❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz：／❓ 情形、观念、问题...／基督教會舞蹈《神的話語創造奇迹》／📖𝐒𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐠 𝐌𝐚𝐤𝐚𝐩𝐚𝐧𝐠𝐲𝐚𝐫𝐢𝐡𝐚𝐧𝐠 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬:／📜🌿𝗔𝗟𝗠𝗜𝗚𝗛𝗧𝗬 𝗚𝗢𝗗 𝗦𝗔𝗬𝗦🌿📜 ／全能神經典話語《認識神作工的話語》選段307／Tayo po ay Magbasa ng Mga Salita ng Makapangyarihang Diyos ／❓️⋯－a118390的部落格

❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz：
*“A volta de Jesus é uma grande salvação para aqueles que são capazes de aceitar a verdade, mas para aqueles que são incapazes de aceitar a verdade, é um sinal de condenação. Vocês devem escolher sua própria senda e não devem blasfemar contra o Espírito Santo nem rejeitar a verdade. Vocês não devem ser pessoas ignorantes e arrogantes, mas pessoas que obedecem a direção do Espírito Santo e almejam e buscam a verdade; somente assim vocês serão beneficiados”* (‘Quando você contemplar o corpo espiritual de Jesus, Deus terá feito novo céu e nova terra’ em “A Palavra manifesta em carne”).
https://www.facebook.com/share/p/1AvMDpocwb/

❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz

❓ 情形、观念、问题......
.
不知道怎么在日常生活中寻求真理。（别人的事例......）
.
✅神的话说：
.
“你们领会真理会不会结合自己的情形呢？现实生活中，你得先想到自己经历到的人、事、物涉及到哪些真理，在这些真理中你才能找着神的心意，才能结合到神的心意。你若不知道临到你的事涉及哪方面真理，就直接去寻求神的心意，这样做比较盲目，不能达到果效。要寻求真理、明白神的心意，首先要看临到你的事是哪一类的事，涉及哪方面的真理，在神话中你找到了与你经历相应的真理，然后在相应的真理上寻找自己可实行的路，这样你就间接地明白神的心意了。寻求真理、实行真理不是机械性地去套用一个规条，或去守一个公式，真理不是公式性的，也不是定律，他不是死的东西，而是生命，是活的东西，是一个受造之物活着必须遵循与人生存必须具备的法则，这个需要你在经历当中多多地体会。”--摘自《话在肉身显现·神的作工、神的性情与神自己　三》
https://www.facebook.com/share/v/17tsU22M25/

❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz
基督教會舞蹈《神的話語創造奇迹》贊美詩歌
https://www.youtube.com/watch?v=DhvH9ERNhlM

❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz

172. Almighty true God, the King enthroned, rules the entire universe, facing all nations and all peoples, and everything under heaven shines with God’s glory. All living things in the universe and unto the ends of the earth shall see. The mountains, the rivers, the lakes, the lands, the oceans, and all living beings have drawn open their curtains in the light of the true God’s countenance, and they are revived, as if waking from a dream, as if they were sprouts breaking through the soil!
Ah! The one true God appears before the world. Who dares approach Him with resistance? All tremble with fear. All are utterly convinced, and all beg forgiveness repeatedly. All people fall to their knees before Him, and all mouths worship Him! The continents and oceans, the mountains, the rivers—all things praise Him endlessly! Springtime comes with its warm breezes, bringing fine spring rain. Like all people, the streams’ currents flow with grief and joy, shedding tears of indebtedness and self-reproach. The rivers, the lakes, the surf and the swells all are singing, lauding the true God’s holy name! The sound of praise rings out with such clarity! Old things that were once corrupted by Satan—each and every one of them will be renewed and changed and will enter into an entirely new realm …
This is the holy trumpet, and it has begun to sound! Hearken to it. That sound, so sweet, is the utterance of the throne, announcing to every nation and people that the time has come, that the final end has come. My management plan is finished. My kingdom has appeared openly on earth. The kingdoms of the world have become the kingdom of Mine, who am God. My seven trumpets sound from the throne, and such wondrous things will occur! People at the ends of the earth will rush together from every direction with the force of an avalanche and the power of thunderbolts, some sailing the seas, some flying in planes, some riding in vehicles of every shape and size, some riding on horseback. Look closely. Listen carefully. These riders of horses of every color, spirits roused, mighty and magnificent, as if taking the field of battle, are indifferent to death. Amid the neighing of horses and the clamor of people shouting for the true God, so many men, women, and children will be trampled by their hooves in an instant. Some will be dead, some will be breathing their last, some will be mangled, with no one to tend them, shouting hysterically, howling in pain. Sons of rebellion! Is this not your final outcome?
I look with joy upon My people, who hear My voice and gather from every nation and land. All people, keeping the true God ever in their mouths, praise and jump endlessly for joy! They bear witness to the world, and the sound of their witness to the true God is like the thundering sound of many waters. All people will crowd into My kingdom.
My seven trumpets sound, rousing those who slumber! Get up quickly, it is not too late. Look to your life! Open your eyes and see what time it is now. What is there to seek? What is there to think about? And what is there to cling to? Have you never considered the difference in value between gaining My life and gaining all that you love and cling to? Be no longer willful nor gambol. Do not miss this opportunity. This time will not come again! Stand up right away, practice exercising your spirit, use various tools to see through and thwart Satan’s every plot and trick, and triumph over Satan, so that your life experience may be deepened and you may live out My disposition, so that your life may become mature and seasoned and you may always follow My footsteps. Undaunted, not weak, moving always ahead, step by step, straight until the end of the road!
When the seven trumpets sound again, it will be the call to judgment, judgment of the sons of rebellion, judgment of all nations and all peoples, and each nation will surrender before God. God’s glorious countenance will surely appear before all nations and all peoples. Everyone will be convinced utterly, and shout endlessly to the true God. The almighty God will be more glorious, and My sons and I will share in the glory and share in the kingship, judging all nations and all peoples, punishing the evil, saving and having mercy on those who belong to Me, and making the kingdom strong and stable. Through the sound of the seven trumpets, a great many people will be saved, returning before Me to kneel and worship with constant praise!
When the seven trumpets sound once again, it will be the coda of the age, the trumpet blast of victory over the devil Satan, the salute that heralds the beginning of living openly in the kingdom on earth! How lofty a sound, this sound reverberating around the throne, this trumpet blast shaking heaven and earth, which is the sign of My management plan’s victory, which is Satan’s judgment; it sentences this old world entirely to death, to return to the bottomless pit! This trumpet blast signifies that the gate of grace is about to close, that the kingdom’s life will begin on earth, which is right and proper. God saves those who love Him. Once they return to His kingdom, the people on earth will face famine and pestilence, and God’s seven bowls and seven plagues will take effect in succession. Heaven and earth shall pass away, but My word shall not!
—The Word, Vol. 1. The Appearance and Work of God. Utterances of Christ in the Beginning, Chapter 36

❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz

📖𝐒𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐠 𝐌𝐚𝐤𝐚𝐩𝐚𝐧𝐠𝐲𝐚𝐫𝐢𝐡𝐚𝐧𝐠 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬:
"Naaakit kayo sa pagiging makasalanan, sa salapi, pagtindig, katanyagan at pakinabang, sa mga kasiyahan sa laman, ang kaguwapuhan ng mga lalaki at kalandian ng mga babae. Ano ang karapatan ninyo upang pumasok sa Aking kaharian? Ang inyong anyo ay mas dakila pa kaysa sa Diyos, ang inyong kalagayan ay mas mataas pa kaysa sa Diyos, idagdag pa ang inyong karangalan sa mga tao—kayo ay naging idolo na sinasamba ng mga tao. Hindi ba’t ikaw ay naging ang arkanghel? Kapag ang kalalabasan ng tao ay nabunyag, na siya ring kapag malapit nang magwakas ang gawaing pagliligtas, marami sa inyo ang magiging mga bangkay na malayo sa kaligtasan at kailangang alisin. Sa panahon ng gawain sa pagliligtas, Ako ay mabait sa lahat ng mga tao. Kapag nagwakas ang gawain, ang kalalabasan ng iba’t ibang uri ng mga tao ay ibubunyag, at sa panahong iyon ay hindi Ako magiging mabait at mabuti, sapagka’t ang kalalabasan ng mga tao ay mabubunyag, ang bawat isa ay pagbubukud-bukurin ayon sa kanilang uri, at wala nang magiging dahilan sa paggawa ng iba pang anumang dagdag na gawaing pagliligtas. Ito ay dahil lamang sa ang kapanahunan ng kaligtasan ay lumipas na; at yamang ito ay lumipas na, hindi na ito muling magbabalik."
—mula sa “Pagsasagawa (7)” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
https://www.facebook.com/share/v/14NYbDpLwB/

❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz

📜🌿𝗔𝗟𝗠𝗜𝗚𝗛𝗧𝗬 𝗚𝗢𝗗 𝗦𝗔𝗬𝗦🌿📜
“The love and compassion of God permeates each and every detail of the work of His management, and regardless of whether people are able to understand God’s good intentions, He is still tirelessly doing the work He set out to accomplish. Irrespective of how much people understand about God’s management, the help and the benefits brought to man by God’s work can be appreciated by everyone. Perhaps, on this day, you have not felt any of the love or life provided by God, but as long as you do not abandon God and do not give up on your determination to pursue the truth, there will come a day when God’s smile will be revealed to you. For the aim of the work of God’s management is to recover the people who are under the power of Satan, not to abandon the people who have been corrupted by Satan and oppose God."
📖—The Word Appears in the Flesh, Volume 1.
https://www.facebook.com/share/v/19aFfqMeS5/

❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz

❓️💌❓️Question 3: No matter what, pastors and elders all preach based on the Bible. Isn’t explaining the Bible and making people hold on to the Bible exalting and bearing witness to the Lord? Is it wrong for pastors and elders to explain the Bible? How could you say they are hypocritical Pharisees?
🌿🕊🌿Answer: To people, explaining the Bible should not be wrong, but at the same time as explaining the Bible, what they actually do are acts that resist God. What kind of people are these? Aren’t they hypocritical Pharisees? Aren’t they God-resisting antichrists? Why is explaining the Bible resisting God? Why is it condemning God? I find this so strange. Even communicating in this way there are still people who don’t understand and still think that explaining the Bible is exalting and bearing witness to God. The Jewish chief priests, scribes and Pharisees back then were all scripture scholars and experts who often explained the scriptures to people.
🐣🐥🐣If explaining the Bible is exalting and bearing witness to God, then why is it that when the Lord Jesus came to preach and work, they instead furiously resisted and condemned the Lord Jesus, and in the end colluded with the government to nail the Lord Jesus to the cross? Modern religious pastors and elders are all people who are familiar with the Bible and have explained the Bible for many years.
🐣🐥🐣If explaining the Bible is exalting and bearing witness to God, then why is it that when Almighty God came to express truths and perform His judgment work, they not only failed to seek and investigate, but instead resisted and condemned? What’s the problem here? Isn’t this a serious problem that all believers should reflect on?
🐣🐥🐣Furthermore, if religious leaders explaining the Bible is the same as exalting and bearing witness to God, then in the Age of Grace, why is it that the Lord Jesus did not work in the temple when He came? Why is it that Almighty God of the last days doesn’t work in the church when He came? It’s because religious leaders don’t exalt and bear witness to God at all and are all hypocritical, arrogant Pharisees. They are all antichrists who control religion and oppose God! How could they possibly allow God to exist or allow the religious world to have voices that bear witness to God?!
🐣🐥🐣If the incarnate Christ came into religion and worked and preached in the church, then He would surely be arrested and handed over to the ruling party and crucified. If people went to religious churches to bear witness to God, then they would surely be arrested and persecuted.
💦🕊💦As the Lord Jesus said, “Behold, I send you forth as sheep in the middle of wolves. …” (Mat 10:16)
🍡🍡🍡Can people still not see this fact clearly? Based on the fact of religious Pharisees’ resisting and condemning God, we should be able to see clearly whether or not exalting the Bible is bearing witness to God. Can people who truly exalt and bear witness to God resist God? Can they see God as their enemy?
🍇🍇🍇Additionally, we should all know that the Bible does not contain only God’s words but also many words of man. Therefore, exalting the Bible and exalting God are not the same thing. Upholding the Bible and upholding the Lord's commandments are not the same thing.
🌸🐦🌸When religious Pharisees explain the Bible, they only focus on explaining man’s words in the Bible, explaining Bible knowledge and theological theory, and preaching and bearing witness to man’s words, but do not focus on spreading and bearing witness to God’s words and the truth expressed by God in the Bible. Can this still be said to be exalting and bearing witness to God? Is this not resisting and betraying God? Therefore, all those who think explaining the Bible is exalting and bearing witness to God don’t understand spiritual matters and cannot see through the essence of the problem. They are all confused people, people who worship and blindly believe in and follow religious leaders. Is this not a fact?
🪶🪶🪶Back then, those Jewish Pharisees only focused on explaining Bible knowledge and doctrines, as well as engaging in religious rituals and observing religious rules and human traditions, but instead abandoned God’s commandments and veered off God’s way, such that when the Lord Jesus came, they furiously resisted, condemned the Lord Jesus and nailed Him to the cross. As a result, they were cursed and punished by God. Although today’s religious pastors and elders often explain the Bible and bear witness to the Bible to people, they do not pay attention to spreading and bearing witness to God’s word, or pay attention to preaching the Lord Jesus’ will and His requirements of man, and also rarely bear witness to the Lord Jesus’ divine substance and loveliness. They don’t guide people to practice and experience the Lord’s word, and moreover do not pay attention to how to uphold the Lord’s commandments and follow God’s will. They only focus on explaining and exalting the words of man in the Bible, asking others to treat man’s words in the Bible as God’s words and as the truth to practice and uphold. When they resolve problems it is also mostly based on man’s words in the Bible instead of God’s words in the Bible. They use man’s words in the Bible to reject and resist God’s words.
🍡🍡🍡On the issue of entry into the kingdom of heaven, for instance, the Lord Jesus clearly told people:
💎💎💎“Not every one that said to me, Lord, Lord, shall enter into the kingdom of heaven; but he that does the will of my Father which is in heaven” (Mat 7:21).
🍇🍇🍇But pastors and elders instead put the words of the Lord Jesus aside and treat man’s words in the Bible as the truth and as the standard for man’s entry into the kingdom of heaven, teaching people that they only need to toil and work for the Lord to enter the kingdom of heaven. They use man’s words to replace God's words and reject God’s words, and as a result lead people astray. This is the most treacherous, malicious aspect of religious pastors’ and elders’ resistance of God! They interpret the Bible out of context, using man’s words in the Bible to resist and condemn Almighty God, and stopping at nothing to deceive, bind, and control believers, and block them from investigating and accepting Almighty God’s work of the last days, putting them all firmly under their own control.
💦🕊💦It’s just as Almighty God says, “Look at the leaders of each denomination—they are all arrogant and self-righteous, and their interpretations of the Bible lack context and are guided by their own imaginings. They all rely on gifts and erudition to do their work. If they could not preach at all, would people follow them? They do, after all, possess some knowledge and can preach on some doctrine, or they know how to win others over and make use of some artifice. They use these to bring people before themselves and deceive them. Nominally, those people believe in God, but in reality, they follow their leaders. When they encounter someone preaching the true way, some of them say, ‘We have to consult our leader about our faith.’ A human is the medium of their faith in God; is that not a problem? What have those leaders become, then? Have they not become Pharisees, false shepherds, antichrists, and stumbling blocks to people’s acceptance of the true way?” (The Word, Vol. 3. The Discourses of Christ of the Last Days. Only to Pursue the Truth Is Truly to Believe in God).
🍡🍡🍡Based on these facts, how can we say that religious pastors and elders explaining the Bible is exalting and bearing witness to God? Are they not taking advantage of the opportunity of explaining the Bible to misinterpret the Bible and take things out of context to resist God? They have long become obstacles and stumbling blocks to people accepting the true way and returning to God, and are precisely the antichrists exposed by the work of Almighty God in the last days. Can people still not see this fact clearly?

❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz

全能神經典話語《認識神作工的話語》選段307
307　我在地上作工的宗旨人都得明白，就是我作工最終要得着什麽，我要作到什麽程度才是工作的終點，人跟我走到今天若不明白我作的工作到底是什麽，那不是白白地跟我走了一趟嗎？人跟隨我，當知道我的心意是什麽。我作工在地上幾千年，到了今天，我仍是在這樣作着我的工作，雖然我的工作項目特别多，但我作工的宗旨仍是不變，就如我對人雖然滿了審判與刑罰，但我仍是為了將人拯救出來，仍是為了將人作成之後更好地擴展我的福音，更好地擴展我在所有外邦的工作。所以，今天在很多人早已大失所望之時，我仍在繼續着我的工作，仍在作着我該作的工作來審判、刑罰人。儘管人都不耐煩我説的話，儘管人都無心去理睬我的工作，但我仍在作着我分内的工作，因我作工的宗旨不會變化，而且我原有的計劃也不會打破。我的審判是為了人更好地順服，我的刑罰是為了人更好地變化，我所作的雖都是為了我的經營，但不曾有一樣作工是對人無益的，因我要將這些在以色列以外的邦族都作成猶如以色列一樣的順服，作成真正的人，使我在以色列以外也有立足之地，這就是我的經營，是我在外邦的工作。到今天仍有許多人不明白我的經營，因為人并不關心這些，而是關心自己的前途與歸宿，不管我怎麽説，人仍是對我作的工作漠不關心，只是一心關注着自己明天的歸宿，就這樣下去怎能擴展我的工作呢？怎能將我的福音傳于天下呢？你們當知道，我的工作擴展之時，我要將你們分散，我擊打你們猶如耶和華擊打以色列各支派一樣，這一切都是為了我的福音遍及全地，為了將我的工作擴展外邦，使我的名被大人、小孩都尊為大，在各邦各族之人的口中都能稱頌我的聖名。在這最末了的時代，讓我的名能在外邦中被稱為大，使我的作為被外邦中的人看見，且因我的作為而稱我為全能者，讓我口之言早日得着成就。我要讓所有的人都知道，我不僅是以色列人的神，我也是外邦各族之人的神，哪怕是我咒詛的邦族。我要讓所有的人都看見，我是所有受造之物的神，這是我最大的工作，是我在末世作工計劃的宗旨，是我在末世所要成就的唯一的工作。

——《話・卷一　神的顯現與作工・擴展福音的工作也是拯救人的工作》
https://tr.kingdomsalvation.org/readings-on-knowing-God-s-work-307.html

