⏰2022年03月23日 ✝神對人的要求與勸勉、安慰、警戒的話語／基督徒的經歷見證《不做誠實人就不能蒙拯救》／Tagalog Ch⋯／Kesaksian Rohani 2022 - "Tugasmu Bukan Kariermu"／فيديو شهادة مسيحية | تعلُّم الخضوع من خلال واجبي (دبلجة عربية／观世音菩萨大慈大悲心包太虚以众生之心为己心～／Ano ang tunay na ⋯／ Makakapasok ba tayo sa⋯－a118390的部落格

⏰2022年03月23日
✝神對人的要求與勸勉、安慰、警戒的話語
https://reurl.cc/rQOner
（四）怎樣經歷審判刑罰、試煉熬煉的話語
📖你經歷許多失敗，經歷許多軟弱，還有許多時候消極，這也可以説是神的試煉，因為一切都出于神，萬事萬物都在神的手中，失敗也好，軟弱、跌倒也好，都在乎神，都由神掌握着，從神這兒説是試煉你，你如果認識不到就成了試探。人該認識的有兩種情形：一種是出于聖靈，一種可能是出于撒但。一種情形是聖靈光照你認識自己，恨惡、懊悔自己，能對神有真實的愛，立下心志去滿足神；一種情形是認識自己，但消極了，軟弱了，可以説是神的熬煉，但也可以説是撒但的試探。如果認識到了這是神對你的拯救，你覺着現在太虧欠神了，從今以後彌補過來，不能再這樣墮落下去，好好吃喝神的話，總看自己不行，有渴慕的心志，這是神的試煉，受完痛苦之後再往前走神還帶領、光照、開啓、喂養。如果認識不到，而且消極了，乾脆破罐子破摔，你要這樣想就是撒但的試探臨到了。約伯經歷試煉時，是神和撒但打賭，神允許撒但苦待約伯，雖然是神試煉約伯，但事實是撒但臨到了約伯，對撒但來説是試探約伯，但約伯站在神的一邊，他若不站在神這一邊就陷入試探了。人一陷在試探當中就危險，經歷熬煉可以説是神的試煉，如果情形不好可以説就是撒但的試探。你异象不透亮，撒但就控告你，使你异象模糊，你不知不覺就陷進試探中了。
——《話在肉身顯現・被成全的人都得經受熬煉》
📖在試煉之中你雖然不知神要作什麽，不知神要成全什麽工作，但你知道神對人的意念總是好的，你真心追求他，他總不離開你，他最後必能成全你，把人帶入一個合適的歸宿之中。不管神現在怎麽試煉人，但到有一天神總要給人一個合適的結局，按着人的所做所行給人合適的報應，神不能把人領到一個地步就半途而廢不管了，因為神是信實的神。聖靈在這一步是作熬煉的工作，對每一個人都是熬煉，在以前死的試煉或刑罰的試煉那步工作，那時的熬煉都是話語的熬煉。人經歷神的作工首先對神現在作的工作得明白，明白人當怎麽配合，這是每個人都應明白的。不管神怎麽作，或熬煉或不發聲，總之神的每一步工作都不符合人的觀念，都打破人的觀念，衝出人的觀念，這是神作的工作。但你得相信，神作工到一個地步，無論如何他不可能把人都置于死地，他給人的有應許也有祝福，凡是追求神的人都能得着他的祝福，不追求的人則被神淘汰，這就看你怎麽追求了。不管怎麽樣，你得相信神的工作結束的時候，每個人都有合適的歸宿。神已給了人美好的盼望，但人不追求就得不着。現在你應該有這樣的看見，神熬煉人、刑罰人那是神的工作，但對人來説，無論何時都得追求性情變化。
——《話在肉身顯現・當持守住你對神的忠心》

基督徒的經歷見證《不做誠實人就不能蒙拯救》
https://reurl.cc/12NyZG
基督教會電影《對得救的思考》一位教會長老迎接到主再來走上進天國的路
https://youtu.be/nM6-jj0T4aI
基督教會電影《叩門》末世如何迎接到主耶穌再來
https://youtu.be/FL-mPfPCpB0

Tagalog Christian Movie | "Ang Apoy ng Tagapagdalisay" The Miracle of Life Blossoming in the Prison of Demons
Si Chen Xinjie na isang lider ng iglesia ay natunton at minanmanan ng mga pulis ng Partido Komunista ng China noong 2006 habang ginagawa ang kanyang tungkulin. Nauwi siya sa pagkaaresto kasama ng isang diyakono ng iglesia na si Zhao Guilan. Sa pagsisikap na makakuha ng impormasyon tungkol sa iba pang lider at kung nasaan itinatago ang mga pondo ng iglesia, pinagtatanong at pinilit sila ng mga pulis na sagutin ang kanilang mga tanong, gumamit pa nga ang mga ito ng mga taktika tulad ng pagbugbog sa kanila at pagbitin sa kanila nang nakaposas. Nang makita na tumatangging magsalita si Chen Xinjie, dinala nila siya sa isang lugar para sa lihim na pagtatanong, hinubad ang lahat ng suot niya para ipahiya siya, at kinuryente siya hanggang sa mawalan siya ng malay. Nang madama niyang nag-aagaw buhay na siya, ginamit niya ang natitira niyang lakas para magsumamo sa Diyos sa panalangin. Habang walang malay, nakakita siya ng isang koro ng mga anghel na kumakanta ng himno ng mga salita ng Diyos para hikayatin siya, ginigising siya mula sa bingit ng kamatayan. Nanindigan siya sa kanyang pananampalataya at nangakong patototohanan ang Diyos para ipahiya si Satanas. Nang makitang hindi gumagana ang malupit na pagpapahirap nila sa kanya, hinanap ng mga pulis ang asawa niya para subukang antigin ang puso niya para pilitin at akitin siyang pagtaksilan ang Diyos at traydurin ang iglesia. Dalawang ulit silang nagpadala ng espiya para maging malapit kay Chen Xinjie at makakuha ng impormasyon tungkol sa iglesia. Sa pamamagitan ng pagsandal sa Diyos, hindi siya nahulog sa mga panlilinlang ni Satanas, pero ayaw pa ring sumuko ng mga pulis. Pagkatapos, isang mahangin at maniyebeng araw, dinala nila sina Chen Xinjie at Zhao Guilan sa isang lugar para muling maturuan sa pamamagitan ng labor camp kung saan ay pinilit silang maghubad ng kanilang mga damit sa harap ng daan-daang preso, inilalantad ang mga hubad nilang katawan sa harap ng lahat. …
#MakapangyarihangDiyos
https://reurl.cc/bkK0nE

#KesaksianRohani #Kesaksian
Kesaksian Rohani 2022 - "Jangan Biarkan Kasih Sayang Mengaburkan Pikiranmu"
https://reurl.cc/9Om2VX
#KesaksianRohani #Kesaksian
Kesaksian Rohani 2022 - "Belajar Tunduk Melalui Tugasku"
https://reurl.cc/LpKRNx
#KesaksianRohani #Kesaksian
Kesaksian Rohani 2022 - "Bagaimana Aku Berhenti Berbohong"
https://reurl.cc/44VZWR
#khotbah #khotbahkristen #TuhanYesus
Seri Khotbah - "Apakah Iman kepada Tuhan Yang Mahakuasa adalah Pengkhianatan terhadap Tuhan Yesus?"
https://reurl.cc/X4K7qD
#khotbah #khotbahkristen #AkhirZaman
Apakah Penghakiman Tuhan untuk Penahiran dan Keselamatan, atau untuk Penghukuman dan Pemusnahan?
https://reurl.cc/veRV0l
#KesaksianRohani #Kesaksian
Kesaksian Rohani 2022 - "Melepaskan Cara-Caraku yang Mendominasi"
https://reurl.cc/02M7do
#KesaksianRohani #Kesaksian #Pendeta
Kesaksian Rohani 2022 - "Melihat Kejahatan Pendeta"
https://reurl.cc/akK2Zl
#KesaksianRohani #Kesaksian
Kesaksian Rohani 2022 - "Tugasmu Bukan Kariermu"
https://reurl.cc/AKvoMj
فيديو شهادة مسيحية | الكفاح للتحدث بصدق (دبلجة عربية)
https://reurl.cc/Kp1N9n
فيديو شهادة مسيحية | تعلُّم الخضوع من خلال واجبي (دبلجة عربية)
https://reurl.cc/DdrGb5
#عظات #وعظات_مسيحية #عظات_روحية
سلسلة وعظيِّة – عندما تُغفر خطايانا، هل يأخذنا الرب مباشرة إلى ملكوته عندما يعود؟
https://reurl.cc/veRVEj
كلمة الله – ما وجهة النظر الواجب على المؤمنين تبنيها
https://reurl.cc/akK2E7
عظات المسيح في الكنيسة
https://reurl.cc/xOVnoV
سلسلة وعظيِّة: السعي للإيمان الحقيقي
https://reurl.cc/Kp1NDM
شهادات حياة الكنيسة
https://reurl.cc/7ez5l5
ترنيمة مسيحية – مَنْ يبذلون أنفسهم فعلًا لأجل الله مباركون (فيديو موسيقي)
https://reurl.cc/veRV4k
وثائقي مسيحي – "الواحد الذي له السيادة على كل شيء" – شهادة عن قوة الله
https://reurl.cc/nEGeMD
فيلم مسيحي | الوسم | اضطهاد يدمي القلب من الحزب الشيوعي الصيني لمسيحية لمدة 28 عامًا
https://youtu.be/DgcHL0qr3VI
فيلم مسيحي | الإيمان بالله الجزء الثالث – انهضوا يا من ترفضون أن تكونوا عبيدًا
https://youtu.be/HPLoR6v8_dE

