二十 神对人类的应许与人类的归宿
2-3 人类的美好归宿到底是什么样的
所谓进入安息中的生活就是没有争战、没有污秽、没有不义存留的生活，也就是没有撒但（即敌势力）的搅扰，没有撒但的败坏，没有任何与神敌对的势力的侵扰，万物都各从其类，都能敬拜造物的主，天上、地上都一片安宁，这是人类安息的生活。神进入安息之中时地上就再没有不义存留，再没有任何敌势力的侵扰了，人类也进入了一个新的境地之中，不再是撒但败坏的人类，而是经撒但败坏后而又蒙了拯救的人类。人类的安息之日也是神的安息之日，神是因着人类不能进入安息之中而才失去了安息的，并不是起初就没有安息。进入安息之中并不是万物都停止了活动或万事都停止了发展，也不是神不再作工人不再生活，进入安息的标志就是撒但被毁灭，那些与撒但同流合污的恶人都遭惩罚被灭绝，一切与神敌对的势力都不复存在。神进入安息之中即神不再作拯救人类的工作，而人类进入安息之中就是全人类都活在神的光中，活在神的祝福之下，没有撒但的败坏，也没有不义的事情发生，人类都活在神的看顾之下在地上正常地生存。神与人一同进入安息是指人类被拯救，撒但被毁灭，神在人身上的工作全部结束，神不在人身上继续作工而人也不再活在撒但的权下，这样，神不再忙碌，人不再奔波，神与人便同时进入安息之中。神归复原位，人也都各自归到各自的位置上，这是整个经营结束以后神与人各自的归宿。神有神的归宿，人有人的去处；神在安息中继续带领全人类在地上生存，人在神的光中敬拜天上的独一真神；神不在人中间生存，人也不能与神一起在神的归宿中生存，神与人不能在相同的境地中生活，只是各自都有各自的生活方式；神是带领全人类的，而全人类是神经营工作的结晶，是被带领者，与神的本质并不相同。“安息”的原意就是归复原位的意思。所以，神进入安息是指神归复原位，神不再在地上生活，神不再在人中间与人同甘共苦；人进入安息是指人都成为真正的受造之物，在地上敬拜神而且有人类正常的生活，不再悖逆神、抵挡神，恢复起初亚当、夏娃的生活。这就是神与人都进入安息之中各自的生活与各自的归宿。打败撒但是神与撒但争战的必然趋势，这样，神在经营工作结束之后进入安息之中，人彻底被拯救进入安息之中也就成了必然趋势。人的安息之处是在地上，神的安息之所是在天上；人在安息中敬拜神，是在地上生存，神在安息中带领存留下来的人类，是在天上带领，不是在地上。神仍然是灵，人仍旧是肉身，神与人各自都有不同的安息方式；神在安息中会来在人中间向人显现，人在安息中也会被神带到天上游览一番，而且享受天上的生活。神与人进入安息之中以后撒但已不复存在，那些恶人也就与撒但一样不复存在，在神与人进入安息之中以前，那些在地上曾经迫害神的恶者、在地行悖逆的神的仇敌就已被毁灭了，是被来自末世的大灾难毁灭的。那些恶者彻底被毁灭之后在人中间再没有撒但的搅扰，人类才是彻底蒙拯救，神的工作才是彻底结束，这是神与人进入安息之中的前提。
——《话・卷一 神的显现与作工・神与人将一同进入安息之中》
人类都恢复了起初的模样，都能各尽其职、守其本位，顺服神的一切安排，这样，神在地上就得着了一班敬拜他的人，他在地上也建立了敬拜他的国度。他在地上永远得胜，那些与他敌对的永远灭亡，这就恢复了他起初造人的心意，恢复了他造万物的心意，也恢复了他在地的权柄、在万物中的权柄、在仇敌中间的权柄，这是他完全得胜的标志。从此人类便进入安息之中，进入人类正轨的生活，神也与人一起进入永远的安息之中，进入永远的神与人的生活之中。地上的污秽与悖逆消失了，地上的哀号消失了，地上的所有与神敌对的都不存在了，只有神与那些曾经他拯救的人存留，只有他造的万物存留。
——《话・卷一 神的显现与作工・神与人将一同进入安息之中》二十2-3.