❤️ 🕊️ 💎 Deus Todo-Poderoso diz

Tayo po ay Magbasa ng Mga Salita ng Makapangyarihang Diyos 😇🙏🤗🥰
📙📘📕📖🕊️🙌Ang Pananampalataya ni Job sa Diyos ay Hindi Nayayanig ng Katunayan na ang Diyos ay Nakatago sa Kanya
🌞💮🌺🌼🌻🏵️🌹😇🙏🤩🤗Sa sumusunod na sipi ng kasulatan, nagsabi si Job, “Narito, ako’y nagpapatuloy, ngunit wala Siya roon; at sa dakong likuran, ngunit hindi ko Siya mamataan: Sa kaliwa pagka Siya’y gumagawa, ngunit hindi ko mamasdan Siya: Siya’y nagkukubli sa kanan, na hindi ko makita Siya” (Job 23:8–9). Sa salaysay na ito, nalalaman natin na sa buong karanasan ni Job, ang Diyos ay nakatago sa kanya; ang Diyos ay hindi lantarang nagpakita sa kanya, at hindi rin Siya lantarang nangusap ng anumang salita sa kanya, gayunman sa kanyang puso, si Job ay may tiwala sa pag-iral ng Diyos. Palagi siyang naniniwala na ang Diyos ay maaaring naglalakad sa harap niya, o maaaring kumikilos sa kanyang tabi, at kahit na hindi niya nakikita ang Diyos, ang Diyos ay nasa tabi niya, pinamamahalaan ang lahat tungkol sa kanya. Hindi kailanman nakita ni Job ang Diyos, ngunit nagawa niyang manatiling totoo sa kanyang pananampalataya, na walang ibang taong nakagawa. Bakit hindi ito magawa ng ibang tao? Ito ay dahil sa hindi nakipag-usap ang Diyos kay Job, o nagpakita sa kanya, at kung siya ay hindi tunay na naniwala, hindi niya magagawang magpatuloy, o mananatili sa daan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan. Hindi ba ito totoo? Ano ang nararamdaman mo kapag nababasa mo na sinasabi ni Job ang mga salitang ito? Nararamdaman mo ba na totoo ang pagka-perpekto at pagkamatuwid ni Job, at ang kanyang pagkamakatuwiran sa harap ng Diyos, at na hindi ito isang kalabisan sa panig ng Diyos? Kahit na itinuring ng Diyos si Job katulad ng pagturing Niya sa ibang tao, at hindi nagpakita o nakipag-usap sa kanya, naging matatag pa rin si Job sa kanyang katapatan, naniwala pa rin siya sa kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos, at, bukod pa rito, madalas siyang nag-alay ng mga sinusunog na handog at nanalangin sa harap ng Diyos bilang bunga ng kanyang takot na magkasala sa Diyos. Sa kakayahan ni Job na magkaroon ng takot sa Diyos nang hindi pa nakikita ang Diyos, nakikita natin kung gaano niya kamahal ang mga positibong bagay, at kung gaano katatag at katotoo ang kanyang pananampalataya. Hindi niya ikinaila na may Diyos dahil ang Diyos ay nakatago mula sa kanya, at hindi nawala ang kanyang pananampalataya at hindi niya itinakwil ang Diyos dahil hindi pa niya kailanman nakita ang Diyos. Sa halip, sa gitna ng mga nakatagong gawain ng Diyos sa Kanyang pamamahala sa lahat ng bagay, natanto niya ang pag-iral ng Diyos, at nadama ang kataas-taasang kapangyarihan at lakas ng Diyos. Hindi niya isinuko ang pagiging matuwid dahil ang Diyos ay nakatago, at hindi rin niya itinakwil ang daan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan dahil ang Diyos ay hindi kailanman nagpakita sa kanya. Hindi kailanman hiningi ni Job na lantarang magpakita ang Diyos sa kanya upang patunayan ang Kanyang pag-iral, dahil nakita na niya ang kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos sa lahat ng bagay, at naniwala siya na natanggap niya ang mga pagpapala at biyaya na hindi nakamit ng iba. Bagama’t ang Diyos ay nanatiling nakatago sa kanya, ang pananampalataya ni Job sa Diyos ay hindi kailanman nayanig. Kaya, inani niya ang hindi pa nakukuha ng iba: Ang pagsang-ayon ng Diyos at pagpapala ng Diyos.
Pinupuri ni Job ang Pangalan ng Diyos at Hindi Iniisip ang mga Pagpapala o Kapahamakan
May isang katunayan na hindi kailanman tinutukoy sa mga kuwento ni Job sa Kasulatan, at ito ang magiging paksa natin ngayon. Kahit na hindi pa kailanman nakikita ni Job ang Diyos o naririnig ang mga salita ng Diyos sa kanyang sariling mga tainga, ang Diyos ay may lugar sa puso ni Job. Ano ang saloobin ni Job sa Diyos? Ito ay, tulad ng tinukoy natin dati, “purihin ang pangalan ni Jehova.” Ang kanyang pagpapala sa pangalan ng Diyos ay walang kondisyon, walang kinalaman sa konteksto, at hindi nakatali sa anumang dahilan. Nakikita natin na ibinigay ni Job ang kanyang puso sa Diyos, pinahintulutan niya na pamahalaan ito ng Diyos; lahat ng inisip niya, lahat ng pagpapasya niya, at lahat ng binalak niya sa kanyang puso ay inilatag sa Diyos at hindi itinago mula sa Diyos. Ang kanyang puso ay hindi sumalungat sa Diyos, at hindi niya kailanman hiningi sa Diyos na gawin ang kahit na ano para sa kanya o ibigay ang anumang bagay, at hindi siya nagtanim ng mga marangyang hangarin na may makukuha siyang anumang bagay mula sa kanyang pagsamba sa Diyos. Si Job ay hindi nakipagpalitan sa Diyos, at hindi humiling o humingi sa Diyos. Ang kanyang pagpupuri sa pangalan ng Diyos ay dahil sa dakilang kapangyarihan at awtoridad ng Diyos sa pamumuno sa lahat ng bagay, at hindi nakasalalay sa kung siya ay nagkamit ng pagpapala o hinagupit ng kalamidad. Naniwala siya na kung magbibigay man ng pagpapala ang Diyos sa mga tao o kaya ay magdudulot ng kapahamakan sa kanila, ang kapangyarihan at awtoridad ng Diyos ay hindi magbabago, at dahil dito, anuman ang kalagayan ng isang tao, ang pangalan ng Diyos ay dapat na purihin. Dahil sa kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos, pinagpala ang tao, at kapag dumating ang sakuna sa tao, ito ay dahil din sa kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos. Ang kapangyarihan at awtoridad ng Diyos ay namamahala at nagsasaayos ng lahat tungkol sa tao; ang pabago-bagong kapalaran ng tao ay pagpapamalas ng kapangyarihan at awtoridad ng Diyos, at kung anuman ang pananaw ng tao, ang pangalan ng Diyos ay dapat na papurihan. Ito ang naranasan at nalaman ni Job sa mga taon ng kanyang buhay. Ang lahat ng mga inisip at ikinilos ni Job ay umabot sa mga tainga ng Diyos, at dumating sa harap ng Diyos, at itinuring na mahalaga ng Diyos. Itinangi ng Diyos ang kaalamang ito ni Job, at pinahalagahan Niya si Job sa pagkakaroon ng ganitong puso. Ang pusong ito ay palaging naghihintay sa utos ng Diyos, at sa lahat ng lugar, at kahit ano pa ang oras o lugar, tinanggap nito ang anumang dumating sa kanya. Walang hiniling si Job sa Diyos. Ang hiningi niya sa sarili niya ay ang maghintay, tumanggap, humarap at sumunod sa lahat ng pagsasaayos na nanggaling sa Diyos; naniwala si Job na ito ang kanyang tungkulin, at ito mismo ang nais ng Diyos. Hindi kailanman nakita ni Job ang Diyos, at hindi rin