunahing daan ay lubog sa tubig na dumadaloy patimog, kaya kami ay naipit sa gitna at wala kaming magagawa kundi baybayin ang patungong pangunahing kalsada. https://reurl.cc/QEDob
Nang ako ay nakarating sa pangunahing kalsada at tumingin sa ibaba, nanghina ako sa aking namalas. Hindi kalayuan sa aming kinatatayuan ay isang planta ng bakal; isang riles na may lawak na dalawa o higit pang metro ang naghihiwalay sa kinatatayuan namin mula sa pader na nakapalibot sa planta. Ang tubig sa loob ng pader ay higit sa isang metro ang lalim, maging ang mga bahay na gawa sa bakal ay naanod. Ngayon ay muli akong nanalangin, “O Diyos, salamat sa pagliligtas sa akin. Dahil sa aking kasakiman sa kayamanan kaya hindi ako nakinig sa mga salita ng Diyos, at naging matigas ang ulo. Ako’y nagkasala!” Kung ang tubig baha ay bumulwak sa hilagang bahagi, maaaring natangay na kami nito bandang alas dos ng madaling araw pa lamang. Subalit ito’y bumulwak sa ibabang pader sa bahaging timog at inilubog ang mga babuyan sa ilalim nito. Sa panahong ito, nakita ko talaga ang pagka-makapangyarihan ng Diyos. Sa mga nananalig sa Kanya, kahit kasakunaan ay lilihis.
Humimpil kami sa lagusan ng pangunahing kalsada sa loob ng humigit kumulang tatlong oras bago kami nakalabas at umuwi. Nang ako’y makarating sa aming tahanan at binuksan ang aking dalahin, himalang ni ang aking MP5 player o ang TF card ay hindi nabasa. Nang nahulog ang aking elektronikong scooter sa tubig ay nahulog din ang aking dalahin; ang charger ng aking scooter at iba pang gamit ay nabasa. Tanging ang MP5 player at TF card lamang ang hindi nasira. Namalas ko ang mga mahimalang gawa ng Diyos.
Nang ako ay bumalik sa bakuran ng kamalig, nagulat ako sa aking nakita. Ang bakuran ng kamalig ay nabasa lamang ng ulan ng nagdaang gabi; hindi gaanong karaming tubig ang nakapasok dito. May tubig sa mga mais sa harapan at malalim ang tubig sa likuran, subalit wala halos tubig sa bakuran ng kamalig: isinalba ito ng Diyos.
Nang dahil sa bahang ito ang aking puso ay higit na napayapa at ngayo’y alam ko na ang higit na mahalaga. Madalas na sinasabi ng mga tao na ang pera ang pinakamahalaga subalit sa pagbagsak ng kasakunaan, hindi ako maililigtas ng pera; ang Diyos ang aking tunay na Panginoon. Hindi ko na hahanapin ang pera, lilisanin ko ang bakuran ng kamalig at magtatalaga sa gawaing pag-eebanghelyo. Nang araw na iyon ay lumabas ako upang mangaral sa aking tiyahin, ina at hipag. Nakinig sila sa aking naranasan at tinanggap ito. Sa nakaraan, inusig ako ng aking ina at hipag nang dahil sa aking pananampalataya sa Diyos; nakapangaral ako sa kanila sa loob ng apat na taon subalit hindi sila nanalig. Sa sandaling iyon ay namalas ko nang mas malinaw ang pagka-makapangyarihan ng Diyos. Dati-rati’y inuusig din ako ng aking asawa nguni’t ngayon ay hindi na, at ipinapangaral ko ang ebanghelyo sa kanya. Noon, hindi ko magawang makapangaral, ni hindi ako makapagsalita. Nang dahil sa karanasang ito hindi na ako natatakot; Handa akong ipangaral ang aking karanasan at magpatotoo. Yamang nakita at naranasan ko ang pagliligtas ng Diyos at ang Kanyang pinaka-tunay at totoong pag-ibig sa harap ng kasakunaan, paanong hindi ako makasasaksi para sa Kanya? https://reurl.cc/QEDob
留言列表