末世基督座談紀要《解決觀念才能進入信神正軌 二》中集
https://reurl.cc/65Rx6O
關于追求真理《什麽是追求真理（十六）》下集
https://reurl.cc/x78AR4
基督徒的經歷見證《我不再為病痛愁苦憂慮了》「只要我還有這口氣，只要能説話走路，就不能放弃一個受造之物的本分。」身患多種疾病的她，常被愁苦憂慮的情緒纏繞，是神的話幫助她從負面情緒中走了出來……
https://reurl.cc/x78A54
觀看更多贊美詩歌視頻：
https://reurl.cc/DyldvN
觀看更多教會生活詩歌視頻：
https://reurl.cc/NAlprn
基督教會歌曲——詩歌合輯
https://reurl.cc/8oXW2M
基督教會電影《對得救的思考》一位教會長老迎接到主再來走上進天國的路
https://youtu.be/nM6-jj0T4aI
基督教會電影《叩門》末世如何迎接到主耶穌再來
https://youtu.be/FL-mPfPCpB0
《關于追求真理》選段朗誦
https://reurl.cc/M8oVqm
"𝗔𝗡𝗚 𝗠𝗔𝗣𝗔𝗚𝗠𝗔𝗧𝗔𝗔𝗦 𝗔𝗧 𝗠𝗔𝗬𝗔𝗕𝗔𝗡𝗚 𝗡𝗔 𝗧𝗔𝗢 𝗔𝗬 𝗠𝗔𝗛𝗜𝗥𝗔𝗣 𝗠𝗔𝗚𝗧𝗔𝗠𝗢 𝗡𝗚 𝗞𝗔𝗧𝗢𝗧𝗢𝗛𝗔𝗡𝗔𝗡"
Habang tinitingnan ito ngayon, mahirap bang tuparin nang sapat ang tungkulin ng isang tao? Sa katunayan, hindi ito mahirap; dapat lang magkaroon ang mga tao ng paninindigan ng pagpapakumbaba, magtaglay ng kaunting katinuan, at taglayin ang naaangkop na katayuan. Gaano man kataas sa inaakala mo ang iyong pinag-aralan, ano mang mga gantimpala ang napanalunan mo na, o gaano man ang natamo mo na, at gaano man kataas sa paniniwala mo ang iyong kakayahan at ranggo, dapat kang magsimula sa pamamagitan ng pagpapakawala sa mga bagay na ito—walang halaga ang mga ito. Sa tahanan ng Diyos, gaano man kalaki o kabuti ang mga bagay na iyon, hindi magiging higit na mataas kaysa sa katotohanan ang mga ito; hindi ang mga ito ang katotohanan, at hindi ito maaaring halinhan. Ito ang dahilan kung bakit sinasabi Ko na dapat kayong magkaroon nitong bagay na tinatawag na katinuan. Kung sabihin mong, ‘Likas akong matalino, may isip akong napakatalas, listo ako, mabilis akong matuto, at labis na matalas ang aking memorya,’ at lagi mong ginagamit ang mga ito bilang puhunan, sa gayon ay magiging sanhi ito ng gulo. Kung nakikita mo ang mga bagay na ito bilang siyang katotohanan, o bilang higit na mataas kaysa katotohanan, sa gayon ay magiging mahirap para sa iyong tanggapin ang katotohanan at isagawa ito. Pinakamahirap para sa mayayabang at mapagmataas na mga taong laging kumikilos na tila nakahihigit ang tanggapin ang katotohanan at pinakamalimit na mabigo. Kung malulutas ng isang tao ang usapin ng kanyang pagiging-mapagmataas, magiging madali na isagawa ang katotohanan. Kaya, dapat mo munang isuko at itatwa ang mga bagay na yaon na tila ay mabuti at matayog sa panlabas at nakapupukaw sa pagkainggit ng iba. Hindi katotohanan ang mga bagay na iyon; sa halip, mahahadlangan ka ng mga ito sa pagpasok sa katotohanan”
The Lord Jesus was crucifiedas a sin offering to redeem
mankind. We have accepted the Lord, and obtained salvation through His grace. Why do we still have to accept Almighty God's work of judgment and purification in the last days?
