Ang aking asawa at ako ay pareho nang higit sa 80 sa taong ito at nakatira sa isang burol sa bundok. Matapos maniwala sa Diyos, sa Kanyang biyaya at proteksyon, kaming dalawang may edad na ay nasa mabuting kalusugan. Upang gantihan ang pag-ibig ng Diyos, ginampanan namin ang tungkulin na pangalagaan ang mga aklat ng mga salita ng Diyos. Upang maiwasang mabasa ang mga libro, inilagay ko ito sa isang tabla na 150 sentimetro ang taas sa lupa. https://reurl.cc/VE9XlN

Sa pagtatapos ng Hulyo 2014, mahinang umuulan nang mahigit sa sampung araw. Sa simula, nagwiwisik lamang ito nang walang tubig na naiipon sa lupa, ngunit bandang 9 ng umaga noong Agosto 7, nagsimulang umulan nang malakas. Makalipas lamang ang kalahating oras, nagsimula nang maipon ang tubig sa lupa at dumaloy sa mga bitak sa mga sulok ng dingding papasok sa aming bahay. Sa sandaling iyon, nakaramdam ako ng sobrang kaba, iniisip na, “Ano ang dapat kong gawin? Kung magpapatuloy ito, hindi magiging ligtas ang aking bahay.” Balisa at hindi mapakali, naglakad ako nang pabalik-balik sa silid. “Ang aking sariling buhay ay walang halaga, ngunit ang mga aklat ng mga salita ng Diyos ay hindi maaaring mapinsala. Ano ang pwede kong gawin?” Nakatitig sa mga aklat ng mga salita ng Diyos, nasa kawalan ako, hindi alam kung ano ang gagawin. Nang maglaon, wala akong pagpipilian kundi ang maghanap ng ilang mga palanggana at timba para makapaglimas kami ng aking asawa. Sa oras ding iyon ay dumating ang aking pamangkin upang tulungan kami. (Ang patuloy na pag-ulan ay naging sanhi ng pagtulo ng bubong, kaya’t siya ay dumating upang ayusin ito para sa amin.) Gayunpaman, ang tubig sa labas, ay patuloy na dumadaloy sa aming bahay at ilang sandali pa, ang naipon na tubig sa loob ay may lalim na 10 sentimetro na. Dahil sa sitwasyong ito, naramdaman kong mas nabahala ang kalooban ko, hindi alam ang gagawin. Sa puntong ito, bigla kong naisip ang mga salita ng Diyos, “Ako ang iyong matibay na sandigan, kaya manalig sa Akin!” “Tama! Ang Diyos ang ating matibay na bato at ang ating tanging pag-asa. Paanong nakalimutan ko ang Diyos?” Pinakalma ang aking puso ng mga salita ng Diyos at nanalangin ako nang tahimik sa Diyos, “O Diyos! Malakas ang ulan sa labas at patuloy na tumataas ang tubig sa aming bahay. Maraming mga aklat ng mga salita ng Diyos sa aming bahay, ngunit kaming dalawang matatanda ay hindi mailipat ang mga ito o makahanap ng iba pang mga lugar upang itago ang mga ito. Ngayon maaari ko lamang ipagkatiwala ang mga ito sa Iyo. Nawa’y pangalagaan at protektahan mo ang mga aklat na ito.” Pagkalipas ng mahigit sa kalahating oras, ang tubig sa loob ay may lalim na 20 sentimetro na. Bandang alas-11 ng umaga, kulay abo ang langit, nagsimula itong bumuhos nang malakas, na labis na nakakatakot. Hindi nagtagal, ang tubig mula sa harap at likod na mga bundok ay nagsimulang dumaloy patungo sa aming bahay. Naharap sa sitwasyong ito, lalo akong kinabahan, “Kung magpapatuloy sa pag-ulan nang ganito, tiyak na guguho ang aking bahay na putik. Sa kasong iyon, ang mga aklat ng mga salita ng Diyos ay tiyak na masisira.” Hindi ako naglakas-loob na patuloy na mag-isip ng ganito at maaari lamang akong tumawag nang agaran sa Diyos sa aking puso at ipagkatiwala ang mga aklat na ito sa Diyos.