观世音菩萨大慈大悲心包太虚以众生之心为己心～卢台长心灵法门
https://reurl.cc/dX4jYz

少和心眼多的人在一起，因為你的善良玩不過他！
少和不懂珍惜你的人在一起，因為那人不值！

別慣壞了，不知領情的人；別餵飽了，不懂回饋的心。

永遠記住了：
要把諾言，留給誠信的人，
要把在乎，留給重情的人。
要把坦誠，留給忠厚的人，
要把忠義，留給交心的人。
要把善良，留給感恩的人，
要把真心，留給珍惜的人。

社會規則就是這樣：
你越懂事，別人就越不把你當回事。
你越懂事，越沒人心疼。
你太懂事，傷害的只能是自己。

人這一生，不能太懂事。
你是一個人，地球上沒有人能阻止你做自己。
不要什麼事都為別人著想。
人這一生，最不需要的就是懂事。

2022.3.23 |普天同庆恭迎南无普贤菩萨圣诞日(一般不上头香•礼佛21遍•XFZ和平时一样正常烧送)

男听众：师父之前在节目里有提到，想延寿的人要多求普贤菩萨，普贤菩萨也是管延寿的，管得很厉害。有位师兄问，可以祈求“普贤菩萨保佑我某某某，护持心灵法门，请普贤菩萨给我们延寿”吗？请问师父，普贤菩萨也是一直保佑我们心灵法门佛子们延寿吗？这样的祈求可以吗？

台长答：都是一样的，普贤菩萨本身跟其他菩萨一样的。你想想看，他是属于遍吉菩萨，遍就是遍四方的“遍”，吉就是吉祥的“吉”，他就让你什么都会变得非常吉利、吉祥。普贤菩萨他因为是东方宝威德上王佛国土来的，所以他也是非常非常有法力的，能够帮助别人转危为安，所以峨眉山是普贤菩萨的道场（感恩师父慈悲开示，感恩普贤菩萨）

Wenda20200621 51:34
普贤菩萨关于诵读《白话佛法》的开示；末法时期生死无常，只有靠菩萨保佑

女听众：师父，有一个普贤菩萨的开示，已经发过秘书处经师父验证，可以分享给大家，是关于读诵《白话佛法》的，内容如下：我乃普贤菩萨，佛门子可知白话里面的智慧无法可说，需要佛子们用心体会，切不可随便读读就算了。要把《白话佛法》用在生活当中，可帮助佛子们消除很多灾难和关劫，有智慧地去处理人间之事，境界提高，根基不同乃提升境界不同。佛子们把你师父在白话里面的开示去用在生活中也属于在行愿。白话之奥秘望佛子们去好好体会，可证得无上正等正觉之境。佛子们可知天上的菩萨们也在看白话。诸佛子们好好看白话，我普贤菩萨也会加持诸佛子。师父在邮件回复如下：菩萨谦虚慈悲，理解别人，看《白话佛法》并要应用于实际生活行愿。

台长答：嗯，很好。要乖一点，真的，要做菩萨的好孩子。在末法时期，天象不定，你看看很多人在马路上走走就被轧死了。有的人在马路边上走走，一阵狂风，上面的花瓶掉下来砸到头死了，对不对？（是）有的人吃点中毒的东西送到医院里死了……一切一切生死无常，所以大家只有靠菩萨好好保佑（明白，感恩菩萨，感恩师父）

Wenda20180304A 31:47
在家居士可否许普贤菩萨十大行愿

女听众：普贤菩萨十大行愿，我们在家居士可以许吗？有同修把第十行愿“普皆回向”改成“上报四重恩”了，因为师父以前开示过，第十行愿是“上报四重恩，下济三途苦”。在家居士这样做如理如法吗？

台长答：也没什么不如理不如法。你做得到就许；你做不到，你许这种大愿就叫撒谎，就叫不圆满。做不到的事情你许出来，做不到，那你算不算撒谎？（对，打妄语）打妄语了。你开什么玩笑？地藏王菩萨就是在地狱里去救人啊，整个都在下面救人（明白了，感恩师父。要脚踏实地）

wenda20160722 26:40
普贤菩萨、文殊菩萨将参与助缘心灵法门

男听众：接着观世音菩萨告诉弟子：“文殊菩萨、普贤菩萨到了，徒儿闭上眼睛，静下心聆听他们的开示。”弟子当时看到两位菩萨分别站立在观世音菩萨左右两边，脚下的莲花闪闪发光，弟子看到其中一位菩萨拿着玉如意，还以为是妈祖菩萨，直到事后看到文殊菩萨的一张画像才知道是文殊菩萨。文殊菩萨开示如下：“听到17日节目分享的佛友，我们必定加持。刚刚观世音菩萨开示时，我们也在场。关于修改拜师条件一事，也是我们共同的意见，我们同意观世音菩萨的意见。

天上的莲花纯洁干净，你师父栽种莲花需要耗费非常大的能量，拜师要求必须提高。心灵法门虽说是观世音菩萨管理，但是日后许多事务我们也会参与来助缘。学佛必须警惕门第的区分，你师父提到“世界大同”，我们学佛人也要做到“学佛大同”，不要将法门与法门之间区分得那么清楚。”这是文殊菩萨说的吗？请师父开示一下。

台长答：智慧啊！智慧啊！这些都是菩萨的智慧语言啊！哎，很感人啊！（明白。师父，文殊菩萨和普贤菩萨都特别赞同拜师的条件）一点点来吧，我求观世音菩萨大慈大悲，再给他们一个机会吧。

普贤菩萨也是一位非常好的、非常有德性的菩萨。他为什么成为四大菩萨之一？

你看为什么礼佛大忏悔文最后有“普贤菩萨”，因为普贤菩萨没有退转的心，非常不可思议的，他没有退转的。他不是以一个时间做善事，他做任何事情不是一点点利益众生，他是一辈子、几辈子永远永远利益众生的。

 “行”是什么？永远去做，没有疲惫地去做。我问你，你一辈子在做善事，一辈子在做菩萨的事情，你是不是寿会长啊？如果一个人一直不懈怠，菩萨是不是会一直保佑你啊？

——Wenda20180720 43:12

Ano ang tunay na panalangin at ano ang maaari nitong magawa?

Mangyaring pindutin ang mga asul na titik, Makakakuha ka ng magandang balita. Sapagkat gagabayan ka nito upang mahanap ang paraan upang masalubong ang Panginoon at makamit ang pagkakataong masalubong ang Panginoon at pagpalain Niya.

https://m.me/WelcomeLord1991?ref=220

Ano ang tunay na panalangin? Ito ay pagsasabi ng nasa puso mo sa Diyos, pakikipagniig sa Diyos habang inuunawa mo ang Kanyang kalooban, pakikipag-usap sa Diyos sa pamamagitan ng Kanyang mga salita, pagkadama na talagang malapit ka sa Diyos, pagkadama na Siya ay kaharap mo, at paniniwala na mayroon kang sasabihin sa Kanya. Ramdam mong puno ng liwanag ang puso mo at ramdam mo kung gaano kaibig-ibig ang Diyos. Nadarama mo na mas inspirado ka, at nasisiyahan ang iyong mga kapatid na makinig sa iyo. Madarama nila na ang mga salitang binibigkas mo ay ang mga salitang nasa kaibuturan ng kanilang puso, mga salitang nais nilang sabihin, na para bang ang iyong mga salita ang kahalili ng sa kanila. Ito ang tunay na panalangin. Matapos kang tunay na manalangin, mapapayapa at masisiyahan ang puso mo. Maaaring mag-ibayo ang lakas na mahalin ang Diyos, at madarama mo na wala nang mas mahalaga o makabuluhan sa buhay kaysa mahalin ang Diyos. Pinatutunayan ng lahat ng ito na naging mabisa ang iyong mga dalangin.
Hinango mula sa “Tungkol sa Pagsasagawa ng Panalangin” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