Answer: In the Age of Grace, the Lord Jesus did the work of redemption. It was not God’s work of judgment in the last days to thoroughly save mankind. What the work of redemption achieved was that the Lord Jesus served as the sin offering for us all, and that He redeemed us from the clutches of Satan, made us repent our sins, and accept God’s salvation. He qualified us to go before God and enjoy God’s grace and blessing. That was the real significance of the work of redemption. But many people don’t understand. They always think the Lord Jesus’ work of redemption granted complete salvation to all mankind, and allowed us entry into the kingdom of heaven. That notion comes entirely from man’s imagination. We were given redemption by the Lord Jesus, that much is true, but did that change our sinful natures? Does the fact that God forgave our sins mean we’ve truly been holy? Then why do we still sin so frequently? Can those who sin so frequently ever really be approved by the Lord? Not many people have considered this problem, and we’ve never seen anyone truly understand this problem. The Lord Jesus redeemed us from a state of sin. Our sins were forgiven, we were granted salvation by grace, this is a fact. But, as we believe in the Lord and follow the Lord, we also often betray the Lord’s teachings, and give in to our fleshly desires to sin. We do things like lie, commit fraud, deceive, engage in intrigue, seek fame and fortune, we give in to vanity, lust for wealth, and follow evil worldly trends… In times of bitterness and trial, we often misunderstand and blame God, or even leave and betray God. When God’s work doesn’t accord with the notions of man, we carelessly judge and condemn God. At the same time we follow God, we worship and follow men. We live in a cycle of sinning and repenting, that’s hard to escape. We can’t free ourselves from the binds and control of our satanic nature, this is a fact. And although the Lord Jesus’ work of redemption is done, and our sins are forgiven, and we are no longer cursed for violating God’s laws, and can come before God to pray to Him and enjoy the entirety of God’s grace, that does not mean God’s work of saving mankind is over, because the sinful nature inside us still remains. We are still compelled by our satanic nature to oppose and betray God. And without knowing God, we will never fear God and distance ourselves from evil, even less can we reach a state of complete obedience to God, the compatibility with God and sanctity. We haven’t been truly gained by God. We all know, God is holy, and righteous. If people are unsanctified, they can’t see the Lord. God won’t allow the impure or corrupt into His kingdom. This is decided by God’s righteous disposition. So, in the last days, God has, according to His management plan to save mankind, carried out His work of judgment and chastisement, to remove the shackles and restraints of sin from the corrupt mankind and the root causes of sinning and help mankind completely escape the influence of Satan, be saved by God, and enter God’s kingdom. Let’s look at two more passages from Almighty God.
Almighty God says, “A sinner such as you, who has just been redeemed, and has not been changed, or been perfected by God, can you be after God’s heart? For you, you who are still of your old self, it is true that you were saved by Jesus, and that you are not counted as a sinner because of the salvation of God, but this does not prove that you are not sinful, and are not impure. How can you be saintly if you have not been changed? Within, you are beset by impurity, selfish and mean, yet you still wish to descend with Jesus—you should be so lucky! You have missed a step in your belief in God: You have merely been redeemed, but you have not been changed. For you to be after God’s heart, God must personally do the work of changing and cleansing you; if you are only redeemed, you will be incapable of attaining sanctity. In this way you will be unqualified to share in the good blessings of God, for you have missed out a step in God’s work of managing man, which is the key step of changing and perfecting. You, a sinner who has just been redeemed, are therefore incapable of directly inheriting God’s inheritance” (“Concerning Appellations and Identity” in The Word Appears in the Flesh).
“By means of this work of judgment and chastisement, man will fully come to know the filthy and corrupt essence within his own self, and he will be able to change completely and become clean. Only in this way can man become worthy to return before the throne of God. All the work done this day is so that man can be made clean and be changed; through judgment and chastisement by the word, as well as through refinement, man can purge away his corruption and be made pure” (“The Mystery of the Incarnation (4)” in The Word Appears in the Flesh).
In the last days, God will completely save man from Satan’s influence, allow man to truly turn to God and become compatible with Christ, and become holy people who revere and obey God. The only way to achieve that is through Almighty God’s work of judgment in the last days. Only through the judgment and revelations in Almighty God’s words can people finally come to know the truth of how they’ve been corrupted by Satan, and the essence of their nature, and know God’s righteous and majestic disposition that is intolerant of offense. Only in this way can people produce true remorse and repentance, wills to hate the flesh and rebel against Satan, and hearts that fear God, truly escape the dark influence of Satan, turn to God, and be gained by God. Only in this way can mankind finally be saved and enter the kingdom of heaven.