Marahas na nagpatuloy ang bagyo at tuluy-tuloy ang pagdaloy ng tubig sa aming bahay kaya’t ang tubig sa loob ay mas tumaas nang tumaas at hindi nagtagal, ito’y may lalim ng mahigit sa 40 sentimetro; ang mga sapatos, palanggana, mesa, at upuan—lumutang ang lahat ng bagay na ito sa aming bahay, at ang tubig ay mabilis na lumampas sa aming tuhod. Sa sandaling iyon, pagtingin sa mga aklat ng mga salita ng Diyos, ako at ang aking asawa ay sobrang nasindak at natakot na nanginginig na kami nang sobra. Pagkatapos sinabi sa amin ng aking pamangkin, “Hindi na tayo maaari pang manatili nang matagal sa loob; ang bahay na putik ay babagsak na anumang oras. Kung ganoon, mawawalan kayo ng buhay. Bilisan ninyo! Kunin ninyo ang inyong pera at mahahalagang bagay at pagkatapos ay tumakbo pataas sa bundok.” Naririnig ang kanyang mga salita, lalo akong nabagabag sa aking puso sa kaguluhan, iniisip na, “Paano kung gumuho talaga ang bahay? Pareho kaming 80 ng asawa ko, kaya hindi kami makakatakas kahit na gusto namin. Higit pa, ang mga aklat na ito ng mga salita ng Diyos ay narito pa rin sa aming bahay, kaya paano namin ito maiiwan?” Sa puntong ito, naisip ko ang mga salita ng Diyos, “Sa lahat ng bagay na nagaganap sa sansinukob, walang anuman na hindi Ako ang may huling kapasyahan. Mayroon bang anumang wala sa Aking mga kamay? Anumang Aking sinasabi ay nangyayari….” “Oo! Hindi ba ang lahat ng bagay sa sansinukob ay nasa kamay ng Diyos? Kung babagsak ang bahay o hindi ay nasa kamay rin ng Diyos at napagpasyahan ng Diyos.” Sa pag-iisip na ito, sinabi ko sa pamangkin kong, “Saan pa tayo maaaring pumunta? Masyado na kaming matanda para tumakbo, kaya hindi kami aalis.” Pagkarinig nito, natigilan ang aking pamangkin at huminto sa pagkumbinsi. Nang makita na hindi kami umalis, hindi rin siya naglakas-loob na umalis; ngunit natatakot na ang bahay ay gumuho anumang oras, tumayo na lamang siya sa labas sa ilalim ng alulod na pinapanood kami. https://reurl.cc/VE9XlN

Maya maya pa, umulan nang mas malakas, at patuloy na tumataas ang tubig sa aking bahay. Nang makita ito, muli akong nakaramdam ng kaba at patuloy lamang akong tumawag sa Diyos sa aking puso. Pagkatapos ay naalala ko ang mga salita ng Diyos, “Ang pananampalataya ay parang isang trosong tulay: Yaong mga nakakapit nang mahigpit sa buhay ay mahihirapang tumawid dito.” Ang mga salita ng Diyos ay nagbigay sa akin ng lakas. Naunawaan kong ginamit ng Diyos ang pangyayaring ito upang maperpekto ang aking pananampalataya sa Kanya. Ang aking buhay at kamatayan ay nasa kamay ng Diyos, kaya dapat akong magtiwala sa Diyos kahit na ibigay ko ang aking buhay. Sa pag-iisip nito, di-alintana ang panganib ay lumusong ako sa tubig papunta sa giikan na 20 metro ang layo mula sa aming bahay, at pagkatapos ay lumuhod sa lupa, malakas na nagdarasal sa Diyos, “O Diyos! Narito ang Iyong mabuting hangarin sa bagay na ito. Mabuhay man ako o mamatay ay nasa Iyong mga kamay. Handa akong sundin Ka kahit na anong gawin Mo. Ngunit ang mga aklat ng mga salita ng Diyos ay naroon pa rin sa aming bahay, at medyo nag-aalala ako na ang mga ito ay masira. O Diyos, ngayon wala akong magawa kundi ipagkatiwala ang mga ito sa Iyong mga kamay.”

Nang ako ay nakaluhod sa lupa at patuloy na tumatawag sa Diyos, ang aking pamangkin ay patuloy na sumisigaw, “Bumalik ka, tiyo! Bakit ka nakaluhod riyan? Napakalakas ng ulan, at magkakasakit ka.” Sa oras na iyon, wala akong pakialam sa kung ano ang sinasabi niya at nanatili lamang akong nananalangin sa Diyos, at ang aking asawa ay lumuhod rin sa tubig sa ilalim ng alulod upang manalangin sa Diyos. Matapos magdasal nang mahigit sa isang oras, bigla na lang, narinig ko ang tatlong tuloy-tuloy na kulog, sinundan ng isang kalabog mula sa likuran ng aming bahay. Nang tinignan ko, natagpuan ko na anim na metrong layo mula sa aking bahay ay isang puno ng tung ang napatumba ng tubig na rumaragasa mula sa bundok, na nag-iwan ng isang 160-sentimetrong-diyametro na butas sa lupa; kaya’t ang lahat ng tubig ay nagsimulang dumaloy sa butas. Malinaw kong alam na ito ay dahil pinakinggan ng Diyos ang aking panalangin. Patuloy akong nagpasalamat sa Diyos sa aking puso: Ang Diyos ay makapangyarihan sa lahat! Kung ang tubig ay patuloy na dumaloy sa bahay, tiyak na guguho ito. Natuklasan ko rin na isang kanal na may lapad na 3 metro ang nabuo sa harap ng aming bahay, at ang tubig ngayon ay dumadaloy sa kanal hanggang sa paanan ng bundok.