Ang panalangin ay hindi lamang basta makatapos ka, o masunod ang pamamaraan, o mabigkas ang mga salita ng Diyos. Ibig sabihin, ang pagdarasal ay hindi pag-uulit ng ilang salita at paggaya sa iba. Sa panalangin, kailangang marating ng isang tao ang kalagayan kung saan maibibigay niya ang kanyang puso sa Diyos, na binubuksan ang puso niya para maantig ito ng Diyos. Para maging mabisa ang panalangin, dapat itong ibatay sa pagbabasa ng mga salita ng Diyos. Sa pamamagitan lamang ng pagdarasal mula sa mga salita ng Diyos magagawa ng isang tao na tumanggap ng higit na kaliwanagan at pagpapalinaw. Ang mga palatandaan ng isang tunay na panalangin ay: Pagkakaroon ng pusong nasasabik sa lahat ng hinihiling ng Diyos, at bukod pa riyan ay naghahangad na isakatuparan ang Kanyang mga hinihingi; pagkasuklam sa kinasusuklaman ng Diyos at pagkatapos, mula sa pundasyong ito, pagtatamo ng kaunting pagkaunawa tungkol dito, at pagkakaroon ng kaunting kaalaman at kalinawan tungkol sa mga katotohanang ipinaliliwanag ng Diyos. Kapag nagkaroon ng pagpapasya, pananampalataya, kaalaman, at isang landas ng pagsasagawa kasunod ng panalangin, saka lamang ito matatawag na tunay na pananalangin, at ang ganitong uri ng panalangin lamang ang maaaring maging mabisa. Subalit kailangang itatag ang panalangin sa pagtatamasa sa mga salita ng Diyos, kailangan itong itatag sa pundasyon ng pakikipagniig sa Diyos sa Kanyang mga salita, at kailangang magawa ng puso na hanapin ang Diyos at maging tahimik sa Kanyang harapan. Ang ganitong uri ng panalangin ay nakapasok na sa yugto ng tunay na pakikipagniig sa Diyos.
Hinango mula sa “Tungkol sa Pagsasagawa ng Panalangin” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

Ang pinakamaliit na hinihiling ng Diyos sa tao ay na magawa niyang buksan ang kanyang puso sa Kanya. Kung ibibigay ng tao ang kanyang tunay na puso sa Diyos at sasabihin sa Diyos ang tunay na nilalaman ng puso niya, handa ang Diyos na gumawa sa kanya. Ang gusto ng Diyos ay hindi ang baluktot na puso ng tao, kundi ang isang dalisay at tapat na puso. Kung hindi magsasalita ang tao sa Diyos mula sa kanyang puso, hindi aantigin ng Diyos ang kanyang puso o gagawa sa kanya. Kaya naman, ang pinakabuod ng panalangin ay ang kausapin ang Diyos mula sa iyong puso, na sinasabi sa Kanya ang iyong mga pagkukulang o ang tungkol sa iyong mapanghimagsik na disposisyon, ganap na ihinahayag ang iyong sarili sa Kanyang harapan; saka lamang magiging interesado ang Diyos sa iyong mga dalangin, kung hindi, itatago Niya ang Kanyang mukha mula sa iyo. Ang pinakamababang saligan para sa panalangin ay kailangan mong mapanatiling tahimik ang puso mo sa harap ng Diyos, at hindi ito dapat lumayo mula sa Diyos. Maaaring sa panahong ito ay hindi ka nagtatamo ng mas bago o mas mataas na kabatiran, ngunit sa gayon ay kailangan mong manalangin upang mapanatili ang iyong katayuan—hindi ka dapat bumalik sa dati. Ito ang pinakamababang kailangan mong makamtan. Kung kahit ito ay hindi mo kayang isakatuparan, pinatutunayan nito na ang iyong espirituwal na buhay ay wala sa tamang landas. Dahil dito, hindi mo magagawang kapitan ang una mong pananaw, mawawalan ka ng pananampalataya sa Diyos, at sa bandang huli ay mapapawi ang iyong kapasyahan. Ang isang tanda kung nakapasok ka na sa espirituwal na buhay o hindi pa ay ang tingnan kung ang iyong mga panalangin ay nasa tamang landas. Kailangang tanggapin ng lahat ng tao ang realidad na ito; kailangan nilang lahat na sadyang sanayin ang kanilang sarili sa pagdarasal, hindi sa paghihintay nang walang kibo, kundi sadyang hangarin na maantig ng Banal na Espiritu. Saka lamang sila magiging mga tao na tunay na naghahanap sa Diyos.
Hinango mula sa “Tungkol sa Pagsasagawa ng Panalangin” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

At ano naman ang nilalaman ng panalangin? Dapat kang manalangin nang paisa-isang hakbang, alinsunod sa tunay na kalagayan ng puso mo at sa gawain ng Banal na Espiritu; nakakaniig mo ang Diyos alinsunod sa Kanyang kalooban at sa mga hinihingi Niya sa tao. Kapag nagsimula kang manalangin, ibigay mo muna ang puso mo sa Diyos. Huwag kang magtangkang unawain ang kalooban ng Diyos—subukan mo lamang sabihin sa Diyos ang nasa puso mo. Kapag humarap ka sa Diyos, ganito ang sabihin mo: “Diyos ko, ngayong araw ko lamang napagtanto na dati akong sumusuway sa Iyo. Totoong ako ay tiwali at kasuklam-suklam. Sinasayang ko lang ang buhay ko. Mula sa araw na ito mabubuhay ako para sa Iyo. Mamumuhay ako nang makabuluhan at palulugurin ko ang Iyong kalooban. Nawa’y gumawa palagi sa akin ang Iyong Espiritu, patuloy akong liwanagan at tanglawan. Hayaan akong matibay at matunog na magpatotoo sa Iyong harapan. Hayaang makita ni Satanas sa amin ang Iyong kaluwalhatian, ang Iyong patotoo, at ang katibayan ng Iyong tagumpay.” Kapag nanalangin ka sa ganitong paraan, ganap na mapapalaya ang puso mo. Sa pagdarasal sa ganitong paraan, mas mapapalapit ang puso mo sa Diyos, at kung madalas kang makapagdarasal sa ganitong paraan, tiyak na gagawa sa iyo ang Banal na Espiritu. Kung palagi kang tatawag sa Diyos sa ganitong paraan, at magpapasya ka sa Kanyang harapan, darating ang araw na magiging katanggap-tanggap ang iyong pagpapasya sa harap ng Diyos, na matatamo ng Diyos ang iyong puso at buong pagkatao, at sa bandang huli ay gagawin ka Niyang perpekto. Para sa inyo, napakahalaga ng panalangin. Kapag nanalangin ka at tinanggap mo ang gawain ng Banal na Espiritu, aantigin ng Diyos ang puso mo, at lalakas ang loob mo na mahalin ang Diyos. Kung hindi ka magdarasal nang taos sa puso mo, kung hindi mo bubuksan ang puso mo para makipagniig sa Diyos, mawawalan ng paraan ang Diyos na gumawa sa iyo. Pagkatapos mong manalangin at masabi ang nasa puso mo, kung hindi pa nasimulan ng Espiritu ng Diyos ang Kanyang gawain, at wala kang natanggap na inspirasyon, ipinapakita nito na hindi tapat ang puso mo, hindi totoo ang sinasabi mo, at hindi pa rin dalisay. Pagkatapos mong manalangin, kung nakadama ka ng kasiyahan, naging katanggap-tanggap sa Diyos ang iyong mga panalangin at gumagawa sa iyo ang Espiritu ng Diyos. Bilang isang taong naglilingkod sa harap ng Diyos, hindi maaaring hindi ka manalangin. Kung tunay mong itinuturing na makabuluhan at mahalaga ang pakikipagniig sa Diyos, maaari mo bang talikdan ang panalangin? Walang sinumang maaaring mabuhay na walang pakikipagniig sa Diyos. Kung walang panalangin, nabubuhay ka sa laman, sa pagkaalipin kay Satanas; kung walang tunay na panalangin, nabubuhay ka sa ilalim ng impluwensya ng kadiliman. Umaasa Ako na nagagawa ninyo, mga kapatid, na tunay na manalangin sa bawat araw. Hindi ito tungkol sa pagsunod sa mga panuntunan, kundi tungkol sa pagtatamo ng tiyak na resulta. Handa ka bang isakripisyo ang kaunting tulog at kasiyahan upang bumangon nang maaga para sa mga panalangin sa umaga at masiyahan sa mga salita ng Diyos? Kung nagdarasal ka na may dalisay na puso at kumakain at umiinom ng mga salita ng Diyos nang gaya nito, lalo kang magiging katanggap-tanggap sa Kanya. Kung ginagawa mo ito tuwing umaga, kung araw-araw mong isinasagawa na ibigay ang puso mo sa Diyos, makipagniig at makipag-usap sa Kanya, siguradong madaragdagan ang iyong kaalaman tungkol sa Diyos, at mas mauunawaan mo ang kalooban ng Diyos. Sinasabi mo: “Diyos ko! Handa akong gampanan ang aking tungkulin. Sa Iyo ko lamang sa Iyo ko lamang kayang ilaan ang aking buong pagkatao, upang Ikaw ay magtamo ng kaluwalhatian sa amin, upang matamasa Mo ang patotoong ibinabahagi ng grupo naming ito. Isinasamo ko na gumawa Ka sa amin, upang magawa kong tunay Kang mahalin at palugurin Ka at hanapin Ka bilang aking layunin.” Habang tinatanggap mo ang pasaning ito, tiyak na gagawin kang perpekto ng Diyos. Hindi ka dapat manalangin para lamang sa iyong sariling kapakanan, kundi dapat ka ring manalangin para masunod ang kalooban ng Diyos at para mahalin Siya. Ito ang pinakatunay na uri ng panalangin. Nagdarasal ka ba para masunod ang kalooban ng Diyos?