Excerpted from the movie script of From the Throne Flows the Water of Life
Ang Makapangyarihang Diyos at ang Panginoong Jesus ay mga pagkakatawang-tao ng Iisang Diyos
🙏Sabi ng Makapangyarihang Diyos,🙏
Kami ni Jesus ay nagmumula sa iisang Espiritu. Bagama’t wala Kaming kaugnayan sa Aming katawang-tao, iisa ang Aming Espiritu; bagama’t ang nilalaman ng Aming ginagawa at ang gawaing Aming ginagawa ay hindi magkapareho, magkatulad Kami sa diwa; ang Aming katawang-tao ay magkaiba ang anyo, ngunit dahil ito sa pagbabago sa kapanahunan at sa magkakaibang mga kinakailangan ng Aming gawain; hindi magkapareho ang Aming ministeryo, kaya magkaiba rin ang gawaing hatid Namin at ang disposisyong inihahayag Namin sa tao. Kaya nga ang nakikita at nauunawaan ng tao sa araw na ito ay hindi katulad noong araw, na dahil sa pagbabago sa kapanahunan. Sa lahat ng iyan ay magkaiba Sila sa kasarian at sa anyo ng Kanilang katawang-tao, at hindi Sila isinilang sa iisang pamilya, at lalo nang hindi sa iisang panahon, magkagayunman ay iisa ang Kanilang Espiritu. Sa lahat ng iyan ay hindi magkapareho ang dugo ni ang anumang uri ng pisikal na pagiging magkamag-anak, hindi maikakaila na Sila ay mga nagkatawang-taong laman ng Diyos sa dalawang magkaibang panahon. Hindi mapabubulaanan ang katotohanan na Sila ang mga nagkatawang-taong laman ng Diyos. Subalit, hindi Sila magkadugo at magkaiba ang kanilang wika (ang isa ay lalaki na nagsasalita ng wika ng mga Hudyo at ang isa naman ay babae na nagsasalita lamang ng Tsino). Ito ang mga dahilan kaya Sila namuhay sa magkaibang bansa upang gawin ang gawaing kinakailangang gawin ng bawat isa, at sa magkaibang panahon din. Sa kabila ng katunayan na Sila ay iisang Espiritu, may magkaparehong diwa, walang ganap na mga pagkakatulad sa panlabas na balat ng Kanilang katawang-tao. Magkatulad lamang Sila sa pagkatao, ngunit pagdating sa panlabas na hitsura ng Kanilang katawang-tao at ang sitwasyon ng Kanilang kapanganakan, hindi Sila magkatulad. Walang epekto ang mga bagay na ito sa kanya-kanyang gawain Nila o sa kaalaman ng tao tungkol sa Kanila, sapagkat, matapos isaalang-alang ang lahat, iisa Silang Espiritu at walang makapaghihiwalay sa Kanila. Bagama’t hindi Sila magkadugo, ang Kanilang buong katauhan ay nasa pamamahala ng Kanilang Espiritu, na naglalaan sa Kanila ng magkaibang gawain sa magkaibang panahon, at ang Kanilang mga katawang-tao ay sa magkaibang linya ng dugo. Ang Espiritu ni Jehova ay hindi ang ama ng Espiritu ni Jesus, at ang Espiritu ni Jesus ay hindi ang anak ng Espiritu ni Jehova: Iisa Sila at pareho ang Espiritu. Gayundin, ang Diyos na nagkatawang-tao ng ngayon at si Jesus ay hindi magkadugo, ngunit iisa Sila, ito ay dahil iisa ang Kanilang Espiritu. Magagawa ng Diyos ang gawain ng awa at kagandahang-loob, gayundin ang matuwid na paghatol at pagkastigo sa tao, at yaong pagtawag sa mga sumpa sa tao; at sa huli, magagawa Niya ang gawain ng pagwasak sa mundo at pagpaparusa sa masama. Hindi ba ginagawa Niya Mismo ang lahat ng ito? Hindi ba ito ang walang-hanggang kapangyarihan ng Diyos? Nagawa Niyang parehong magpahayag ng mga batas para sa tao at bigyan siya ng mga kautusan, at nagawa rin Niyang akayin ang mga sinaunang Israelita sa kanilang pamumuhay sa lupa, at gabayan sila sa pagtatayo ng templo at mga altar, habang hawak ang lahat ng Israelita sa ilalim ng Kanyang kapamahalaan. Dahil sa Kanyang awtoridad, nabuhay Siya sa lupa sa piling ng mga tao sa Israel sa loob ng dalawang libong taon. Hindi nangahas ang mga Israelita na sumuway sa Kanya; nagpitagan ang lahat kay Jehova at sumunod sa Kanyang mga utos. Gayon ang gawaing ginawa dahil sa Kanyang awtoridad at sa Kanyang walang-hanggang kapangyarihan. Pagkatapos, noong Kapanahunan ng Biyaya, dumating si Jesus upang tubusin ang buong sangkatauhang makasalanan (hindi lamang ang mga Israelita). Nagpakita Siya ng awa at kagandahang-loob sa tao. Ang Jesus na nakita ng tao sa Kapanahunan ng Biyaya ay puno ng kagandahang-loob at laging mapagmahal sa tao, sapagkat naparito Siya upang iligtas ang sangkatauhan mula sa kasalanan. Nagawa Niyang patawarin ang