Nang makita ang eksenang ito, tuwang-tuwa ako, nararamdaman na ang Diyos ay nasa tabi ko palagi. Nang kami ay wala nang pag-asa at walang mapuntahan, ang Diyos ang nagbukas ng daan palabas para sa amin: Mayroong mga lugar para maubos ang tubig. Ito ang awa ng Diyos sa akin. Sa nakaraan, ako ay napaka-ignorante: Nasiyahan lamang ako sa pagkakaroon ng literal at doktrinal na pag-unawa sa mga salita ng Diyos, at hindi ko isinagawa ang mga salita ng Diyos bilang katotohanan. Kaya, kapag nakakaranas ng isang isyu, na nauugnay sa aking personal na buhay o sa aking tungkulin sa iglesia, haharapin ko ito sa aking sariling pamamaraan. Ngunit ngayon ay personal ko nang nakita na ang lahat ng bagay at pangyayari ay nasa kamay ng Diyos at higit pa na ang mga sakuna ay isinaayos ng Diyos. Ang Diyos ay talagang isang tunay at malinaw na Diyos. Nang umasa sa Diyos nang may tapat puso, nakita ko ang mga gawa ng Diyos at naranasan na ang lahat ng mga bagay sa mundo ay nagbabago ayon sa mga saloobin ng Diyos. Tulad ng sinabi ng mga salita ng Diyos, “Ang puso’t espiritu ng tao ay nasa kamay ng Diyos, lahat ng tungkol sa buhay niya ay namamasdan ng mga mata ng Diyos. Naniniwala ka man dito o hindi, anuman at lahat ng bagay, buhay man o patay, ay lilipat, magbabago, mapapanibago, at maglalaho alinsunod sa mga iniisip ng Diyos. Ganito pinamumunuan ng Diyos ang lahat ng bagay.”

Maya maya unti-unting humupa ang bagyo at huminto ang tubig sa pag-agos sa bahay. Gayunpaman, nang makita na ang tubig, na higit sa 60 sentimetro ang lalim, ay nanatili pa rin sa bahay, nakaramdam ulit ako ng labis na pag-aalala dahil kung ang bahay na putik ay nababad sa tubig nang mahabang panahon, hindi pa rin ito ligtas. Kaya, ang aking asawa at ako ay nagmadali upang maglimas ng tubig sa mga palanggana; ngunit ang tubig ay napakalalim na talagang hindi namin alam kung kailan namin mauubos lahat. Sa pagkabahala at pagkabalisa, walang tigil akong nagsumamo sa Diyos sa aking kalooban, “O Diyos, kung ang tubig sa loob ay hindi maubos sa tamang oras, ang putik na bahay ay babagsak anumang oras matapos mababad sa tubig sa mahabang panahon. O Diyos, bagaman humupa na ang ulan, ang mga aklat ng mga salita ng Diyos ay nanganganib pa ring masira. Nawa’y magbukas Ka para sa amin ng isang daan.” Hindi nagtagal matapos ang aking pagdarasal, narinig ko ang tunog ng tubig na dumadaloy. Nagpunta ako upang tingnan at nalaman na ang dumadaloy na tubig ay gumawa ng isang butas na kasinlaki ng isang palanggana sa imbakan ng mga halamang-ugat sa gilid na silid (sa labas ng bodega ay isang matarik na dalisdis at ang bodega ay nabalutan ng mga piraso ng bato), kaya’t ang tubig ay dumadaloy palayo sa imbakan ng mga halamang-ugat. Sa puntong ito, nagka-ideya ako na maaari akong gumawa ng butas sa sulok upang ang tubig ay makadaloy palabas nang mabilis. Sa pag-iisip na ito, dali-dali akong nakakita ng isang bakal at pagkatapos ay tinanggal ang dalawang bato (ang tuntungan ng bahay ay gawa sa mga bato), kaya’t maya-maya ay dumaloy palayo ang tubig sa mga butas, at pagkatapos ay nalantad ang lupa. Nang makita ito, sa wakas ay nakaramdam din ako ng kapanatagan at patuloy na nagpapasalamat sa Diyos sa aking puso. Lahat ng ito ay kamangha-manghang mga gawa ng Diyos. Pagkatapos sinabi sa akin ng pamangkin kong lalaki, “Tiyo, Tiya, ang Diyos na pinaniniwalaan ninyo ay talagang mabuti. Sa oras na iyon, bumubuhos sa labas at ang tubig ay patuloy na dumadaloy sa bahay at may lalim na higit sa 60 sentimetro. Sa ganoong sitwasyon, natakot ako nang sobra. Gayunman, dahil hindi kayo umalis, kailangan kong manatili kasama ninyo. Natatakot na maaari akong madaganan hanggang sa mamatay kapag bumagsak ang bahay, lumabas ako at tumayo sa ilalim ng alulod. Sa mga oras na iyon, pareho kayong nakaluhod sa tubig, nakatingala sa kalangitan at nagdarasal. Kamangha-mangha, ilang sandali pa, unti-unting humupa ang bagyo. Ang rumaragasang tubig mula sa likurang bundok ay nagpatumba sa puno ng tung at pagkatapos ay nabuo ang isang butas, kaya’t nagsimulang dumaloy ang tubig sa butas sa halip na sa bahay. Nabuhay ako ng higit sa 50 taon, ngunit hindi pa nakakakita ng isang himala. At higit na nakakagulat, pareho kayong 80 taong gulang, ngunit pagkatapos lumuhod sa tubig nang mahigit sa isang oras, hindi kayo sinipon at mayroon pa rin kayong lakas para maglimas ng tubig. Kamangha-mangha talaga ito.” Naririnig ang kanyang mga salita, kapwa kami nakangiting nagsabi ng aking asawa, “Tama! Lahat ng ito ay dahil sa proteksyon ng Diyos. Salamat sa Diyos!”