niya narinig ang Diyos na nagsalita ng anumang salita, nagbigay ng anumang utos, nagbigay ng anumang aral, o nagbigay ng tagubilin sa kanya tungkol sa kahit na ano. Sa kasalukuyang pananalita, upang magtaglay siya ng ganoong kaalaman at saloobin sa Diyos kahit na ang Diyos ay walang naibigay sa kanya na kaliwanagan, patnubay, o anumang kaloob patungkol sa katotohanan—ito ay mahalaga, at ang pagpapakita niya ng mga ganitong bagay ay sapat na para sa Diyos, at ang kanyang patotoo ay pinuri at itinangi ng Diyos. Hindi kailanman nakita ni Job ang Diyos o kaya ay narinig Siya na personal na nagbigay ng anumang aral sa kanya, ngunit sa Diyos, ang kanyang puso at siya mismo ay higit na mas mahalaga kaysa sa mga tao, na nasa harap ng Diyos, ay kaya lamang magsalita ng malalalim na teorya, na kaya lamang magmalaki, at magsalita tungkol sa pag-aalay ng mga handog, ngunit hindi kailanman nagkaroon ng tunay na kaalaman tungkol sa Diyos, at hindi kailanman tunay na natakot sa Diyos. Dahil ang puso ni Job ay dalisay, at hindi lingid sa Diyos, at ang kanyang pagkatao ay tapat at mabait, at mahal niya ang katarungan at ang lahat ng positibo. Tanging ang tao na kagaya nito na may taglay na ganitong uri ng puso at pagkatao ang nakasunod sa daan ng Diyos, at kayang magkaroon ng takot sa Diyos at lumayo sa kasamaan. Ang ganitong tao ay maaaring makakita sa kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos, maaaring makakita sa Kanyang awtoridad at kapangyarihan, at nagawang makamit ang pagsunod sa Kanyang kataas-taasang kapangyarihan at mga pagsasaayos. Tanging ang taong ganito lamang ang maaaring tunay na makapagbigay ng papuri sa pangalan ng Diyos. Ito ay dahil sa hindi siya tumingin kung siya man ay pagpapalain ng Diyos o padadalhan ng kapahamakan, dahil alam niya na ang lahat ay pinamamahalaan ng kamay ng Diyos, at para sa tao, ang pag-aalala ay isang tanda ng kahangalan, kamangmangan, at kawalan sa katwiran, ng pag-aalinlangan sa katunayan ng kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos sa lahat ng bagay, at ng kawalan ng takot sa Diyos. Ang kaalaman ni Job ang siya mismong ninais ng Diyos. Dahil dito, si Job ba ay may higit na maraming teoretikal na kaalaman tungkol sa Diyos kung ihahambing sa inyo? Dahil ang gawain at mga pagbigkas ng Diyos noong mga panahong iyon ay kakaunti lamang, hindi madaling makamit ang kaalaman tungkol sa Diyos. Ang ganitong nagawa ni Job ay hindi madaling gawin. Hindi niya naranasan ang gawain ng Diyos, o narinig na nagsalita ang Diyos, o nakita ang mukha ng Diyos. Ang pagkakaroon niya ng ganitong saloobin sa Diyos ay ganap na bunga ng kanyang pagkatao at ng kanyang mga personal na paghahangad, isang pagkatao at paghahangad na hindi taglay ng mga tao sa ngayon. Dahil dito, sa panahong iyon, sinabi ng Diyos, “Walang gaya niya sa lupa, na sakdal at matuwid na lalaki.” Sa kapanahunang iyon, ang Diyos ay nakagawa na ng ganitong pagsusuri sa kanya, at nagkaroon ng ganitong konklusyon. Gaano pa ito mas magiging totoo sa kasalukuyan?
Bagaman ang Diyos ay Nakatago Mula sa Tao, ang Kanyang mga Gawa sa Lahat ng Bagay ay Sapat na Upang Makilala Siya ng Tao
Hindi nakita ni Job ang mukha ng Diyos, o narinig ang mga salita na sinabi ng Diyos, at lalong hindi niya personal na naranasan ang gawain ng Diyos, ngunit ang kanyang takot sa Diyos at patotoo sa panahon ng kanyang mga pagsubok ay nasaksihan ng lahat, at ang mga ito ay minahal, kinalugdan, at pinuri ng Diyos, at ang mga tao ay naiinggit at humahanga sa mga ito, at, higit pa rito, umaawit ng kanilang mga papuri. Walang katangi-tangi o di-pangkaraniwan sa kanyang buhay: Tulad ng karaniwang tao, pangkaraniwan lamang ang buhay niya, umaalis upang magtrabaho sa pagsikat ng araw at umuuwi upang magpahinga sa paglubog ng araw. Ang pagkakaiba ay noong panahon ng mga ilang pangkaraniwang dekada sa kanyang buhay, siya ay nagkamit ng isang kabatiran sa daan ng Diyos, at natanto at naintindihan niya ang matinding lakas at kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos, na hindi nagawa ng ibang tao. Hindi siya mas matalino kaysa sa ibang pangkaraniwang tao, ang kanyang buhay ay lalo nang hindi matatag, at, bukod dito, wala siyang nakatagong natatanging kakayahan. Subalit, ang taglay niya, ay personalidad na tapat, mabait, matuwid, isang personalidad na nagmahal sa pagiging patas at pagiging matuwid, at nagmahal ng mga positibong bagay—wala sa mga bagay na ito ang taglay ng karamihan sa mga karaniwang tao. Nakilala niya ang pagkakaiba ng pag-ibig at poot, may pagkaunawa sa katarungan, matibay at matiyaga, at maingat na nagbigay-pansin sa mga detalye sa kanyang pag-iisip. Dahil dito, sa kanyang pangkaraniwang panahon sa lupa, nakita niya ang lahat ng hindi pangkaraniwang mga bagay na ginawa ng Diyos, at nakita ang kadakilaan, kabanalan, at ang pagiging matuwid ng Diyos, nakita niya ang pagmamalasakit ng Diyos, kagandahang-loob, at pag-iingat para sa tao, at nakita niya ang kadakilaan at awtoridad ng kataas-taasang Diyos. Ang unang dahilan kung bakit nagawa ni Job na makamit ang mga bagay na ito, na higit pa sa kayang isipin ng pangkaraniwang tao, ay dahil nagkaroon siya ng isang dalisay na puso, at ang kanyang puso ay pag-aari ng Diyos, at pinangungunahan ng Lumikha. Ang ikalawang dahilan ay ang kanyang paghahangad: ang kanyang paghahangad ng pagiging walang kapintasan at perpekto, at ang pagiging isang tao na sumunod sa kalooban ng Langit, na mahal ng Diyos, at na lumayo sa kasamaan. Si Job ay nagtaglay at naghangad ng mga bagay na ito kahit nang hindi nakikita ang Diyos o naririnig ang mga salita ng Diyos; bagaman hindi niya kailanman nakita ang Diyos, naintindihan niya kung paano pinamamahalaan ng Diyos ang lahat ng bagay, at naintindihan din niya ang karunungan na pinapairal ng Diyos. Kahit hindi niya kailanman narinig ang mga salita na sinabi ng Diyos, alam ni Job na ang mga gawa ng paggantimpala sa tao at pagbawi mula sa tao ay nanggagaling lahat sa Diyos. Bagama’t ang mga taon ng kanyang buhay ay hindi naiiba sa buhay ng mga pangkaraniwang tao, hindi niya hinayaan ang pagiging pangkaraniwan ng kanyang buhay na maapektuhan ang kanyang kaalaman sa kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos sa lahat ng bagay, o maapektuhan ang kanyang pagsunod sa daan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan. Sa kanyang mga mata, ang mga batas ng lahat ng bagay ay puno