mga tao sa kanilang mga kasalanan hanggang sa ganap na tubusin ng pagpapako sa Kanya sa krus ang sangkatauhan mula sa kasalanan. Sa panahong ito, nagpakita ang Diyos sa tao na may awa at kagandahang-loob; ibig sabihin, naging isa Siyang handog dahil sa kasalanan para sa tao at ipinako sa krus para sa mga kasalanan ng tao, upang sila ay mapatawad magpakailanman. Siya ay maawain, mahabagin, matiisin, at mapagmahal. At hinangad din ng lahat ng sumunod kay Jesus sa Kapanahunan ng Biyaya na maging matiisin at mapagmahal sa lahat ng bagay. Mahaba ang kanilang pagtitiis, at hindi sila lumaban kailanman kahit sila ay binugbog, isinumpa, o binato. Ngunit sa huling yugto hindi na maaaring maging katulad niyon. Ang gawain nina Jesus at Jehova ay hindi lubos na magkapareho kahit Sila ay iisang Espiritu. Ang gawain ni Jehova ay hindi upang wakasan ang kapanahunan, kundi upang gabayan ang kapanahunan, na sinisimulan ang buhay ng sangkatauhan sa lupa, at ang gawain ng ngayon ay upang lupigin yaong mga nasa bansang Hentil na lubhang nagawang tiwali, at upang akayin hindi lamang ang mga taong hinirang ng Diyos sa Tsina, kundi ang buong sansinukob at buong sangkatauhan. Maaaring sa tingin mo ay sa Tsina lamang ginagawa ang gawaing ito, ngunit sa katunayan ay nagsimula na itong lumaganap sa ibang bansa. Bakit hinahanap ng mga tao sa labas ng Tsina ang tunay na daan, nang paulit-ulit? Dahil nagsimula nang gumawa ang Espiritu, at ang mga salitang sinasambit ngayon ay nakatuon sa mga tao sa buong sansinukob. Dahil dito, kalahati ng gawain ay ginagawa na. Mula sa paglikha ng mundo hanggang sa kasalukuyan, napakilos na ng Espiritu ng Diyos ang dakilang gawaing ito, at bukod dito ay nagawa na ang iba’t ibang gawain sa iba’t ibang kapanahunan at sa iba’t ibang bansa. Nakikita ng mga tao ng bawat kapanahunan ang iba Niyang disposisyon, na likas na nakikita sa pamamagitan ng ibang gawaing Kanyang ginagawa. Siya ang Diyos, puno ng awa at kagandahang-loob; Siya ang handog dahil sa kasalanan para sa tao at ang pastol ng tao; ngunit Siya rin ang paghatol, pagkastigo, at sumpa ng tao. Maaakay Niya ang tao na mabuhay sa lupa sa loob ng dalawang libong taon, at matutubos din Niya ang tiwaling sangkatauhan mula sa kasalanan. Ngayon, nagagawa rin Niyang lupigin ang sangkatauhan, na hindi nakakakilala sa Kanya, at mapagpapatirapa sila sa ilalim ng Kanyang kapamahalaan, upang lahat ay lubusang magpasakop sa Kanya. Sa huli, susunugin Niya ang lahat ng marumi at di-matuwid sa kalooban ng mga tao sa buong sansinukob, upang ipakita sa kanila na hindi lamang Siya isang maawain at mapagmahal na Diyos, hindi lamang isang Diyos ng karunungan at mga himala, hindi lamang isang banal na Diyos, kundi higit pa rito, isang Diyos na humahatol sa tao. Para sa masasama sa gitna ng sangkatauhan, Siya ay pagsunog, paghatol, at kaparusahan; para sa mga gagawing perpekto, Siya ay kapighatian, pagpipino, at mga pagsubok, isa ring kaaliwan, kabuhayan, pagkakaloob ng mga salita, pakikitungo, at pagtatabas. At para sa mga inaalis, Siya ay kaparusahan at ganti. Sabihin mo sa Akin, hindi ba makapangyarihan sa lahat ang Diyos? Kaya Niya ang anuman at lahat ng gawain, hindi lamang ang pagpapapako sa krus, na tulad ng inaakala mo. Napakaliit ng tingin mo sa Diyos! Naniniwala ka ba na ang tanging magagawa Niya ay tubusin ang buong sangkatauhan sa pamamagitan ng pagpapako sa Kanya sa krus, at wala nang iba? At pagkatapos niyon, susundan mo Siya sa langit upang makakain ng bunga mula sa puno ng buhay at makainom mula sa ilog ng buhay? … Ganyan kaya kasimple iyon? Sabihin mo sa Akin, ano na ang nagawa mo? Mayroon ka bang buhay na tulad ng buhay ni Jesus? Tunay ngang tinubos ka Niya, ngunit ang maipako sa krus ay ang gawain ni Jesus Mismo. Anong tungkulin ang natupad mo na bilang isang tao? Mukha kang banal, ngunit hindi mo nauunawaan ang Kanyang daan. Ganyan mo ba Siya ipinapakita? Kung hindi mo pa nakamit ang buhay ng Diyos o nakita ang kabuuan ng Kanyang matuwid na disposisyon, hindi mo masasabi na isa kang taong may buhay, at hindi ka nararapat na pumasok sa pasukan ng kaharian ng langit.