Pagkatapos, may sumigaw sa labas na ang dalawang bahay na katabi ng sa akin ay parehong bumagsak, at pagkatapos ay nag-iyakan ang mga kapitbahay. Naririnig ito, naisip ko, “Nakatira ako sa bahay na putik na ito mula pa noong maliit ako at ngayon ay napakatanda na nito. Ang mga bahay sa tabi ng akin ay nakatayo sa isang mas mataas na kinalalagyan, kaya’t ang tubig doon ay palaging umaagos patungo sa aming bahay. Ngunit ngayon ang kanilang mga bahay ay bumagsak habang ang akin ay hindi. Ito talaga ang dakilang kapangyarihan ng Diyos.”

Matapos ang bagyo, ang sekretarya at ang pinuno ng aming nayon ay dumating sa aming bahay. Nang makita na kami at ang aming bahay ay ligtas at maayos, sinabi nila ng nakangiti, “Napakaswerte ninyong dalawa. Ang Langit ang tumulong sa inyo!” Pagkatapos, matapos nilang pumunta sa likuran ng aming bahay at makita ang butas, sinabi nila, “Ang kanal sa likod ng iyong bahay ay naharangan ng putik at buhangin na dumadaloy mula sa bundok. Salamat sa butas, nakadaloy palabas ang tubig; kung hindi, ang inyong bahay ay tiyak na babagsak.” Maya-maya ay pumunta sila sa pintuan at nagulat ng makita ang kanal na may lapad na 3 metro. Manghang-mangha na sinabi ng sekretarya, “Talagang ang Langit ang tumulong sa inyo. Bagaman hindi binabaha ang aking mga bahay dahil sa kanilang mataas na kinalalagyan, ang dalawang bagong bahay na bato ay napinsala ng puno na natangay. Ngunit ang inyong bahay na putik ay talagang hindi nasira. Ang Langit ang nagprotekta sa inyo!” Narinig ang kanyang mga sinabi, patuloy kong pinasasalamatan ang Diyos sa aking puso. Dahil sa aming paniniwala sa Diyos, at sa aming pagtitiwala sa Kanya, kami at ang aming bahay ay parehong pinrotektahan ng Diyos. Ang mga hindi mananampalatayang iyon ay walang maaasahan at walang magawa sa harap ng mga sakuna. Mas nakumbinsi ako nito sa mga salita ng Diyos, “Ako lamang ang kaligtasan ng sangkatauhan. Ako lamang ang pag-asa ng sangkatauhan at, higit pa rito, Ako ang Siya kung saan nakasalalay ang pag-iral ng lahat ng sangkatauhan.”