ng mga gawa ng Diyos, at ang kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos ay maaaring makita sa anumang bahagi ng buhay ng isang tao. Hindi niya nakita ang Diyos, ngunit nagawa niyang maunawaan na ang mga gawa ng Diyos ay nasa lahat ng dako, at sa kanyang pangkaraniwang panahon sa lupa, sa bawat sulok ng kanyang buhay, nagawa niyang makita at maunawaan ang pambihira at kahanga-hangang mga gawa ng Diyos, at nagawa niyang makita ang nakamamanghang mga pagsasaayos ng Diyos. Ang pagkakatago at katahimikan ng Diyos ay hindi humadlang sa pagkaunawa ni Job sa mga gawa ng Diyos, at hindi rin nito naapektuhan ang kanyang kaalaman sa kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos sa lahat ng bagay. Ang kanyang buong buhay ang naging katuparan ng kataas-taasang kapangyarihan at mga pagsasaayos ng Diyos, na nakatago sa gitna ng lahat ng bagay. Sa kanyang araw-araw na buhay narinig din niya at naintindihan ang tinig ng puso ng Diyos, at ang mga salita ng Diyos, na tahimik sa gitna ng lahat ng bagay, subalit nagpapahayag ng tinig ng Kanyang puso at ng Kanyang mga salita sa pamamagitan ng pamamahala sa mga kautusan sa lahat ng bagay. Kung gayon, nakikita mo na kung ang mga tao ay may pagkatao at paghahangad na katulad ng kay Job, maaari nilang makamit ang pagkaunawa at kaalaman na tulad ng kay Job, at maaari nilang makuha ang pagkaunawa at kaalaman tungkol sa kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos sa lahat ng bagay, gaya ng nakuha ni Job. Ang Diyos ay hindi nagpakita kay Job o nagsalita sa kanya, ngunit nagawa ni Job na maging perpekto, at matuwid, at magkaroon ng takot sa Diyos at lumayo sa kasamaan. Sa madaling salita, kahit na hindi nagpakita o nangusap sa mga tao ang Diyos, ang mga gawa ng Diyos sa gitna ng lahat ng bagay at ang Kanyang kataas-taasang kapangyarihan sa lahat ng bagay ay sapat na upang ang tao ay magkaroon ng kamalayan sa pag-iral, kapangyarihan, at awtoridad ng Diyos, at ang kapangyarihan at awtoridad ng Diyos ay sapat na upang ang taong ito ay sumunod sa daan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan. Dahil ang isang ordinaryong tao na tulad ni Job ay nakayanang magkaroon ng takot sa Diyos at lumayo sa kasamaan, bawat pangkaraniwang tao na sumusunod sa Diyos ay dapat makagawa rin nito. Bagama’t ang mga salitang ito ay tila mga lohikal na konklusyon, hindi nito sinasalungat ang mga batas ng mga bagay. Ngunit ang mga katunayan ay hindi tumugma sa mga inaasahan: Tila ang pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan ay pinangangalagaan ni Job at ni Job lamang. Sa pagbanggit ng “may takot sa Diyos at umiiwas sa kasamaan,” iniisip ng mga tao na si Job lang ang dapat na gumawa nito, na para bang ang daan ng pagkatakot sa Diyos at paglayo sa kasamaan ay tinatakan ng pangalan ni Job at walang kinalaman sa ibang tao. Ang dahilan nito ay malinaw: Dahil si Job lamang ang may taglay ng isang personalidad na tapat, mabait, at matuwid, at nagmahal sa pagkamakatarungan at pagiging matuwid at sa mga bagay na positibo, si Job lang ang maaaring sumunod sa daan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan. Dapat ay naiintindihan ninyong lahat ang mga pahiwatig dito—dahil walang sinuman ang nagtataglay ng isang pagkatao na tapat, mabait, at matuwid, at nagmamahal sa pagkamakatarungan at pagiging matuwid at sa lahat ng positibo, walang sinuman ang nagkakaroon ng takot sa Diyos at lumalayo sa kasamaan, at dahil dito, hindi kailanman makakamit ng mga tao ang kagalakan ng Diyos o kaya ay makatitindig nang matatag sa gitna ng mga pagsubok. Nangangahulugan din ito na maliban kay Job, ang lahat ng tao ay nakatali pa rin at nasa bitag ni Satanas; silang lahat ay pinararatangan, inaatake, at inaabuso nito. Sila ang mga sinusubukang lunukin ni Satanas, at silang lahat ay walang kalayaan, mga bilanggo na nabihag ni Satanas.
Kung ang Puso ng Tao ay may Pagkapoot sa Diyos, Paano Siya Magkakaroon ng Takot sa Diyos at Makalalayo sa Kasamaan?
Dahil ang mga tao sa ngayon ay hindi nagtataglay ng pagkatao na gaya ng kay Job, ano ang kanilang kalikasan at diwa, at ang kanilang saloobin sa Diyos? Natatakot ba sila sa Diyos? Lumalayo ba sila sa kasamaan? Ang mga walang takot sa Diyos o hindi lumalayo sa kasamaan ay maaari lamang na ilarawan sa tatlong salita: “kaaway ng Diyos.” Madalas ninyong sabihin ang tatlong salitang ito, ngunit hindi ninyo kailanman nalaman ang kanilang tunay na kahulugan. Ang mga salitang “kaaway ng Diyos” ay may ganitong diwa: Ang mga ito ay hindi nagsasabi na nakikita ng Diyos ang tao bilang kaaway, kundi ang tao ay nakikita ang Diyos bilang kaaway. Una, kapag ang mga tao ay nagsimulang maniwala sa Diyos, sino sa kanila ang walang sariling mga layunin, motibasyon, at ambisyon? Kahit na may isang bahagi sa kanila na naniniwala sa pag-iral ng Diyos, at nakakita sa pag-iral ng Diyos, ang kanilang paniniwala sa Diyos ay naglalaman pa rin ng ganoong mga motibasyon, at ang kanilang pangunahing layunin sa paniniwala sa Diyos ay ang pagtanggap ng Kanyang mga pagpapala at ng mga bagay na gusto nila. Sa mga karanasan ng tao sa kanilang buhay, madalas nila itong naiisip sa kanilang sarili: Isinuko ko ang aking pamilya at karera para sa Diyos, at ano ang ibinigay Niya sa akin? Dapat kong makita ang kabuuan nito, at siguraduhin ito—may natanggap ba ako na anumang pagpapala kamakailan? Marami ang ibinigay ko sa pagkakataong ito, ako ay tumakbo nang tumakbo, at labis na nagdusa—may ibinalik bang anumang pangako ang Diyos? Naalala ba Niya ang aking mabubuting gawa? Ano ang magiging katapusan ko? Maaari ko bang matanggap ang mga pagpapala ng Diyos? … Ang bawat tao ay madalas na gumagawa ng ganitong mga pagkalkula sa loob ng kanilang puso, at humihingi sila sa Diyos ng mga bagay na nagtataglay ng kanilang mga motibasyon, ambisyon, at transaksiyonal na pag-iisip. Ibig sabihin, sa kanyang puso, ang tao ay patuloy na sinusubukan ang Diyos, patuloy na gumagawa ng mga plano tungkol sa Diyos, at patuloy na nangangatwiran sa Diyos para sa kanyang sariling katapusan, at sinusubukang makakuha ng pahayag mula sa Diyos, tinitingnan kung maaaring ibigay o hindi ng Diyos ang kanyang nais. Kasabay ng paghahangad sa Diyos, hindi itinuturing ng tao ang Diyos bilang Diyos. Palagi niyang sinusubukang makipagtawaran sa Diyos, walang hinto sa paghingi sa Kanya, at pinipilit pa Siya sa bawat hakbang, tinatangkang humingi nang higit