Hindi lamang isang Espiritu ang Diyos, maaari din Siyang maging tao. Bukod pa riyan, Siya ay isang katawang may kaluwalhatian. Si Jesus, bagama’t hindi pa ninyo Siya nakita, ay nasaksihan ng mga Israelita—ang mga Hudyo noon. Noong una ay isa Siyang katawan na may laman, ngunit matapos Siyang ipako sa krus, Siya ay naging katawang may kaluwalhatian. Siya ang Espiritung sumasaklaw sa lahat at kaya Niyang gumawa sa lahat ng lugar. Maaari Siyang maging si Jehova, o si Jesus, o ang Mesiyas; sa huli, maaari din Siyang maging Makapangyarihang Diyos. Siya ay katuwiran, paghatol, at pagkastigo; Siya ay sumpa at poot; ngunit Siya rin ay awa at kagandahang-loob. Lahat ng gawaing Kanyang nagawa ay kayang kumatawan sa Kanya. Anong klaseng Diyos ba Siya para sa iyo? Hindi mo maipaliwanag. Kung talagang hindi mo maipaliwanag, hindi ka dapat magsalita nang patapos tungkol sa Diyos. Huwag kang magsalita nang patapos na ang Diyos ay isang Diyos na maawain at may kagandahang-loob magpakailanman dahil lamang sa ginawa Niya ang gawain ng pagtubos sa isang yugto. Masisiguro mo ba na isa lamang Siyang maawain at mapagmahal na Diyos? Kung isa lamang Siyang maawain at mapagmahal na Diyos, bakit Niya wawakasan ang kapanahunan sa mga huling araw? Bakit Siya magpapadala ng napakaraming kalamidad? Ayon sa mga kuru-kuro at kaisipan ng mga tao, ang Diyos ay dapat maging maawain at mapagmahal hanggang sa pinakahuli, upang bawat huling miyembro ng sangkatauhan ay mailigtas. Ngunit, sa mga huling araw, bakit Siya nagpapadala ng gayon katitinding kalamidad tulad ng lindol, salot, at pagkagutom upang wasakin ang masamang sangkatauhang ito, na itinuturing ang Diyos na isang kaaway? Bakit Niya hinahayaang danasin ng tao ang mga kalamidad na ito? Tungkol sa kung anong klase Siyang Diyos, walang sinuman sa inyo ang nangangahas na magsabi, at walang makapagpaliwanag. Nangangahas ka bang sabihin na Siya nga ang Espiritu? Nangangahas ka bang sabihin na Siya ay walang iba kundi ang katawang-tao ni Jesus? At nangangahas ka bang sabihin na Siya ay isang Diyos na nakapako sa krus magpakailanman para sa kapakanan ng tao?