Ang Diyos ay Kataas-taasan ng lahat ng pag-iral at ang buhay ng lahat ng bagay ay nagmula sa Diyos. Ang Diyos ang nangangalaga at nagtutustos sa atin; ang Diyos ang nagmamalasakit at nagpoprotekta sa atin sa lahat ng oras. Kung tayong mga tao ay iiwan ang Diyos, daranas tayo ng sakuna. Tanging kapag lumapit tayo sa harapan ng Diyos, umasa sa Diyos, at sumamba sa Diyos gamit ang ating totoong puso na magkakaroon tayo ng magandang kapalaran at patutunguhan. Naranasan ang bagyong ito, talagang naramdaman ko na sa harap ng mga sakuna, tayong mga tao ay maliliit at hindi makakaya ang pinakamahinang dagok. Hindi tayo maililigtas ng mga opisyal ng gobyerno, ni ng ating mga kamag-anak at kaibigan. Ang Diyos lamang ang ating Manunubos at ating kanlungan. Binabalaan tayo ng Diyos sa pamamagitan ng mga sakuna na pinahahalagahan Niya ang matuwid na kilos ng tao at kinapopootan ang masasamang gawa ng tao. Kunin bilang halimbawa si Lot. Handa niyang ihandog ang kanyang dalawang anak na babae bilang kapalit upang maprotektahan ang dalawang anghel. Dahil sa kanyang matuwid na kilos, nakamit ng kanyang pamilya ang kaligtasan ng Diyos nang wasakin ng Diyos ang Sodom. Gayundin, sa mga huling araw kung kailan madalas nangyayari ang mga sakuna, hindi lamang tayo dapat maniwala sa Diyos ngunit dapat ding maghanda ng lahat ng uri ng mabubuting gawa. Sa gayon lamang tayo mapoprotektahan ng Diyos sa mga sakuna. https://reurl.cc/VE9XlN

Kaya’t nagpasiya ako: Sa aking landas ng paniniwala sa Diyos sa hinaharap, kailangan kong umasa sa Diyos nang higit pa, ipagkatiwala ang aking sarili sa Kanyang mga kamay, at hayaan Siyang kontrolin at sakupin ako; Kailangan kong basahin nang higit pa ang mga salita ng Diyos at gampanan ang aking tungkulin nang mabuti upang aliwin ang Kanyang puso. Ang lahat ng kaluwalhatian ay sa Diyos!

Sinasabi ng Biblia: “Magsilapit kayo sa Dios, at Siya’y lalapit sa inyo” (Santiago 4:8).

Bilang mga mananampalataya sa Diyos, alam nating lahat na napakahalagang mapalapit sa Diyos at magkaroon ng isang normal na ugnayan sa Diyos. Kung gayon, alam mo ba nang eksakto kung paano mapalapit sa Diyos? Sa ibaba, ifefellowship natin ang tungkol sa tatlong landas kung paano mapalapit sa Diyos, na magbibigay-daan na maging mas mapalapit ang ating ugnayan sa Diyos.

1. Manalangin sa Diyos Nang May Buong Puso

Sabi ng mga salita ng Diyos: “Ang Dios ay Espiritu: at ang mga sa Kaniya’y nagsisisamba ay kinakailangang magsisamba sa espiritu at sa katotohanan” (Juan 4:24).

“Una, magsimula sa aspeto ng pagdarasal. Tumutok sa pagdarasal at sa itinakdang mga oras. Gaano ka man kagipit sa oras, o gaano ka man kaabala sa trabaho, o anuman ang dumating sa iyo, manalangin araw-araw nang normal, at kumain at uminom ng mga salita ng Diyos nang normal.”

Mula sa mga salita ng Diyos makikita natin na kung nais nating mapalapit sa Diyos at magtatag ng isang normal na relasyon sa Diyos, ang pinakamahalagang hakbang ay patahimikin ang ating sarili sa harap ng Diyos at manalangin sa Kanya ng may isang pusong nakatuon. Ito ay isang aral na kailangan nating agarang pasukin. Dahil makakasalamuha natin ang lahat ng uri ng tao sa labas, mga bagay at usapin araw-araw na madalas ay nakakagambala at sumasakop sa ating mga puso, at kadalasan ang ating mga panalangin ay kalakip lamang ang mga patakaran at sinasalita lamang bilang isang pormalidad na wala talagang kahulugan ng alinman sa mga ito—ang gayong mga panalangin ay hindi taos-puso at hindi ito sinasang-ayunan ng Diyos. Kaya, kung nais nating mapalapit sa Diyos at magkaroon ng isang normal na ugnayan sa Diyos, dapat muna nating bitawan ang lahat ng mga patakaran at kasanayan, ilayo ang ating puso mula sa lahat ng tao, mga kaganapan at bagay at ituon ang pagpapatahimik ng ating sarili sa harap ng Diyos, at manalangin sa Kanya ng may taos-puso, makipag-usap sa Kanya mula sa puso at sabihin sa Kanya ang tungkol sa ating totoong mga paghihirap upang hanapin ang Kanyang kalooban. Sa ganitong paraan lamang makakakuha tayo ng patnubay at pamumuno ng Banal na Espiritu, at maging mas normal ang ating ugnayan sa Diyos.https://reurl.cc/XWzkND