pa matapos mapagbigyan nang kaunti. Kasabay ng pagsisikap na makipagtawaran sa Diyos, ang tao ay nakikipagtalo rin sa Kanya, at mayroon pang mga tao na, kapag may dumarating na mga pagsubok sa kanila o kaya ay nalagay sila mismo sa ilang sitwasyon, madalas na sila ay nagiging mahina, pasibo, at pabaya sa kanilang trabaho, at puno ng mga reklamo tungkol sa Diyos. Magmula ng ang tao ay magsimulang maniwala sa Diyos, itinuturing ng tao ang Diyos na isang kornukopya, isang Swiss Army na lanseta, at itinuturing ang sarili niya na pinakamalaking pinagkakautangan ng Diyos, na para bang ang pagsisikap na makakuha ng mga pagpapala at pangako mula sa Diyos ay ang kanyang likas na karapatan at obligasyon, habang ang responsibilidad ng Diyos ay ang ingatan at pangalagaan ang tao at magbigay ng pangtustos sa kanya. Ganito ang pangunahing pagkaunawa sa “paniniwala sa Diyos,” ng lahat ng taong naniniwala sa Diyos, at ito ang kanilang pinakamalalim na pagkaunawa sa konsepto ng paniniwala sa Diyos. Mula sa kalikasan at diwa ng tao hanggang sa kanyang pansariling hangarin, wala sa mga ito ang may kinalaman sa takot sa Diyos. Hindi maaari na ang layunin ng tao sa paniniwala sa Diyos ay may kinalaman sa pagsamba sa Diyos. Ibig sabihin, hindi kailanman itinuring o naintindihan ng tao na ang paniniwala sa Diyos ay nangangailangan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos, at pagsamba sa Diyos. Sa harap ng ganitong mga kalagayan, ang diwa ng tao ay halatang-halata. At ano ang diwa na ito? Ito ay ang puso ng tao na may masamang hangarin, nagkikimkim ng pagtataksil at panlilinlang, walang pagmamahal sa pagiging patas at pagiging matuwid, o sa mga bagay na positibo, at ito ay kamuhi-muhi at sakim. Ang puso ng tao ay hindi na magiging mas sarado pa sa Diyos; hindi pa talaga niya ito ibinigay sa Diyos. Hindi pa kailanman nakita ng Diyos ang tunay na puso ng tao, at hindi rin Siya kailanman sinamba ng tao. Gaano man kalaki ang halagang binabayaran ng Diyos, o gaano man karaming gawain ang Kanyang ginagawa, o gaano man karami ang binibigay Niya sa tao, ang tao ay nananatiling bulag dito, at lubos na walang malasakit. Hindi kailanman ibinigay ng tao ang kanyang puso sa Diyos, gusto niya lang na pangalagaan mismo ang kanyang puso, gumawa ng kanyang mga sariling desisyon—ang ibig sabihin ay hindi niya nais na sundan ang daan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan, o sundin ang kataas-taasang kapangyarihan at mga pagsasaayos ng Diyos, at hindi niya rin gusto na sambahin ang Diyos bilang Diyos. Ganito ang kalagayan ng tao sa kasalukuyan. Ngayon tingnan muli natin si Job. Una sa lahat, gumawa ba siya ng kasunduan sa Diyos? Mayroon ba siyang mga natatagong motibo sa kanyang matibay na paghawak sa daan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan? Noong panahong iyon, ang Diyos ba ay nagsalita sa sinuman tungkol sa paparating na katapusan? Sa panahong iyon, ang Diyos ay hindi nangako sa kanino man tungkol sa katapusan, at sa ganitong kalagayan nagawa ni Job na matakot sa Diyos at lumayo sa kasamaan. Ang mga tao ba sa ngayon ay maaaring maihambing kay Job? Masyadong maraming pagkakaiba; sila ay nasa magkakaibang mga antas. Kahit na kakaunti lamang ang kaalaman ni Job tungkol sa Diyos, naibigay na niya ang kanyang puso sa Diyos at pagmamay-ari na ito ng Diyos. Siya ay hindi kailanman gumawa ng kasunduan sa Diyos, at walang marangyang hinahangad o hinihingi sa Diyos; sa halip, naniwala siya na “Si Jehova ang nagbigay, at si Jehova ang nag-alis.” Ito ay kung ano ang kanyang nakita at nakuha mula sa pagiging totoo sa daan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan sa maraming taon ng buhay. Gayundin, nakamit niya ang kinalabasan na nakapaloob sa mga salitang ito: “Tatanggap ba tayo ng mabuti sa kamay ng Diyos, at hindi tayo tatanggap ng masama?” Ang dalawang pangungusap na ito ay nagsasaad ng kanyang nakita at nalaman bilang resulta ng kanyang saloobin sa pagsunod sa Diyos sa mga naranasan niya sa buhay, at ang mga ito rin ang kanyang mga pinakamakapangyarihang sandata kung saan nagtagumpay siya laban sa mga panunukso ni Satanas, at ang saligan ng kanyang katatagan sa patotoo sa Diyos. Sa puntong ito, nakikita ba ninyo si Job bilang isang kaibig-ibig na tao? Nais ba ninyong maging ganitong uri ng tao? Natatakot ba kayong sumailalim sa mga panunukso ni Satanas? Napagpasyahan na ba ninyong ipanalangin na iharap kayo ng Diyos sa mga pagsubok na tulad ng mga pinagdaanan ni Job? Walang pag-aalinlangan, karamihan sa mga tao ay hindi maglalakas-loob na manalangin para sa mga ganitong bagay. Kung gayon, maliwanag na ang inyong pananampalataya ay nakakaawa sa liit; kung ihahambing kay Job, ang inyong pananampalataya ay talagang hindi karapat-dapat na banggitin. Kayo ang mga kaaway ng Diyos, wala kayong takot sa Diyos, hindi kayo nakakatayo nang matatag sa inyong patotoo sa Diyos, at hindi ninyo kayang pagtagumpayan ang mga pag-atake, paratang at panunukso ni Satanas. Anong mayroon kayo upang maging karapat-dapat na tumanggap ng mga pangako ng Diyos? Pagkatapos ninyong marinig ang kuwento ni Job at maintindihan ang layunin ng Diyos sa pagliligtas sa tao at ang kahulugan ng kaligtasan ng tao, kayo ba ngayon ay mayroon nang pananampalataya na tanggapin ang parehong mga pagsubok na gaya ni Job? Hindi ba’t dapat ay mayroon kayong kaunting kapasyahan upang tulutan ang inyong mga sarili na sundan ang daan ng pagkakaroon ng takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan?
Huwag Magkaroon ng Pangamba sa mga Pagsubok ng Diyos