全能神經典話語 《認識神作工的話語》 選段305-306
305 當秦國實現在地之時，即國度實現之時，地上不再有戰役，從此不再有飢荒、瘟疫、地震，人再不製造武器，而是全部活在平定的環境之中，人與人都有了正常的來往，國與國有了正常的來往。而現在却不能與此相比，天下正處于大亂之際，各國内部都逐漸開始發動政變，隨着神發聲的經過人逐漸變化，各國内部逐步瓦解，堅固的巴比倫的根基開始摇動了，猶如空中的樓閣，隨着神心意的變動，不知不覺中世界會發生巨大的變化，各種迹象隨時顯明，讓人看見世界的末日已到！這是神的計劃，是他作工的步驟，必須將列國都四分五裂，將舊所多瑪第二次毁滅，所以神説「世界在傾倒！巴比倫在癱痪！」這是除神自己無人完全了解的，但人知道的畢竟有限。例如，那些内務國家總理雖然知道目前局勢不穩定，而且混亂，但又無法治理，只好是順水推舟，心裏還盼望會有出頭之日，盼望有一天太陽重新從東方升起照亮全地來挽回這種慘狀，但他哪裏知道，當太陽第二次升起來的時候，就不是為了挽回舊勢了，而是捲土重來、徹底更换了。這是神在全宇之下的計劃，要更换新的世界，最主要的還是先將人更新。
——《話・卷一 神的顯現與作工・「神向全宇的説話」的奥秘揭示・第二十二篇結合第二十三篇》
306 今天的所有説話可以説都是預言以後的事的，是神對下一步工作的布置，神在教會當中的人身上的工作得差不多了，接着要以「烈怒」出現在所有人的面前，正如神説的「我要讓在地之人都承認我的所作所為，而且使我的作為在『審判台』前得到證實，使我的作為在全地之人中都被公認，而且要屈服下來」。從這話當中看到了什麽没有？神在下一部分的工作摘要就在這裏。神首先讓所有執掌「政權」的看家狗都心服口服，自己退出歷史舞台，不再争奪地位，不再勾心鬥角。這個工作必須得藉着神在地興起的各種灾荒，但神并不顯現，因為那時的大紅龍國仍是污穢之地，所以神并不顯現，只以刑罰來出現，這是神的公義性情，誰也逃不掉。在這期間，凡在大紅龍國家居住的都得遭灾，當然包括在地的「國度」（即教會），這時正是事實的臨及，所以人人都得經歷，誰也逃不掉，這是神命定好的。正因為有這一步工作，所以神説「現在正是大展宏圖之際」。因為以後地之上没有教會，因為灾難的臨及，所以人都顧頭不顧尾，在灾難之中難以享受神，所以説讓人在這大好的時光裏盡情地愛神，以免錯過機會。當這一步事實過去之後，神將大紅龍徹底打敗，子民為神作見證的工作也就完畢，之後神就開始下一步工作，將大紅龍的國家徹底摧毁，最後將全宇之人倒釘十字架，之後毁滅全人類，這是以後的工作步驟。
——《話・卷一 神的顯現與作工・「神向全宇的説話」的奥秘揭示・第四十二篇》
https://reurl.cc/Rzo2x6
相關内容
一、反省自己二、根据神话认识自己三、 承认接受神话所揭示的事实；四、悔改五、寻求真理原则，按原则实行
基督徒如何靈修才更有利於屬靈生命張進
靈修是我們每個基督徒每天的必修課，是我們安靜在神面前與神交心的最好實行，也是我們建立與神正常關係、屬靈生命長大的重要途徑。藉著靈修我們明白神的心意，心裡會得到充實，靈裡得到平安。好的靈修生活會讓我們的生命長進得更快。那麼我們該怎麼實行靈修，收穫才能更大呢？
我看到一段神的話說：「一般早上起來要是工作不忙，時間不是太緊，是不是都得有靈修啊？這是睜開眼後的第一大事，靈生活不正常人信神沒法長進。首先生活得有規律，第一件事是靈修，每天的靈修得有保障，禱讀神話，默禱，唱詩歌，揣摩神話，多吃喝神話，找明白人交通，找弟兄姊妹交通，尋求解決自己的難處，省察自己這一段時間都有哪些敗壞性情的流露，做了哪些不合神心意的事、違背真理的事、沒人性沒道德的事，一段時間自己都得總結總結，寫在記事本裡。這樣不知不覺，你心安靜在神面前了，你就喜歡信神的生活了……」（摘自神的交通《掌握原則就有實行路》）從神的話中我們可以看到，基督徒靈修的實行方式有很多，沒有規條。我們實行比較多的就是禱讀、揣摩神的話，這樣容易獲得聖靈作工，明白神話語的內涵之意，讓我們對神更有認識；還有默禱，祈求神保守我們的心安靜在神的面前，無論每天臨到什麼環境心都不離開神；以及唱讚美神的詩歌，來感受神對我們的愛。除此之外，還可以和弟兄姊妹在一起交通，談各自對神話語的經歷認識，這些靈修方式，都是我們屬靈生命要想長進必不可少的實行。那下面我們就來細節地交通交通吧。
1．靈修時多多揣摩神的話