Halimbawa, kapag ang ating puso ay nagambala ng ilang mga tao, mga kaganapan at bagay at sa gayon ay lumalayo tayo sa Diyos, maaari tayong manalangin sa Diyos na may isang pusong nakatuon: “Diyos ko, ang aking tayog ay masyadong maliit at ang aking puso ay nagambala ng mga taong ito, mga usapin, bagay at kapaligiran, at lumayo sa Iyo. Nawa’y alagaan at protektahan Mo ako upang ang aking puso ay matahimik sa harap Mo, na hindi magambala ng mga panlabas na bagay na ito at hindi lumayo sa Iyo.” Kapag nakatagpo tayo ng iba`t ibang mga paghihirap at problema, dapat tayong maging bukas at tapat sa Diyos, makipag-usap sa Kanya mula sa ating mga puso, sabihin sa Kanya ang tungkol sa ating totoong estado at paghihirap, hanapin ang kalooban ng Diyos at ang landas ng pagsasanay…. Kung palagi tayong nagdarasal ng ganito at nagsasalita mula sa ating puso, nakikita ng Diyos na ang ating mga puso ay matapat at hindi tayo sumasabay sa pamamagitan ng pagkilos, gagawa Siya sa atin, at kahit na anong sitwasyon ang ating maranasan, tayo ay liliwanagan Niya, gagabayan at aantigin tayo upang ang ating mga puso ay hindi lumayo sa Kanya. Sa ganitong paraan, sa patnubay ng Diyos, ang ating ugnayan sa Diyos ay magiging mas malapit.

2. Manalangin-Basahin at Pagnilayan ng Madalas ang mga Salita ng Diyos

Sabi ng mga salita ng Diyos: “Ako ang daan, at ang katotohanan, at ang buhay: sinoman ay di makaparoroon sa Ama, kundi sa pamamagitan Ko” (Juan 14:6).

“Dahil palagi mong pinagninilayan ang mga salita ng Diyos, at palagi mong inilalapit ang puso mo sa Diyos at lagi kang abala sa kasalukuyang mga salita ng Diyos, ang mga negatibong bagay na iyon ay mawawala sa iyo nang hindi mo namamalayan. Kapag abala ka sa mga bago at positibong bagay, mawawalan ng puwang ang mga negatibo at lumang bagay, kaya huwag mong pansinin ang mga negatibong bagay na iyon. Hindi mo kailangang sikaping pigilan ang mga ito. Dapat kang magtuon sa pagiging payapa sa harap ng Diyos, kumain, uminom, at tamasahin ang mga salita ng Diyos hangga’t kaya mo, umawit ng mga himno ng papuri sa Diyos hangga’t kaya mo, at bigyan ng pagkakataon ang Diyos na gawaan ka, dahil gusto ng Diyos ngayon na personal na gawing perpekto ang sangkatauhan, at gusto Niyang matamo ang puso mo; inaantig ng Kanyang Espiritu ang puso mo at kung, sa pagsunod sa patnubay ng Banal na Espiritu, nabubuhay ka sa presensya ng Diyos, mapapalugod mo ang Diyos.”

Ang mabilis na pag-ikot ng buhay sa ngayon ay madalas na ginagawa tayong abala sa ating mga trabaho, pamilya, at karera, kaya’t napabayaan natin ang pagbabasa ng mga salita ng Diyos, hindi matahimik ang ating mga puso sa harap ng Diyos, at lumayo nang lumayo sa Diyos. Kaya kung nais nating mapalapit sa Diyos at magtatag ng isang normal na relasyon sa Diyos, dapat nating basahin at pagnilayan ang mga salita ng Diyos araw-araw. Habang lalo nating pinapahalagahan at binabasa ang mga salita ng Diyos at pagnilayan ang Kanyang kalooban at mga hinihiling sa mga ito, mas lalo na maaantig ng Banal na Espiritu ang ating mga puso at liliwanagan at paliliwanagan tayo upang maunawaan ang katotohanan at kalooban ng Diyos. Sa ganitong paraan, ang ating mga puso ay madalas na okupado ng mga salita ng Diyos at makakamit natin ang gawain ng Banal na Espiritu at matamo ang panustos ng buhay mula sa Diyos. Tulad ng sinabi ng Panginoong Jesus, “Ang espiritu nga ang bumubuhay; sa laman ay walang anomang pinakikinabang: ang mga salitang sinalita Ko sa inyo ay pawang espiritu, at pawang buhay” (Juan 6:63).