Pagkatapos makatanggap ng patotoo mula kay Job kasunod ng pagwawakas ng kanyang mga pagsubok, nagpasya ang Diyos na Siya ay makakakuha ng isang grupo—o higit pa sa isang grupo—ng mga tao na kagaya ni Job, ngunit nagpasya Siya na hindi na kailanman muling payagan si Satanas na atakihin o abusuhin ang sinumang tao gamit ang mga paraan kung paano nito tinukso, inatake, at inabuso si Job, sa pamamagitan ng pakikipagpustahan sa Diyos; hindi na kailanman pinahintulutan ng Diyos si Satanas na muling gawin ang mga ganoong bagay sa tao, na mahina, hangal, at mangmang—sapat na ang panunukso ni Satanas kay Job! Ang hindi pagpapahintulot kay Satanas na abusuhin ang mga tao sa anumang paraan na nais nito ay ang awa ng Diyos. Para sa Diyos, sapat na ang pagdurusa ni Job sa tukso at pang-aabuso ni Satanas. Hindi na kailanman pinahintulutan ng Diyos si Satanas na muling gawin ang mga ganoong bagay, dahil ang mga buhay at lahat ng bagay sa mga taong sumusunod sa Diyos ay pinamamahalaan at pinangangasiwaan ng Diyos, at si Satanas ay walang karapatan na manipulahin ang mga hinirang ng Diyos sa anumang paraang gusto nito—dapat malinaw sa inyo ang puntong ito! Nagmamalasakit ang Diyos sa kahinaan ng tao, at nauunawaan ang kanyang kahangalan at kamangmangan. Bagama’t upang ang tao ay ganap na mailigtas, kailangan siyang ibigay ng Diyos kay Satanas, ayaw makita ng Diyos na pinaglalaruan na parang isang hangal at inaabuso ni Satanas ang tao, at hindi Niya nais na makita ang tao na laging nahihirapan. Ang tao ay nilalang ng Diyos, at itinakda ng Langit at kinilala ng lupa na ang Diyos ang mamamahala at magsasaayos sa lahat tungkol sa tao; ito ay ang responsibilidad ng Diyos, at ang awtoridad kung saan pinamamahalaan ng Diyos ang lahat ng bagay! Hindi pinahihintulutan ng Diyos si Satanas na abusuhin at tratuhin ang tao nang masama kung kailan nito gusto, hindi Niya pinahihintulutan si Satanas na gumamit ng iba’t ibang paraan upang iligaw ang tao, at higit pa rito, hindi Niya pinahihintulutan si Satanas na makialam sa kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos sa tao, at hindi niya pinahihintulutan si Satanas na tapakan at sirain ang mga batas kung paano pinamamahalaan ng Diyos ang lahat ng bagay, bukod pa sa dakilang gawain ng Diyos na pamamahala at pagliligtas sa sangkatauhan! Ang sinumang nais na iligtas ng Diyos, at ang mga taong nagawang magpatotoo sa Diyos, ay ang kaibuturan at tiyak na pagpapalinaw sa gawain ng anim na libong taon na plano ng pamamahala ng Diyos, pati na rin ang halaga ng Kanyang mga pagsusumikap sa Kanyang anim na libong taong gawain. Paano magagawa ng Diyos na basta na lamang ibigay ang mga taong ito kay Satanas?
Ang mga tao ay madalas na nag-aalala at natatakot sa mga pagsubok ng Diyos, gayunman, sa lahat ng oras sila ay nabubuhay sa bitag ni Satanas, at naninirahan sa mapanganib na teritoryo kung saan sila ay nilulusob at inaabuso ni Satanas—ngunit sila ay walang takot, at panatag. Ano ang nangyayari? Ang pananampalataya ng tao sa Diyos ay limitado lamang sa mga bagay na kanyang makikita. Wala siya ni kaunting pagpapahalaga sa pagmamahal at pagmamalasakit ng Diyos para sa tao, o sa Kanyang pagmamahal at pagsasaalang-alang sa tao. Ngunit para sa isang maliit na pangamba at takot tungkol sa mga pagsubok, paghatol at pagkastigo ng Diyos, at sa Kanyang pagiging maharlika at poot, ang tao ay wala kahit kaunting pagkaunawa sa magagandang layunin ng Diyos. Sa pagbanggit ng mga pagsubok, ang pakiramdam ng tao ay para bang mayroong mga natatagong motibo ang Diyos, at ang ilan ay naniniwala pa na may masamang balak ang Diyos, walang kamalay-malay sa kung ano ang talagang gagawin ng Diyos sa kanila; dahil dito, kasabay ng pagsigaw na sumunod sa kataas-taasang kapangyarihan at mga pagsasaayos ng Diyos, ginagawa nila ang lahat ng kanilang makakaya upang pigilan at labanan ang kataas-taasang kapangyarihan ng Diyos sa tao at mga pagsasaayos para sa tao, dahil naniniwala sila na kung hindi sila maingat sila ay ililigaw ng Diyos, na kung hindi nila mahigpit na mahahawakan ang kanilang sariling mga kapalaran, ang lahat ng mayroon sila ay maaaring kunin ng Diyos, at maging ang kanilang buhay ay maaaring magwakas. Ang tao ay nasa kampo ni Satanas, ngunit siya ay hindi kailanman nag-aalala tungkol sa pang-aabuso ni Satanas, at siya ay inaabuso ni Satanas ngunit hindi kailanman natatakot na mabihag ni Satanas. Palagi niyang sinasabi na tinatanggap niya ang kaligtasan ng Diyos, subalit hindi niya kailanman pinagkatiwalaan ang Diyos o pinaniwalaan na ang Diyos ay tunay na magliligtas sa tao mula sa mga kuko ni Satanas. Tulad ni Job, kung magagawa ng tao na magpasakop sa mga pangangasiwa at pagsasaayos ng Diyos, at magagawa niyang ibigay ang kanyang buong katauhan sa mga kamay ng Diyos, hindi ba’t ang katapusan ng tao ay magiging katulad ng naging katapusan ni Job—ang pagkatanggap ng mga pagpapala ng Diyos? Kung magagawa ng tao na tanggapin at magpasakop sa pamamahala ng Diyos, anong maiwawala roon? Kaya naman, iminumungkahi Ko na maging maingat kayo sa inyong mga kilos, at maingat sa lahat ng bagay na parating sa inyo. Huwag maging pangahas o pabigla-bigla, at huwag tratuhin ang Diyos at ang mga tao, pangyayari, at bagay na inayos Niya para sa inyo ayon sa inyong pagiging mainitin ang ulo o sa inyong likas na katangian, o ayon sa inyong mga imahinasyon at kuru-kuro; dapat kayong maging maingat sa inyong mga kilos, at dapat kayong manalangin at maghanap nang higit pa, upang maiwasan ninyo ang pag-udyok sa galit ng Diyos. Tandaan ito!
Susunod, titingnan natin ang kalagayan ni Job matapos ang kanyang mga pagsubok.
5. Si Job Pagkatapos ng Kanyang mga Pagsubok
Job 42:7–9 At nangyari, na pagkatapos na masabi ni Jehova ang mga salitang ito kay Job, sinabi ni Jehova kay Eliphaz na Temanita, “Ang Aking poot ay nag-aalab laban sa iyo, at laban sa iyong dalawang kaibigan: sapagkat hindi kayo nangagsalita tungkol sa Akin ng bagay na matuwid, na gaya ng ginawa ng Aking lingkod na si Job. Kaya’t magsikuha kayo sa inyo ngayon ng pitong guyang baka, at pitong lalaking tupa, at magsiparoon kayo sa Aking lingkod na si Job, at ihandog ninyo sa ganang inyo na pinakahandog na susunugin: at idadalangin kayo ng Aking lingkod na si Job: sapagkat siya’y Aking tatanggapin, baka kayo’y Aking gawan ng ayon sa inyong kamangmangan; sapagkat hindi kayo nangagsasalita tungkol sa Akin ng bagay na matuwid, na gaya ng Aking lingkod na si Job.” Sa gayo’y nagsiyaon si Eliphaz na Temanita, at si Bildad na Suhita, at si Sophar na Naamatita, at ginawa ang ayon sa iniutos sa kanila ni Jehova: at nilingap ni Jehova si Job.
Job 42:10 At inalis ni Jehova ang pagkabihag ni Job, nang kayang idalangin ang kanyang mga kaibigan; at binigyan ni Jehova si Job na makalawa ang higit ng dami kaysa sa tinatangkilik niya dati.
Job 42:12 Sa gayo’y pinagpala ni Jehova, ang huling wakas ni Job na higit kaysa sa kanyang pasimula: at siya’y nagkaroon ng labing apat na libong tupa, at anim na libong kamelyo, at isang libong tuwang na baka, at isang libong asnong babae.
Job 42:17 Gayon namatay si Job, na matanda at puspos ng mga kaarawan.
mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao, Volume II
https://www.facebook.com/share/v/14mktRZGdgc/