Noong araw, hindi ninyo alam kung paano manalangin, at kinaligtaan ninyo ang pagdarasal. Ngayon, kailangan ninyong gawin ang inyong makakaya para sanayin ang sarili ninyo na manalangin. Kung hindi mo kayang magkaroon ng lakas ng loob na mahalin ang Diyos, paano ka nagdarasal? Sinasabi mo: “Diyos ko, walang kakayahan ang puso ko na tunay Kang mahalin. Nais kong mahalin Ka, ngunit wala akong lakas. Ano ang dapat kong gawin? Nawa’y buksan Mo ang aking espirituwal na mga mata at nawa’y antigin ng Iyong Espiritu ang puso ko. Nawa’y loobin Mo, sa pagharap ko sa Iyo, na maitapon ko ang lahat ng negatibo, huwag na akong papigil sa sinumang tao, pangyayari, o bagay, at lubos kong ilantad ang puso ko sa Iyong harapan, at loobin Mo na maihandog ko ang aking buong pagkatao sa Iyong harapan. Paano Mo man ako subukin, handa ako. Ngayon, hindi ko isinasaalang-alang ang aking mga inaasahan sa hinaharap, ni wala ako sa ilalim ng pagkaalipin ng kamatayan. Sa puso kong nagmamahal sa Iyo, nais kong hanapin ang daan ng buhay. Lahat ng bagay, lahat—ay pawang nasa Iyong mga kamay; ang aking kapalaran ay nasa Iyong mga kamay at hawak Mo ang buhay ko mismo sa Iyong mga kamay. Ngayon, hangad kong mahalin Ka, at hayaan Mo man akong mahalin Ka o hindi, paano man manghimasok si Satanas, determinado akong mahalin Ka.” Kapag nakasagupa mo ang isyung ito, manalangin ka nang ganito. Kung magdarasal ka nang ganito araw-araw, unti-unting mag-iibayo ang lakas mong mahalin ang Diyos.
Hinango mula sa “Tungkol sa Pagsasagawa ng Panalangin” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

Maging matapat ka; manalangin ka sa Diyos na alisin ang panlilinlang sa puso mo. Dalisayin mo ang iyong sarili sa pamamagitan ng panalangin sa lahat ng oras, maantig ka ng Espiritu ng Diyos sa pamamagitan ng panalangin, at unti-unting magbabago ang iyong disposisyon. Ang tunay na espirituwal na buhay ay isang buhay ng panalangin—ito ay isang buhay na inaantig ng Banal na Espiritu. Ang proseso ng pag-antig ng Banal na Espiritu ay ang proseso ng pagbabago ng disposisyon ng tao. Ang buhay na hindi inaantig ng Banal na Espiritu ay hindi isang espirituwal na buhay, kundi isang buhay lamang ng relihiyosong ritwal. Yaon lamang mga madalas maantig ng Banal na Espiritu, at naliliwanagan at tinatanglawan ng Banal na Espiritu, ang nakapasok na sa espirituwal na buhay. Ang disposisyon ng tao ay patuloy na nagbabago habang siya ay nagdarasal. Kapag lalo siyang inaantig ng Espiritu ng Diyos, lalo siyang nagiging aktibo at masunurin. Kaya unti-unti ring madadalisay ang kanyang puso, at unti-unting magbabago ang kanyang disposisyon. Ganyan ang epekto ng tunay na panalangin.
Hinango mula sa “Tungkol sa Pagsasagawa ng Panalangin” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

Ang panalangin ay pangunahing tungkol sa pagsasalita nang tapat. “Diyos ko! Nababatid Mo ang katiwalian ng tao. Sa araw na ito ay nakagawa ako ng isa pang hindi makatwirang bagay. Nagkaroon ako ng layunin sa kalooban ko—ako ay isang mapanlinlang na tao. Hindi ako kumilos alinsunod sa Iyong kalooban o sa katotohanan. Kumilos ako ayon sa aking sariling mga layunin, at sinubukang bigyang-katwiran ang aking sarili. Ngayon ay kinikilala ko ang aking katiwalian. Hinihiling ko sa Iyo na mas liwanagan Mo ako at tulutan akong maintindihan ang katotohanan, maisagawa ito, at iwaksi ang mga katiwaliang ito.” Magsalita sa ganitong paraan; magbigay ng makatotohanang salaysay ng mga makatotohanang bagay. Kadalasan, karamihan sa mga tao ay hindi naman tunay na nananalangin, nagbabalik-tanaw lamang sila, na may kaunting kaalaman sa kanilang mga isip at kagustuhang makapagsisi, subalit ni hindi nila pinagnilayan ni naarok ang katotohanan. Ang magnilay-nilay ng mga salita ng Diyos at hanapin ang katotohanan habang nananalangin ay lalong mas malalim kaysa pag-alaala at kaalaman lamang. Ang kasiglahang hatid sa iyo ng gawain ng Banal na Espiritu at ang kaliwanagan at pagpapalinaw na itinutustos ng Kanyang gawain sa iyo sa pamamagitan ng mga salita ng Diyos ay umaakay sa iyo sa totoong kaalaman at tunay na pagsisisi; higit na malalalim ang mga ito kaysa sa mga kaisipan at kaalaman ng tao. Isa itong bagay na dapat mong malaman nang lubusan. Kung mababaw at gulu-gulong pag-iisip at pagsusuri lamang ang ginagawa mo, wala kang naaakmang landas kung saan magsagawa, at kakaunting progreso lamang ang nagagawa mo tungo sa katotohanan, kung gayon ay mananatili kang walang kakayahang makapagbago. May mga sandali, halimbawa, kapag nagpapasya ang mga tao na gugulin ang kanilang sarili nang taimtim sa Diyos, at suklian ang Kanyang pagmamahal nang taimtim—subalit, sa ganitong hangarin, maaaring hindi ka gumugol ng maraming enerhiya, at maaaring hindi nakatali nang buo ang iyong puso sa gawain. Datapuwat, kung matapos manalangin at maantig, gumawa ka ng isang panata at sinabing, “O Diyos, handa akong magdusa ng kahirapan; handa akong tanggapin ang Iyong mga pagsubok; at handa akong ganap na magpasakop sa Iyo. Gaano man kabigat ang aking pagdurusa, handa akong suklian ang Iyong pagmamahal. Nasisiyahan ako sa Iyong dakilang pag-ibig, at itinaas Mo ako nang gayon—dahil dito, nagpapasalamat ako sa Iyo mula sa kaibuturan ng aking puso, at ibinibigay ko ang lahat ng kaluwalhatian sa Iyo,” matapos makapag-alay ng gayong panalangin, palalakasin ang buo mong katawan, at magkakaroon ka ng landas kung saan makapagsasagawa. Ito ang bisa ng panalangin. Pagkatapos manalangin ng isang tao, nagsisimula nang gumawa ang Banal na Espiritu sa kanila, nililiwanagan, tinatanglawan, and ginagabayan sila, at binibigyan sila ng pananampalataya at tapang na kinakailangan upang maisagawa ang katotohanan. May mga tao na nagbabasa ng mga salita ng Diyos araw-araw nang walang natatamong gayong resulta, bagaman, matapos mabasa ang mga ito, kapag sila ay nagbabahagi tungkol dito, lumiliwanag ang kanilang mga puso, at nakakahanap sila ng paraang sumulong. Bilang karagdagan, kung inaantig ka ng Banal na Espiritu nang bahagya at binibigyan ka ng kaunting patnubay, pati na ng kaunting pasanin, tiyak na magiging ibang-iba ang mga resulta. Kapag binabasa mo ang mga salita ng Diyos nang mag-isa, maaaring medyo maantig ka, at maaaring maiyak ka, subalit mawawala lang din kaagad ang iyong naramdaman pagkaraan ng ilang sandali. Datapuwat, kung naghahandog ka ng panalanging may pagluha, isang taimtim na panalangin, o isang panalanging totoo at taos sa puso, mabibigyan ka ng sigla na kayang umabot nang ilang araw. Ito ang bisa ng panalangin. Ang layunin ng panalangin ay para lumapit ang mga tao sa Diyos at tanggapin ang mga ibibigay Niya sa kanila. Kung madalas kang nananalangin, at madalas na lumalapit sa Diyos upang makipagniig sa Kanya, at magkaroon ng normal na kaugnayan sa Kanya, laging maaantig ng Diyos ang kalooban mo, at lagi kang makakatanggap ng Kanyang mga pagtustos—at sinuman na laging nakakatanggap ng mga pagtustos mula sa Diyos ay nababago, at ang kanilang mga kalagayan ay bumubuti nang bumubuti. Lalo na, kapag sama-samang nananalangin ang mga kapatid, isang lalong malaking enerhiya ang pumapailanlang pagkaraan nito, at pakiramdam nila ay may malaking bagay silang natamo. Sa katotohanan, maaaring hindi naman sila gaanong nakapagbahagi sa panahong magkakasama sila; ang panalangin ang nakapagpasigla sa kanila, sa puntong hindi na sila makapaghintay pa na talikuran ang kanilang mga pamilya at ang mundo, at wala silang anupamang gusto, at sapat nang mayroon silang Diyos. Napakadakilang pananampalataya! Ang kapangyarihang ibinibigay sa tao ng gawain ng Banal na Espiritu ay matatamasa nang walang-katapusan! Hanggang saan ang mararating mo nang hindi umaasa sa kapangyarihang iyon, at sa halip ay inaalalayan ang iyong sarili at pinatitigas ang iyong leeg habang nagpapatuloy ka sa paglakad, o umaasa sa iyong sariling pagsisikap at kagustuhan? Mabubuwal ka sa hindi kalayuan at mapapahamak; habang naglalakad ka, mauubusan ka ng lakas. Dapat panatilihin ng mga tao ang kanilang pakikipag-ugnayan sa Diyos hanggang sa huli! Subalit ang tao, habang nagpapatuloy siya sa paglakad, ay lumilihis papalayo sa Diyos. Ang Diyos ay Diyos, ang tao ay tao, at bawat isa ay may sinusundang sariling landas; binibigkas ng Diyos ang mga salita ng Diyos, at tinatahak ng tao ang kanyang sariling landas, na hindi kapareho ng sa Diyos. Kapag ang tao ay nawawalan ng lakas ng pananalig sa Diyos, lumalapit sila sa Diyos upang manalangin ng ilang mga salita at humihiram ng bahagyang lakas. Pagkatapos nilang makakuha ng kaunting enerhiya, muli silang umaalis. Sa ilang sandali, nauubusan sila ng lakas, at bumabalik sa Diyos para makakuha pa. Kapag kumikilos sa ganitong paraan, hindi ito mapapanatili ng tao sa mahabang panahon; kung iiwan ng tao ang Diyos, wala silang paraan para makasulong.
Hinango mula sa “Ang Kahalagahan ng Panalangin at Pagsasagawa Nito” sa Mga Talaan ng mga Pananalita ni Cristo ng mga Huling Araw