Kunin bilang halimbawa kapag binabasa natin ang mga salita ng Panginoong Jesus: “Katotohanang sinasabi Ko sa inyo, Malibang kayo’y magsipanumbalik, at maging tulad sa maliliit na bata, sa anomang paraan ay hindi kayo magsisipasok sa kaharian ng langit” (Mateo 18:3). Alam natin mula sa mga salitang ito na ang Diyos ay may diwa ng kredibilidad at kaya nais ang matapat na tao at hinihiling sa atin na maging simple, matapat na mga tao, at ang mga matapat na tao lamang ang maaaring maligtas ng Diyos at makapasok sa kaharian ng langit. Kaya kung gayon, ano talaga ang ibig sabihin ng isang matapat na tao? Ano ang mga pamantayan para sa isang matapat na tao? Maaaring ito kaya ay tumutukoy lamang sa hindi pagsisinungaling? Kung magpapatuloy tayo sa pagsasaliksik sa Diyos sa mga katanungang ito, papatnubayan tayo ng Diyos na maunawaan na hindi lamang ang hindi na pagsasabi ng kasinungalingan ang pagiging matapat, ngunit ang pinakamahalaga, wala silang anumang panlilinlang o pandaraya sa kanilang mga puso, maaaring ibigay ang kanilang mga puso sa Diyos, maaaring maniwala at mahalin ang Diyos sa kanilang mga puso, at maging totoo at bukas sa Diyos. Bilang karagdagan, ang mga matapat na tao ay hindi nililinlang ang Diyos o ang tao man, at hindi gumagawa ng kasunduan, nagtatago ng mga motibo o humihingi kapag gumugol sila para sa Diyos. https://reurl.cc/XWzkND

Matapos maunawaan ang mga hinihiling ng Diyos, sumasalamin tayo sa ating mga gawa at pag-uugali, at nakikita natin na may kakayahan pa rin tayong magsinungaling nang hindi sinasadya at nanlilinlang upang protektahan ang ating sariling interes, at ang ating paggugol para sa Diyos ay hindi dahil sa pag-ibig sa Diyos o upang masiyahan ang Diyos , ngunit upang makakuha ng mga pagpapala at mga korona. Kapag ang ating mga hangarin ay hindi natutupad, nagkakaroon tayo ng maling pang-unawa at sinisisi ang Diyos at maging ipinagkakanulo ang Diyos, at iba pa. Malayo tayo sa mga kinakailangan ng Diyos para sa mga matapat na tao. Matapos nating makita ang ating mga kakulangan, magkakaroon tayo ng direksyon at layunin para sa ating pagsasagawa ng katotohanan sa ating pang-araw-araw na buhay at may kamalayan nating tatalikuran ang laman, isagawa ang mga salita ng Diyos at maging mga matapat na tao kapag nangyari sa atin ang mga bagay. Sa ganitong paraan, madarama natin ang kapayapaan at katiyakan sa ating mga puso at mas mapapalapit sa Diyos. Kaya, ang pagbabasa at pagninilay nang madalas ng mga salita ng Diyos ay isang kinakailangang kasanayan para sa atin upang mapalapit sa Diyos at magkaroon ng isang normal na ugnayan sa Diyos.

3. Hanapin ang Katotohanan sa Lahat ng Bagay

Matapos tayong itiwali ni Satanas, lahat tayo ay nagsimulang sumamba sa pera, kapangyarihan, katayuan, at kasiyahan, at madalas ay naaakit at natutukso ng mga bagay na ito. Kapag nakita natin ang isang tao na nakakuha ng isang promosyon o pag-angat, nagmamaneho ng isang mamahaling kotse o nakatira sa isang marangyang bahay, o nakikita ang kanilang mga anak na sumusubok sa kolehiyo, ang ating mga puso ay magagambala. Iniisip natin na natatalo tayo sa pamamagitan ng pagtalikod ng makamundong mga kasiyahan para sa ating paniniwala sa Diyos at sa gayon ay gugustuhin ding habulin ang mga makamundong kalakaran. Ang ating mga puso sa gayon ay mas napapalayo nang napapalayo mula sa Diyos. Kaya, ito ay nangangailangan sa atin na manahimik sa harap ng Diyos at hanapin ang katotohanan upang mahanap ang landas ng pagsasagawa sa lahat ng mga bagay.