揣摩神的話，這是比只讀或者只背神話語更進深一步的實行法。我們在靈修時，不光讀神的話，還要注重揣摩神的話，這樣我們就容易獲得聖靈作工的帶領，聖靈作工開啟我們明白真理，收穫得就會更多了。好比說我們讀到神的話：「你要盡心、盡性、盡意、盡力，愛主你的神。」（馬可福音12:30）我們就得用心揣摩，為什麼神向我們提出這樣的要求呢？藉著不斷地揣摩，我們從中領悟到神的一點心意。神是造物主，我們是受造之物，神給了我們生命，又供應我們生命所需的一切東西，盡心盡意愛神，這是我們當做到的，也是我們的人生目標，該走的路；同時，神知道我們被撒但敗壞後，本性都是自私的，不管做什麼事，想到更多的都是如何滿足自己的利益，不是如何滿足神，導致在很多事上與神搞交易，不能單純愛神，以致不能得到神的稱許。神就針對我們的缺少和需要向我們提出要求，希望我們做事的出發點是為了滿足神，為了愛神甘願花費奉獻，沒有個人的利益、摻雜在裡邊，這才蒙神稱許。當我們揣摩得到這些認識的時候，對神說這話的內涵之意就能領會了，隨之，我們對神的態度、對待我們該盡的責任和本分的態度就會得到扭轉，不再對神有要求了，從心裡要求自己得盡心盡意愛神，這就是禱讀神話語達到的果效。
2．靈修時多和弟兄姊妹交通、取長補短
這一條也很關鍵，因為每個人的素質、領受能力都有限，看待問題的角度又不完全一樣，靈修時，一個人對神話語的認識會比較片面，那麼藉著和弟兄姊妹一起尋求交通，各人都把自己對神話語的真實認識交通出來，互相取長補短，這樣靈修的收穫會更多。比如，我們看神的話說：「一個人不能事奉兩個主；不是惡這個、愛那個，就是重這個、輕那個。你們不能又事奉神，又事奉瑪門（瑪門：財利的意思）。」（馬太福音6:24）我們自己根據神話語的字面意思，領受到神的心意是希望我們信神得一心一意，不能一邊為神作工花費，一邊還在追求錢財利益。但藉著和弟兄姊妹尋求交通，神帶領有經歷的弟兄姊妹交通出更多細節內容，讓我們不要誤解神的心意，以為信神就不掙錢了，而是讓我們明白信神的人不要注重追求錢財，只要有衣有食就當知足，把更多時間花在追求真理上，這樣才能得著真理，有機會蒙神拯救，在以後的大災難中剩存下來；還有的弟兄姊妹接著補充交通，談追求錢財的後果，就是為什麼神說我們不能一邊事奉神、一邊追求錢財，因為我們人的本性都喜愛利益大於真理，一旦追求錢財，心就會被其佔有，就會越陷越深，作工事奉也不能達到對神忠心，都是應付著走個過程，結果也不會讓神滿意。這麼一交通，讓我們以後在對待錢財方面也有了正確的態度。所以靈修時，注重和大家一起交通尋求，我們對神話語的認識就更全面了，這樣更有利於我們的生命長進。
3．一段時間需總結反省
這也是一條很重要的靈修實行，省察自己一段時間都流露了哪些敗壞，有哪些事做得不合神心意。比如說，我們在盡本分中認為自己實行了神的話，做到盡心盡力愛神滿足神了，但當我們努力工作，卻得不到弟兄姊妹的高看時，我們盡心盡力的心就變小了，不像起初那麼有勁了，這時藉著靈修反省，看到自己的花費付出原來都是有目的的，帶著交易的成分，想藉著盡本分獲得名利地位與別人的高看，根本不是為了滿足神。這時我們對隱藏在自己身上的問題有了點認識。那麼在以後的經歷中就會注重反省自己做事的存心目的了，當發現自己做事有不對的存心就會有意識去扭轉，這就是藉著靈修反省達到的果效；再比如說，我們一段時間做事總是碰壁，在教會裡作工也沒果效，藉著靈修反省，認識到作工中，我們不是根據真理原則辦事，而是憑頭腦想像做事，所以得不到神的帶領。另外，作工時還總是應付走過程，對神的託付掉以輕心，只滿足於差不多就行了，沒有大問題就可以了，結果完成的工作還有很多問題，達不到盡好本分的標準。要是再這麼下去，就會讓神厭憎，甚至失去聖靈作工。認識到這點，我們意識到以這種態度作工的嚴重性，以後再作工時，就會多用一點心，不再應付走過程了，並時時存著敬畏神的心，不憑觀念想像辦事了。
4．做靈修筆記
神的話說：「每一個人必須都有個人的靈修筆記，把對神話的認識、對靈裡的感動都記錄下來，不管是深還是淺，有意識地把心安靜在神的面前。若你一天能有一個小時或兩個小時真實的靈生活，那你一天的生活就感覺充實，心裡亮堂。若每天都有這樣的靈生活，你的心能更多地歸給神，你的靈就會越來越強，越能走上聖靈所帶領的路，神越加倍祝福你。」從中看到，做靈修筆記是我們靈修達到果效的一個很好的實行。也就是把我們對神話語的領受認識以及聖靈的感動、聖靈的開啟引導，每天的經歷都記錄下來，就像我們把藉著讀神的話、禱告神、揣摩神的話、找人交通、反省自己這些實行中的收穫全部都寫下來，之後日積月累還可以寫一篇生命進入的文章，這對我們的生命長進就更有利了。可能前面幾條多數弟兄姊妹都做到了，但缺少把這些開啟光照及時地記錄下來，導致時間一長就會忘了，或者記得不全面了。所以，要想達到屬靈生命有長進，堅持寫靈修筆記必不可少。
從以上的神話語和交通中我們看到了，讀神的話、唱詩、禱告是基督徒每天靈修與神相交的必修課；揣摩神的話，一段時間來到神面前靈修反省，從神的話中反省認識自己的敗壞性情；還有找弟兄姊妹尋求交通；以及每天做靈修筆記，這些都是我們屬靈生命得以長大的行之有效的方法。弟兄姊妹可以嘗試著去實行，肯定會收穫多多。
文君
https://reurl.cc/K0oD8g
留言列表