Paminsan-minsan, ang pananangan sa Diyos ay hindi nangangahulugan ng paghingi sa Diyos na gawin ang isang bagay gamit ang tiyak na mga salita, o paghingi sa Kanya ng tiyak na paggabay o pag-iingat. Sa halip, ito ay yaong kapag nakakasagupa ang mga tao ng ilang usapin, nagagawa nilang tumawag sa Kanya nang taimtim. Kaya, ano ang ginagawa ng Diyos kapag tumatawag ang mga tao sa Kanya? Kapag ang puso ng isang tao ay naaantig at naiisip nila ito: “O Diyos, hindi ko ito magagawang mag-isa, hindi ko alam kung paano ito gagawin, at ako ay nanghihina at negatibo…,” kapag sumaisip nila ang mga bagay na ito, alam ba ito ng Diyos? Kapag naiisip ng mga tao ang ganito, ang mga puso ba nila ay taimtim? Kapag sila ay taimtim na tumatawag sa Diyos sa ganitong paraan, pumapayag ba ang Diyos na tulungan sila? Sa kabila ng katunayan na maaaring hindi sila nakapagsabi kahit isang salita, nagpapakita sila ng kataimtiman, at kaya sumasang-ayon ang Diyos na tulungan sila. Kapag ang isang tao ay nakakasagupa ng isang napakamasalimuot na paghihirap, kapag wala silang sinumang malalapitan, at kapag nadarama nila ang lalong kawalang-pag-asa, nagtitiwala sila sa Diyos bilang kanilang tanging pag-asa. Paano sila nananalangin? Ano ang kalagayan ng kanilang pag-iisip? Sila ba ay taimtim? Mayroon bang anumang di-dalisay sa panahong iyon? Kapag nagtitiwala ka sa Diyos na parang Siya ang huling hibla na makakapitan upang iligtas ang iyong buhay, umaasang tutulungan ka Niya, na taimtim ang iyong puso. Bagama’t maaaring hindi ka gaanong nagsasalita, ang iyong puso ay naaantig na. Ibig sabihin, ibinibigay mo ang iyong taimtim na puso sa Diyos, at ang Diyos ay nakikinig. Kapag nakikinig ang Diyos, nakikita Niya ang iyong mga paghihirap, liliwanagan ka Niya, gagabayan ka, at tutulungan ka.
Hinango mula sa “Ang mga Mananampalataya ay Dapat Munang Makaaninag sa Masasamang Kalakaran ng Mundo” sa Mga Talaan ng mga Pananalita ni Cristo ng mga Huling Araw

May mga pagkakataon, kapag tinatamasa mo ang mga salita ng Diyos, ang iyong espiritu ay inaantig, at nadarama mo na hindi mo mapigilang ibigin ang Diyos, na mayroong matinding lakas sa kalooban mo, at na walang anumang bagay ang hindi mo maisasantabi. Kung ganito ang nadarama mo, ikaw ay naantig na ng Espiritu ng Diyos, at ang iyong puso ay nakabaling na nang ganap sa Diyos, at mananalangin ka sa Diyos at sasabihing: “O Diyos! Kami ay tunay na itinalaga at pinili Mo. Ang Iyong kaluwalhatian ay nagbibigay sa akin ng karangalan, at nakaluluwalhati para sa akin na maging isa sa Iyong mga tao. Gugugulin ko ang anumang bagay at ibibigay ang anumang bagay upang gawin ang Iyong kalooban, at ilalaan ko ang lahat ng aking mga taon, at ang habambuhay na pagsisikap, sa Iyo.” Kapag ikaw ay nananalangin sa ganitong paraan, magkakaroon ng walang-katapusang pag-ibig at tunay na pagsunod sa Diyos sa iyong puso. Nagkaroon ka na ba ng isang karanasang kagaya nito? Kung ang mga tao ay madalas antigin ng Espiritu ng Diyos, sila ay lalong nakahanda na ilaan ang kanilang mga sarili sa Diyos sa kanilang mga panalangin: “O Diyos! Nais kong makita ang Iyong araw ng kaluwalhatian, at nais kong mabuhay para sa Iyo—walang anuman ang higit na karapat-dapat o makahulugan kaysa sa mabuhay para sa Iyo, at wala akong taglay ni katiting na pagnanais na mabuhay para kay Satanas at sa laman. Itinataas Mo ako sa pamamagitan ng pagtutulot sa akin na mabuhay para sa Iyo sa kasalukuyan.” Kapag nanalangin ka na sa ganitong paraan, madarama mo na hindi mo mapigilang ibigay ang iyong puso sa Diyos, na dapat mong makamit ang Diyos, at kasusuklaman mong mamatay nang hindi nakakamit ang Diyos habang ikaw ay nabubuhay. Pagkasabi ng gayong panalangin, magkakaroon ng di-nauubos na lakas sa kalooban mo, at hindi mo malalaman kung saan ito nagmumula; sa iyong puso ay magkakaroon ng walang-hanggang kapangyarihan, at magkakaroon ng pakiramdam na ang Diyos ay labis na kaibig-ibig, at Siya ay nararapat ibigin. Ito ay kapag naantig ka na ng Diyos. Lahat niyaong nagkaroon na ng gayong karanasan ay naantig na ng Diyos. Para sa kanila na madalas antigin ng Diyos, ang mga pagbabago ay nangyayari sa kanilang mga buhay, nagagawa nilang gawin ang kanilang pagpapasya at nakahandang ganap na kamtin ang Diyos, ang pag-ibig para sa Diyos sa kanilang mga puso ay higit na malakas, ang kanilang mga puso ay ganap nang bumaling sa Diyos, wala silang pagpapahalaga sa pamilya, sa mundo, sa mga kaugnayan, o sa kanilang kinabukasan, at nakahanda silang maglaan ng habambuhay na pagsisikap sa Diyos. Lahat niyaong naantig na ng Espiritu ng Diyos ay mga taong naghahangad sa katotohanan, at mayroong taglay na pag-asa na gagawing perpekto ng Diyos.
Hinango mula sa “Alamin ang Pinakabagong Gawain ng Diyos at Sumunod sa Kanyang mga Yapak” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