Sabi ng mga salita ng Diyos: “Kung, sa pangkaraniwan, wala kang pinapalagpas na anumang bagay maging malaki man o maliit, kung ang bawat iniisip mo o ideya ay dinadalisay, at kung ikaw ay tahimik sa iyong espiritu, tuwing makakaharap ka ng problema, ang Aking mga salita ay kaagad magiging inspirasyon sa loob mo, gaya ng isang maliwanag na salamin para suriin mo ang iyong sarili, at magkakaroon ka ng landas na pasulong. Tinatawag ito na pag-angkop ng gamot sa karamdaman! At tiyak na gagaling ang sakit—ganito ang pagiging makapangyarihan ng Diyos sa lahat ng bagay. Tiyak na tatanglawan at liliwanagan Ko ang lahat ng nagugutom at nauuhaw para sa katuwiran at naghahanap nang taos-puso. Ipapamalas Ko sa inyong lahat ang mga hiwaga ng espirituwal na mundo at ang landas na pasulong, ipawawaksi Ko sa inyo ang inyong mga dating tiwaling disposisyon sa lalong madaling panahon, upang makamit ninyo ang kahustuhan ng buhay at maging karapat-dapat na magamit Ko.” Ipinapakita sa atin ng mga salita ng Diyos na kahit na makaharap tayo ng malaki o maliit na bagay, dapat tayong maging tahimik sa harap ng Diyos, hanapin ang katotohanan, makilala ang tama at mali at mahanap ang landas ng pagsasagawa. Sa ganitong paraan, hindi tayo magagambala at mapipigilan ng iba’t ibang mga tao, mga kaganapan at bagay o ilalayo ang ating sarili sa Diyos.

Halimbawa, kapag nakita natin ang isang tao na nagkakaroon ng isang promosyon o yumaman, hindi natin maiwasang matukso at magambala ng mga bagay na ito. Gayunpaman, kung lalapit tayo sa Diyos at hanapin ang katotohanan, mapagtatanto natin na naniniwala tayo sa Diyos upang itaguyod ang katotohanan at makamit ang buhay, habang ang paghahangad ng yaman ay alang-alang sa kasiyahan ng laman. Ito ay nagsasangkot ng usapin ng pagpili ng landas sa buhay. Sinabi ng Panginoong Jesus, “Sapagka’t ano ang pakikinabangin ng tao, kung makamtan niya ang buong sanglibutan at mawawalan siya ng kaniyang buhay? o ano ang ibibigay ng tao na katumbas sa kaniyang buhay?” (Mateo 16:26). Ang pagtaguyod sa katotohanan at pagkamit ng buhay ay napakahalaga at walang halaga ng pera ang karapat-dapat pamalit para sa ating buhay. Hindi mahalaga kung anong pisikal na kasiyahan ang mayroon tayo, lahat ng mga ito ay pansamantala at hindi totoong kaligayahan, higit lalong hindi na magagawa ng mga itong makuha natin ang pagsang-ayon ng Diyos. Kung mawawalan tayo ng pagkakataon na itaguyod ang katotohanan at maligtas ng Diyos upang kumita ng pera, mawawala sa atin kung gayon ang kahulugan ng paniniwala sa Diyos. Kapag hinahanap natin ang katotohanan sa pamamagitan ng paglapit sa Diyos, magkakaroon tayo ng direksyon at layunin para sa ating kasanayan—magagawa nating tanggihan ang mga tukso ng pera, katanyagan at kayamanan, at sundin ang soberanya at pagsasaayos ng Diyos. Pagkatapos ay makakaramdam tayo ng pakiramdam ng pagpapalaya at kalayaan sa ating mga puso.

Malinaw, napakahalaga na hanapin ang katotohanan kapag nangyayari sa atin ang mga bagay-bagay. Sa pamamagitan ng paghahanap ng katotohanan, mauunawaan natin ang kalooban ng Diyos at magkakaroon ng mga tamang pagsasagawa. Ang ating puso ay hindi na magagambala ng mga bagay na ito, at magkakaroon tayo ng kumpiyansa sa paniniwala sa Diyos at pagtaguyod sa katotohanan. Kung hindi tayo lalapit sa Diyos at hanapin ang katotohanan, magagambala tayo ng lahat ng uri ng mga tao, pangyayari at bagay, at mararamdaman din natin na ang pananampalataya sa Diyos ay masyadong mahirap at magiging nasa panganib ng pagtaboy at pagkakanulo sa Diyos. https://reurl.cc/XWzkND

Hangga’t nagsasanay tayo at pumapasok alinsunod sa nabanggit na tatlong mga landas kung paano mapalapit sa Diyos, ang ating mga puso ay madalas na mabubuhay sa harap ng Diyos, at makabubuo tayo ng isang normal na relasyon sa Diyos at mas mabilis na lalago sa buhay.

Maaaring Magustuhan din Ninyo