Ngayon ay dapat mo nang makita nang malinaw ang eksaktong landas na tinahak ni Pedro. Kung malinaw mong nakikita ang landas ni Pedro, makatitiyak ka sa gawaing ginagawa ngayon, para hindi ka magreklamo o magsawalang-kibo, o manabik sa anuman. Dapat mong maranasan ang pakiramdam ni Pedro sa panahong iyon: Labis siyang nalungkot; hindi na siya humiling ng kinabukasan o anumang mga pagpapala. Hindi siya naghangad na kumita, lumigaya, sumikat, o yumaman sa mundo; hinangad lamang niyang mamuhay ng pinaka-makabuluhang buhay, yaong masuklian ang pagmamahal ng Diyos at mailaan ang itinuring niyang pinakamahalaga sa Diyos. Sa gayon ay malulugod siya sa kanyang puso. Madalas siyang manalangin kay Jesus sa mga salitang: “Panginoong Jesucristo, minsan Kitang minahal, ngunit hindi Kita tunay na minahal. Bagama’t sinabi kong may pananampalataya ako sa Iyo, kailanma’y hindi Kita minahal nang taos-puso. Iginalang lamang Kita, sinamba Kita, at pinangulilahan Kita, ngunit hindi Kita minahal kailanman ni hindi ako talaga nagkaroon ng pananampalataya sa Iyo.” Palagi siyang nanalangin upang matibay siyang makapagpasiya, at palagi siyang nahikayat sa mga salita ni Jesus at naganyak siya mula sa mga iyon. Kalaunan, pagkaraan ng isang panahon ng karanasan, sinubok siya ni Jesus, na inuudyukan siyang manabik pang lalo sa Kanya. Sinabi niya: “Panginoong Jesucristo! Labis akong nangungulila sa Iyo, at nananabik akong masilayan Ka. Labis akong nagkukulang, at hindi ko matumbasan ang Iyong pagmamahal. Nagmamakaawa akong kunin Mo na ako kaagad. Kailan Mo ako kakailanganin? Kailan Mo ako kukunin? Kailan ko muling masisilayan ang Iyong mukha? Ayaw ko nang mabuhay sa katawang ito, upang patuloy na maging tiwali, ni hindi ko nais na maghimagsik pa. Handa akong ilaan sa Iyo ang lahat ng mayroon ako sa lalong madaling panahon, at ayaw kong palungkutin Ka pa.” Ganito siya nanalangin, ngunit hindi niya alam sa panahong ito kung ano ang gagawing perpekto ni Jesus sa kanya. Habang nahihirapan sa kanyang pagsubok, nagpakitang muli si Jesus sa kanya at sinabing: “Pedro, nais kong gawin kang perpekto, hanggang sa ikaw ay maging isang piraso ng bunga, na siyang bubuo sa Aking pagpeperpekto sa iyo, at siyang ikasisiya Ko. Maaari ka bang tunay na magpatotoo para sa Akin? Nagawa mo ba ang ipinagagawa Ko sa iyo? Naisabuhay mo ba ang mga salitang nasambit Ko? Minsan mo Akong minahal, ngunit kahit minahal mo Ako, naisabuhay mo ba Ako? Ano ang nagawa mo para sa Akin? Kinikilala mo na hindi ka karapat-dapat sa Aking pagmamahal, ngunit ano ang nagawa mo para sa Akin?” Nakita ni Pedro na wala siyang nagawa para kay Jesus at naalala niya ang dating sumpa na ibibigay niya ang kanyang buhay sa Diyos. Kaya nga, hindi na siya nagreklamo, at ang kanyang mga panalangin mula noon ay mas bumuti pa. Nanalangin siya, sinasabing: “Panginoong Jesucristo! Minsan Kitang tinalikuran, at minsan Mo rin akong tinalikuran. Gumugol tayo ng panahon na magkahiwalay, at ng panahon na magkasama. Subalit minahal Mo ako nang higit sa lahat. Paulit-ulit akong naghimagsik laban sa Iyo at paulit-ulit Kitang pinagdalamhati. Paano ko malilimutan ang gayong mga bagay? Lagi kong isinasaisip at hindi ko kinalilimutan ang gawaing nagawa mo sa akin at ang naipagkatiwala Mo sa akin. Nagawa ko ang lahat ng makakaya ko para sa gawaing nagawa Mo sa akin. Alam Mo kung ano ang kaya kong gawin, at alam Mo rin kung anong papel ang kaya kong gampanan. Nais kong magpasakop sa Iyong mga pagsasaayos, at ilalaan ko sa Iyo ang lahat ng mayroon ako. Ikaw lamang ang nakakaalam kung ano ang kaya kong gawin para sa Iyo. Bagama’t labis akong nilinlang ni Satanas at naghimagsik ako laban sa Iyo, naniniwala ako na hindi Mo ako inaalala sa mga paglabag na iyon at na hindi Mo ako tinatrato batay sa mga iyon. Nais kong ilaan ang buong buhay ko sa Iyo. Wala akong hinihiling, ni wala akong ibang mga inaasam o mga plano; nais ko lamang kumilos ayon sa Iyong layon at gawin ang Iyong kalooban. Iinom ako mula sa Iyong mapait na saro, at narito ako upang pag-utusan Mo.”
Hinango mula sa “Paano Nakilala ni Pedro si Jesus” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

Makakapasok ba tayo sa kaharian ng langit kung madalas tayong nagkakasala? Paano natin mapapalaya ang ating sarili sa kasalanan? Nagtitiwala ako na ang mga katanungang ito ay ang alalahanin ng nakararaming kapatid, at sa pagbasa sa artikulong ito ay mahahanap ninyo ang mga kasagutan.

Click the link to get God's blessing: https://m.me/WelcomeLord1991?ref=888

Makakapasok Ba Tayo sa Kaharian ng Langit kung Madalas Tayong Nagkakasala? Paano Natin Mapapalaya ang Ating Sarili sa Kasalanan?
T: Makakapasok Ba Tayo sa Kaharian ng Langit kung Madalas Tayong Nagkakasala?
A: May ilang mga kapatid ang nag-iisip, “Ang handog sa kasalanan ng Panginoong Jesus ay mabisa magpakailanman. Hindi alintana kung ano ang kasalanan na ating nagagawa, basta’t ikinukumpisal at nagsisisi tayo sa Panginoon, gayon ay matatamo natin ang kapatawaran ng Panginoon at sa huli ay makakapasok tayo sa kaharian ng langit.” Ngunit tama ba ang pananaw na ito? Mayroon bang batayan para sa pananaw na ito sa mga salita ng Diyos? Ayon sa pananaw na ito, parang, sa sandaling naniniwala tayo sa Panginoon, walang dapat alalahanin kahit gaano pa tayo nagkakasala, sapagkat palagi tayong patatawarin ng Panginoon at ang handog sa kasalanan ng Panginoong Jesus ay mabisa magpakailanman. Kung totoo ito, kung gayon paano maipapaliwanag ang mga sumusunod na talata? “Sapagka’t kung ating sinasadya ang pagkakasala pagkatapos na ating matanggap ang pagkakilala sa katotohanan, ay wala nang haing natitira pa tungkol sa mga kasalanan, Kundi isang kakilakilabot na paghihintay sa paghuhukom, at isang kabangisan ng apoy na lalamon sa mga kaaway” (Mga Hebreo 10:26–27). Bukod pa, ito’y nabanggit sa Pahayag, “Narito, ako’y madaling pumaparito; at ang aking ganting-pala ay nasa akin, upang bigyan ng kagantihan ang bawa’t isa ayon sa kaniyang gawa” (Pahayag 22:12). Kapag bumalik ang Panginoon, gagantimpalaan Niya ang mabuti at parurusahan ang masama depende sa mga gawa at pag-uugali ng bawat indibidwal. Ipinropesiya din ng Panginoong Jesus na darating Siya sa mga huling araw upang paghiwalayin ang mga tupa sa mga kambing, trigo mula sa mga pansirang-damo, at ang mabubuting lingkod mula sa masasamang lingkod, at kung sa huli ay pupunta tayo sa langit o sa impiyerno sa ating paniniwala sa Diyos ay direktang nauugnay sa kung nagsasagawa ba tayo ng mga salita ng Panginoon at sumusunod sa paraan ng Panginoon. Ayon sa ating mga pananaw, gayumpaman, tila sinasabi natin na patatawarin tayo ng Panginoon di alintana kung sinusunod man natin o hindi ang Kanyang paraan at anuman ang mga kasalanan na ating ginagawa. Hindi ba iyan nagpapawalang-saysay sa mga salita ng Panginoong Jesus na “upang bigyan ng kagantihan ang bawa’t isa ayon sa kaniyang gawa?” Dahil pinanghahawakan nila ang ganitong uri ng pananaw, maraming mga kapatid ang hindi nagbibigay pansin sa pagsasagawa ng mga salita ng Panginoon o pagsunod sa mga utos ng Panginoon. Mas lalo pa silang nagiging mas tiwali, mas iniiwasan pa nila ang Panginoon, at namumuhay sila sa isang estado ng pagkakasala at pagkumpisal kung saan hindi nila matakasan. Naaayon ba sa kalooban ng Diyos na magpatuloy sa ganitong paraan? Sabi ng Diyos, “Kayo nga’y magpakabanal, sapagka’t ako’y banal” (Levitico 11:45). “Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo, Ang bawa’t nagkakasala ay alipin ng kasalanan. At ang alipin ay hindi nananahan sa bahay magpakailan man: ang anak ang nananahan magpakailan man” (Juan 8:34–35). Sinasabi rin ng Biblia, “Nangasa labas ang mga aso, at ang mga manggagaway, at ang mga mapakiapid, at ang mga mamamatay-tao, at ang mga mapagsamba sa diosdiosan, at ang bawa’t nagiibig at gumagawa ng kasinungalingan” (Pahayag 22:15). “Sapagka’t talastas ninyong lubos, na sinomang mapakiapid, o mahalay, o masakim, na isang mapagsamba sa mga diosdiosan, ay walang anomang mamanahin sa kaharian ni Cristo at ng Dios” (Efeso 5:5). Mauunawaan natin mula dito na ang Diyos ay banal at na ang Kanyang matuwid na disposisyon ay walang pagkakasala. Kung hindi natin maiwaksi ang mga gapos ng kasalanan at madalas na may kabatirang nakagagawa ng kasalanan, gayon kamumuhian at tatanggihan tayo ng Diyos dahil sa pagkakasala at paglaban sa Kanya. Tayo’y hindi makapapasok sa kaharian ng langit magpakailanman.
Pinatawad tayo ng Panginoong Jesus sa ating mga kasalanan, ngunit ano ba talaga ang ibig sabihin ng “mga kasalanan” dito? Kadalasan, nangangahulugan ito ng mga makasalanang gawa na lumalabag sa mga batas at utos ng Diyos at sumasalungat sa mga salita ng Diyos. Ito ay tiyak dahil ang mga tao ay may kakayahang lumabag sa mga batas at utos ng Diyos at nahaharap sa pagkondena at kaparusahan ng mga batas na dumating ang Panginoong Jesus upang maisagawa ang gawain ng pagtubos at ipinako sa krus para sa lahat ng sangkatauhan, na dinala sa Kanyang sarili ang lahat ng ating mga kasalanan. Pagkaraan nito, hangga’t ang isang tao ay nananalangin sa pangalan ng Panginoong Jesus, nagkumpisal at nagsisi, kung gayon ang kanilang mga kasalanan ay pinatatawad at hindi na sila napapailalim sa pagkondena at mga pagparusa ng mga batas. Hindi na rin ituturing ng Diyos ang taong iyon na isang makasalanan, at maaari na silang manalangin at tumawag sa Diyos nang direkta at matamasa ang saganang biyaya at mga pagpapala ng Diyos. Ito ang kaligtasan na nakamit ng mga tao sa Kapanahunan ng Biyaya. Tulad ng sinasabi ng mga salita ng Diyos, “Sa panahong iyon ang gawain ni Jesus ay ang pagtubos sa buong sangkatauhan. Ang mga kasalanan ng lahat ng naniwala sa Kanya ay napatawad; hangga’t ikaw ay naniwala sa Kanya, ikaw ay Kanyang tutubusin; kung ikaw ay naniwala sa Kanya, hindi ka na isang makasalanan, ikaw ay pinawalang-sala sa iyong mga kasalanan. Ito ang kahulugan ng pagiging ligtas, at mapangatwiranan sa pamamagitan ng pananampalataya. Nguni’t sa yaong mga naniwala, mayroon pa ring nanatiling mga mapanghimagsik at sumalungat sa Diyos, at mga kailangan pang dahan-dahang alisin. Ang kaligtasan ay hindi nangahulugan na ang tao ay lubusang nakamit na ni Jesus, sa halip ang tao ay wala na sa kasalanan, na siya ay pinatawad na sa kanyang mga kasalanan: Kapag ikaw ay naniwala, hindi ka na kailanman nasa kasalanan pa.” “Kahit na ang tao ay natubos at napatawad sa kanyang mga kasalanan, ito ay maaaring ituring lamang bilang hindi pag-alala ng Diyos sa mga paglabag ng tao at hindi pagtrato sa tao alinsunod sa mga paglabag ng tao. Subali’t, kapag ang tao na namumuhay sa laman, at siya ay hindi pa napapalaya mula sa kasalanan, siya ay maaaring magpatuloy lamang sa pagkakasala, walang-katapusang paghahayag ang kanyang maka-satanas na disposisyon. Ito ang pamumuhay ng tao, isang walang-katapusang pag-ikot ng kasalanan at kapatawaran. Ang karamihan ng mga tao ay nagkakasala sa araw upang magtapat ng kasalanan sa gabi. Dahil dito, kahit na ang handog para sa kasalanan ay magpakailanmang mabisa para sa tao, hindi nito magagawang iligtas ang tao mula sa kasalanan. Tanging kalahati lang ng gawain ng pagliligtas ang nakumpleto, sapagka’t ang tao ay mayroon pa ring tiwaling disposisyon.”
Nauunawaan natin mula sa talatang ito na ang gawain na ginawa ng Panginoong Jesus sa Kapanahunan ng Biyaya ay ang gawain ng pagtubos na kung saan pinatawad lamang ang mga kasalanan ng tao na lumalabag sa mga batas, at hindi pinatawad ang tao sa kanyang panloob na makasalanang kalikasan. Sa ilalim ng pagkontrol ng ating satanikong, makasalanang kalikasan, napupuno tayo ng lahat ng uri ng mga satanikong disposisyon, tulad ng pagmamataas, kapalaluan, kabuktutan, panlilinlang, pagiging makasarili at kawalang-dangal. Lahat ng mga bagay na tinatamasa natin at ipinapamuhay ay mga bagay na sumasalungat sa Diyos, at hindi ni isa man sa mga ito ay naaayon sa Diyos. Kunin ang ating panloob na pagkamakasarili at kasuklam-suklam na disposisyon, halimbawa. Kapag nagsasalita tayo at kumikilos, nagagawa lamang natin ito sa pamamagitan ng pagsasaalang-alang at paggawa ng mga plano para sa ating sariling interes, at nagdurusa at ginugugol natin ang ating mga sarili sa pananampalataya sa Diyos upang makakuha ng mga pagpapala. Kapag ang lahat ay komportable at madali sa ating kapaligiran at lahat ay maayos sa bahay, pinasasalamatan natin ang Diyos, ngunit sa sandaling tamaan tayo ng sakit o kahirapan, nagsisimula nating sisihin ang Diyos, at ang ilang mga tao ay umaabot hanggang sa pagtalikod sa Diyos. Sa ating pakikipag-ugnayan sa iba, nabubuhay tayo ayon sa ating mapagmataas na mga disposisyon at lagi nating ninanais na pakinggan ng iba ang sinasabi natin, ngunit kapag ang iba ay hindi nakikinig sa atin, nagagalit tayo at sinisiraan sila. Sapagkat mayroon tayong malisyosong kalikasan, nagseselos tayo kapag nakikita na ang isang tao ay mas magaling kaysa sa atin, at maaari ring hindi sila isali at salakayin sila. Ilan lamang ito sa mga halimbawa. Maliwanag na ang ating panloob na mga satanikong disposisyon tulad ng pagmamataas, kapalaluan, pagkamakasarili, kasakiman, kabuktutan at panlilinlang ay mga bagay na mas malalim at higit pa kaysa sa kasalanan, at ang mga ito ang ugat na sanhi ng ating pagkakasala at paglaban sa Diyos. Kung ang mga satanikong tiwaling disposisyon na ito ay nananatiling hindi nalulutas, gayon ay may kakayahan tayong madalas na magkasala, labanan ang Diyos at ipagkanulo ang Diyos, hanggang sa huli ay hindi na tayo makapapasok sa kaharian ng langit. Tulad ng sinasabi ng Biblia, “Sapagka’t ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan” (Roma 6:23).
T: Paano Natin Mapapalaya ang Ating Sarili sa Kasalanan?
S: Kaugnay sa katanungang ito, tingnan natin ang ilang mga talata sa Biblia: “Ay gayon din naman si Cristo, na inihandog na minsan upang dalhin ang mga kasalanan ng marami, sa ikalawa’y pakikita na hiwalay sa kasalanan, sa ikaliligtas ng mga nagsisipaghintay sa kaniya” (Mga Hebreo 9:28). “Na sa kapangyarihan ng Dios ay iniingatan sa pamamagitan ng pananampalataya sa ikaliligtas na nahanda upang ihayag sa huling panahon” (1 Pedro 1:5). Makikita mula sa mga talatang ito na inihanda ng Diyos ang Kanyang kaligtasan para sa atin sa mga huling araw upang mapalaya natin ang ating sarili sa kasalanan, at na ang kaligtasan na ito sa mga huling araw ay napakahalagang kaligtasan na lulutas sa ating makasalanang kalikasan. Kaya ano itong kaligtasan sa mga huling araw? Minsang iprinopesiya ng Panginoong Jesus, “Mayroon pa akong maraming bagay na sa inyo ay sasabihin, nguni’t ngayon ay hindi ninyo mangatitiis. Gayon ma’y kung siya, ang Espiritu ng katotohanan ay dumating, ay papatnubayan niya kayo sa buong katotohanan: sapagka’t hindi siya magsasalita ng mula sa kaniyang sarili; kundi ang anomang bagay na kaniyang marinig, ang mga ito ang kaniyang sasalitain: at kaniyang ipahahayag sa inyo ang mga bagay na magsisidating” (Juan 16:12–13). “At kung ang sinomang tao’y nakikinig sa aking mga pananalita, at hindi ingatan, ay hindi ko siya hinahatulan: sapagka’t hindi ako naparito upang humatol sa sanglibutan, kundi upang iligtas ang sanglibutan. Ang nagtatakuwil sa akin, at hindi tumatanggap sa aking mga pananalita, ay mayroong isang hahatol sa kaniya: ang salitang aking sinalita, ay siyang sa kaniya’y hahatol sa huling araw” (Juan 12:47–48). At sabi sa 1 Pedro 4:17, “Sapagka’t dumating na ang panahon ng pasimula ng paghuhukom sa bahay ng Dios.” Sabi ng mga salita ng Diyos, “Ang mga kasalanan ng tao ay maaaring mapatawad sa pamamagitan ng handog para sa kasalanan, nguni’t hindi magagawang lutasin ng tao ang suliranin kung paano siya hindi na muling magkakasala at kung paanong ang kanyang makasalanang kalikasan ay ganap na maiwawaksi at mababago. Ang mga kasalanan ng tao ay napatawad dahil sa gawain ng pagpapapako sa krus ng Diyos, nguni’t ang tao ay patuloy na namuhay sa dating tiwaling maka-satanas na disposisyon. Dahil dito, ang tao ay dapat na ganap na mailigtas mula sa tiwaling maka-satanas na disposisyon upang ang makasalanang kalikasan ng tao ay maaaring ganap na maiwaksi at hindi na kailanman muling mabubuo, at sa gayon ay tinutulutang mabago ang disposisyon ng tao. Kakailanganin nito na maunawaan ng tao ang landas ng paglago sa buhay, ang landas ng buhay, at ang paraan upang baguhin ang kanyang disposisyon. Kakailanganin din na ang tao ay kumilos alinsunod sa landas na ito, nang sa gayon ang disposisyon ng tao ay unti-unting mababago at makakapamuhay siya sa ilalim ng pagsikat ng liwanag, at upang maaaring magawa niya ang lahat ng bagay ayon sa kalooban ng Diyos, iwaksi ang tiwaling maka-satanas na disposisyon, at lumaya mula sa impluwensya ng kadiliman ni Satanas, at dahil dito ganap na makakalaya mula sa kasalanan. Doon lamang matatanggap ng tao ang ganap na kaligtasan.” “Sa pamamagitan ng gawaing ito ng paghatol at pagkastigo, lubusang malalaman ng tao ang marumi at tiwaling diwa sa kanyang sariling kalooban, at magagawa niyang lubos na magbago at maging malinis. Sa ganitong paraan lamang maaaring maging karapat-dapat na bumalik ang tao sa harap ng luklukan ng Diyos. Lahat ng gawaing ginawa sa araw na ito ay para malinis at mabago ang tao; sa pamamagitan ng paghatol at pagkastigo gamit ang salita, pati na rin sa pagpipino, makakaya ng tao na maiwaksi ang kanyang katiwalian at magawang dalisay. Sa halip na ituring ang yugtong ito ng gawain bilang doon sa pagliligtas, mas akmang sabihin na ito ay ang gawain ng pagdadalisay. Sa katotohanan, ang yugtong ito ay yaong panlulupig pati na rin ang pangalawang yugto ng pagliligtas. Ang tao ay nakamit ng Diyos sa pamamagitan ng paghatol at pagkastigo gamit ang salita; sa pamamagitan ng paggamit ng salita upang pinuhin, hatulan at ibunyag, ang lahat ng karumihan, mga pagkaunawa, mga motibo, at mga indibidwal na pag-asam sa kalooban ng puso ng tao ay ganap na naibubunyag.” Malinaw na sinabi ng mga salita ng Diyos. Upang hayaan tayo na makalaya mula sa mga gapos ng ating satanikong kalikasan nang lubusan, ang Diyos ay maglulunsad ng isang yugto ng gawain sa mga huling araw upang hatulan at linisin ang tao. Ipapahayag Niya ang maraming mga aspeto ng katotohanan upang ilantad ang mga tiwaling disposisyon na nakatago sa loob natin upang malaman natin ang ating satanikong kalikasan at sa gayo’y mapoot sa ating tiwaling disposisyon, magsanay alinsunod sa mga salita ng Diyos at unti-unting makamit ang pagbabago. Kapag nangyari iyon, magkakaroon tayo ng pag-unawa sa mga di-makatarungang bagay na ito, at malalaman natin kung ano ang nakalulugod sa Diyos at kung ano ang kinamumuhian ng Diyos; nagkakaroon tayo ng totoong kaalaman tungkol sa Diyos, ang ating satanikong kalikasan ay hindi na kokontrol sa atin, ang ating panloob na mga tiwaling disposisyon ay mahahalinhinan ng katotohanan, tayo ay nakapamumuhay sa mga salita ng Diyos, hindi na tayo magrerebelde o kumakalaban sa Diyos, at tayo ay tunay na nagpapasakop at gumagalang sa Diyos. Ito ang mga epekto na nakamit sa atin ng Diyos sa pagsasagawa ng Kanyang gawain ng paghatol sa mga huling araw. Halimbawa, kapag nagkamali ang isang bata, nais ng mga magulang ng bata na iwasto ang kanilang pagkakamali. Kung gayon kinakailangan nilang magsalita sa bata nang napakahusay at kung minsan pati na magsalita ng mabagsik at pagkastigo at disiplinahin ang kanilang anak. Ang kanilang tunay na layunin sa paggawa nito ay palaging upang ipagbigay-alam sa bata ang kanilang pagkakamali at kung ano ang dapat nilang gawin upang maiwasan na magawa ang kaparehong pagkakamaling iyon, at iba pa. Ganito rin gumagawa ang Diyos sa mga huling araw. Sa pamamagitan ng pagpapahayag ng higit pang mga salita upang hatulan at linisin ang tao, iniligtas ng Diyos ang tao mula sa impluwensya ni Satanas nang lubusan at ginagawa ang tao na mga taong malapit sa Kanyang sariling puso, at sa katapusan ang mga taong ito ay hahantong sa kaharian ng Diyos at makararating sa magandang patutunguhan na inihanda ng Diyos para sa tao.
Maaaring magtanong ang ilang mga tao, “Maaari bang malutas ang ating satanikong kalikasan sa pamamagitan lamang ng gawain ng paghatol sa mga huling araw? Hindi ba natin malulutas ang ating satanikong kalikasan sa pamamagitan ng pagdurusa, pagbabayad ng halaga, pagpigil sa sarili at pagpigil sa ating sariling mga kagustuhan?” Siyempre hindi natin kaya. Kung hindi sa pagpapahayag ng Diyos ng katotohanan upang hatulan at ilantad ang ating kalikasan at diwa, wala sa atin ang tunay na makakaalam ng ugat na dahilan kung bakit natin nilalabanan ang Diyos at walang sinuman sa atin ang makakabunot sa ating mga satanikong disposisyon. Sa buong kasaysayan, maraming mga apostol ang nagbayad ng higit na halaga at nagsagawa ng pagpipigil sa sarili, lahat ay may pag-aasam na makalaya sa mga gapos at pagpigil ng kasalanan at mapagtagumpayan ang laman. Ngunit sino sa kanila ang nagawang talunin ang kanilang satanikong kalikasan, tumigil sa pagkakasala, at naging tunay na masunurin sa Diyos? Kahit si Paul ay nagsabi, “Abang tao ako! sino ang magliligtas sa akin sa katawan nitong kamatayan?” (Roma 7:24). “Sapagka’t nalalaman ko na sa akin, sa makatuwid ay sa aking laman, ay hindi tumitira ang anomang bagay na mabuti: sapagka’t ang pagnanasa ay nasa akin, datapuwa’t ang paggawa ng mabuti ay wala. Sapagka’t ang mabuti na aking ibig, ay hindi ko ginagawa: nguni’t ang masama na hindi ko ibig, ay siya kong ginagawa. Datapuwa’t kung ang hindi ko ibig, ang siya kong ginagawa, ay hindi na ako ang gumagawa nito, kundi ang kasalanang tumitira sa akin” (Roma 7:18–20). Malinaw mula dito na sa pamamagitan ng pagsasagawa ng gawain ng pagtubos, nagbibigay-daan ang Panginoong Jesus para sa gawain ng paghatol at pagdadalisay sa mga huling araw. Tanging sa paggawa ng Diyos ng gawain ng paghatol sa mga huling araw na ganap na masusupil ang ating makasalanang kalikasan at malinis tayo sa ating mga kasalanan upang hindi na tayo magkasala—ito ang dahilan kung bakit ipinangako ng Panginoong Jesus na babalik sa mga huling araw upang gawin ang gawain ng paghatol. Dapat nating tanggapin at maranasan ang paghatol, pagsubok at pagpipino ng Diyos, sapagkat sa pamamagitan lamang nito na mabubunot nang tuluyan ang ating satanikong kalikasan, malilinis at mababago ang ating mga tiwaling disposisyon, maipapamuhay natin ang isang tunay na wangis ng tao, hahantong tayo sa tunay na paggalang at pagsunod sa Diyos, magagawa nating isaalang-alang ang kalooban ng Diyos, at mahalin at paluguran ang Diyos. Ito ang natatanging landas upang mapalaya ang ating sarili sa kasalanan at matamo ang kaligtasan ng Diyos.
Kaugnay sa gawain ng paghatol ng Diyos sa mga huling araw, binanggit ng Aklat ng Pahayag, “At nakita ko ang ibang anghel na lumilipad sa gitna ng langit, na may mabuting balita na walang hanggan upang ibalita sa mga nananahan sa lupa, at sa bawa’t bansa at angkan at wika at bayan; At sinasabi niya ng malakas na tinig, Matakot kayo sa Dios, at magbigay kaluwalhatian sa kaniya; sapagka’t dumating ang panahon ng kaniyang paghatol” (Pahayag 14:6–7). Ang gawain ng paghatol ng Diyos sa mga huling araw ay ang walang-hanggang ebanghelyo na ipinagkaloob ng Diyos sa atin. Itong “walang-hanggang ebanghelyo” ay ang ebanghelyo ng Diyos na dumarating sa mga huling araw upang ganap na dalisayin at iligtas ang sangkatauhan; ito ang ebanghelyo na magdadala ng buong kapanahunan sa isang katapusan. Kaya kapag may naririnig kang nangangaral ng ebanghelyo ng gawain ng paghatol sa mga huling araw, ano ang pipiliin mong gawin?
#word_of_God #God_love #prayer
#Bible #pananalig_sa_Diyos #Jesus